سوره الحاقه: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | {{شناسنامه سوره | ||
| + | |نام=حاقه | ||
| + | |قبلی=قلم | ||
| + | |بعدی=معارج | ||
| + | |شماره=۶۹ | ||
| + | |جزء=۲۹ | ||
| + | |محل نزول=مکه | ||
| + | |ترتیب نزول=۷۸ | ||
| + | |تعداد آیه=۵۲ | ||
| + | }} | ||
| + | سوره الحاقه شصت و نهمین سوره از قرآن است و دارای 52 آیه است. | ||
| + | ==نزول== | ||
| + | سوره الحاقه در [[مکه]] نازل شده است.این سوره در ترتیب مصحف شصت و نهمین سوره و در ترتیب نزول هفتاد و هشتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن [[سوره ملک]] و پس از آن [[سوره معارج]] نازل شده است | ||
== نام سوره == | == نام سوره == | ||
| − | |||
«حاقّه» يكى از نامهاى قيامت است. قاطع و كوبنده و حتمى و بى كمترين ترديد؛ و اساسا خود قيامت «حق» است و بدون معاد، زندگى و آفرينش و حيات، پوچ و لغو خواهد بود. | «حاقّه» يكى از نامهاى قيامت است. قاطع و كوبنده و حتمى و بى كمترين ترديد؛ و اساسا خود قيامت «حق» است و بدون معاد، زندگى و آفرينش و حيات، پوچ و لغو خواهد بود. | ||
| سطر ۱۰: | سطر ۲۲: | ||
جواد محدثی، آشنایی با سوره ها، مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.</ref> | جواد محدثی، آشنایی با سوره ها، مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.</ref> | ||
| − | == | + | == تعداد آيات == |
| − | + | سوره الحاقه پنجاه و يك آيه از نظر بصرى و شامي ها و پنجاه و دو آيه از نظر ديگران است.اختلاف آيات اين سوره در دو آيه است، یکی آيه (الْحَاقَّةُ) اوّل كوفى و دیگر «كِتابَهُ بِشِمالِهِ» حجازى است. | |
== فضيلت سوره == | == فضيلت سوره == | ||
| سطر ۱۹: | سطر ۳۱: | ||
جابر جعفى از حضرت [[امام باقر علیه السلام|ابى جعفر باقر عليه السّلام]] روايت نموده كه فرمودند: بسيار نمائيد قرائت الحاقّة را. پس البتّه قرائت آن در نمازهاى واجب و مستحبّ از ايمان بخدا و پيامبر است و از قارى آن دينش گرفته نشود تا خدا را ملاقات كند.<ref>فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن (ترجمه)، ج25، ص 253 </ref> | جابر جعفى از حضرت [[امام باقر علیه السلام|ابى جعفر باقر عليه السّلام]] روايت نموده كه فرمودند: بسيار نمائيد قرائت الحاقّة را. پس البتّه قرائت آن در نمازهاى واجب و مستحبّ از ايمان بخدا و پيامبر است و از قارى آن دينش گرفته نشود تا خدا را ملاقات كند.<ref>فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن (ترجمه)، ج25، ص 253 </ref> | ||
| − | |||
== محتوای سوره == | == محتوای سوره == | ||
| سطر ۳۵: | سطر ۴۶: | ||
*فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج25، ص 253 | *فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج25، ص 253 | ||
*محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج19، ص: 654، قم 1374. | *محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج19، ص: 654، قم 1374. | ||
| − | + | *[http://wiki.ahlolbait.com/index.php/%D8%AA%D8%B1%D8%AA%DB%8C%D8%A8_%D9%86%D8%B2%D9%88%D9%84_%D8%B3%D9%88%D8%B1%D9%87_%D9%87%D8%A7 ترتیب نزول سوره ها]، در همین دانشنامه | |
[[رده:سوره های قرآن]] | [[رده:سوره های قرآن]] | ||
نسخهٔ ۷ ژانویهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۶:۰۵
| <<قلم | حاقه | معارج>> | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
سوره الحاقه شصت و نهمین سوره از قرآن است و دارای 52 آیه است.
نزول
سوره الحاقه در مکه نازل شده است.این سوره در ترتیب مصحف شصت و نهمین سوره و در ترتیب نزول هفتاد و هشتمین سوره قرآن کریم است که پیش از آن سوره ملک و پس از آن سوره معارج نازل شده است
نام سوره
«حاقّه» يكى از نامهاى قيامت است. قاطع و كوبنده و حتمى و بى كمترين ترديد؛ و اساسا خود قيامت «حق» است و بدون معاد، زندگى و آفرينش و حيات، پوچ و لغو خواهد بود.
اين كلمه، در سه آيه اول سوره تكرار شده و سپس به توصيف قيامت، و امت‌هاى گذشته و باز هم قيامت و وحى نبوى پرداخته است.
در روايات آمده كه اين سوره درباره امام على(علیه السلام) نازل شده؛ او هم حقى بود كه تكذيب كنندگان و مخالفينى داشت.
اين سوره آهنگين و پرطنين با 52 آيه در سالهاى 3 يا 4 بعثت نازل شده است.[۱]
تعداد آيات
سوره الحاقه پنجاه و يك آيه از نظر بصرى و شامي ها و پنجاه و دو آيه از نظر ديگران است.اختلاف آيات اين سوره در دو آيه است، یکی آيه (الْحَاقَّةُ) اوّل كوفى و دیگر «كِتابَهُ بِشِمالِهِ» حجازى است.
فضيلت سوره
ابى بن كعب از پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله روايت نموده كه فرمودند: هر كس سوره الحاقّة را قرائت كند خداوند حساب او را آسان خواهد كشيد.
جابر جعفى از حضرت ابى جعفر باقر عليه السّلام روايت نموده كه فرمودند: بسيار نمائيد قرائت الحاقّة را. پس البتّه قرائت آن در نمازهاى واجب و مستحبّ از ايمان بخدا و پيامبر است و از قارى آن دينش گرفته نشود تا خدا را ملاقات كند.[۲]
محتوای سوره
اين سوره مساله" حاقه" يعنى قيامت را به ياد می‌آورد، در اينجا قيامت را حاقه ناميده، در جاى ديگر قارعه و واقعه خوانده است، و در اين آيات سخن را در سه فراز سوق داده، در فصلى به طور اجمال سرانجام امت‌هايى را ذكر میكند كه منكر قيامت بودند، و خداى تعالى آنان را به" اخذى رابيه" (عقوبتى شديد) بگرفت. و در فصلى اوصاف حاقه را بيان میكند، و اينكه در آن روز مردم دو گروهند، يكى اصحاب يمين، و يكى اصحاب شمال، يكى اهل سعادت و ديگرى اهل شقاوت. و در فصل سوم در راستى و درستى خبرها و سخنان قرآن تاكيد نموده، آنها را حق اليقين معرفى میكند[۳]
پیوست
پانویس
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج25، ص 253
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج19، ص: 654، قم 1374.
- ترتیب نزول سوره ها، در همین دانشنامه
