سوره الحاقه: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (سوره الحاقة را به سوره الحاقه منتقل کرد) |
|||
| سطر ۱۹: | سطر ۱۹: | ||
جابر جعفى از حضرت [[امام باقر علیه السلام|ابى جعفر باقر عليه السّلام]] روايت نموده كه فرمودند: بسيار نمائيد قرائت الحاقّة را. پس البتّه قرائت آن در نمازهاى واجب و مستحبّ از ايمان بخدا و پيامبر است و از قارى آن دينش گرفته نشود تا خدا را ملاقات كند.<ref>فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن (ترجمه)، ج25، ص 253 </ref> | جابر جعفى از حضرت [[امام باقر علیه السلام|ابى جعفر باقر عليه السّلام]] روايت نموده كه فرمودند: بسيار نمائيد قرائت الحاقّة را. پس البتّه قرائت آن در نمازهاى واجب و مستحبّ از ايمان بخدا و پيامبر است و از قارى آن دينش گرفته نشود تا خدا را ملاقات كند.<ref>فضل بن حسن طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن (ترجمه)، ج25، ص 253 </ref> | ||
| + | |||
| + | |||
| + | == محتوای سوره == | ||
| + | اين سوره مساله" حاقه" يعنى [[قيامت]] را به ياد می‌آورد، در اينجا قيامت را حاقه ناميده، در جاى ديگر قارعه و واقعه خوانده است، و در اين آيات سخن را در سه فراز سوق داده، در فصلى به طور اجمال سرانجام امت‌هايى را ذكر میكند كه منكر قيامت بودند، و خداى تعالى آنان را به" اخذى رابيه" (عقوبتى شديد) بگرفت. و در فصلى اوصاف حاقه را بيان میكند، و اينكه در آن روز مردم دو گروهند، يكى [[اصحاب يمين]]، و يكى [[اصحاب شمال]]، يكى اهل سعادت و ديگرى اهل شقاوت. و در فصل سوم در راستى و درستى خبرها و سخنان قرآن تاكيد نموده، آنها را حق اليقين معرفى میكند<ref> ترجمه الميزان، ج19، ص: 654 </ref> | ||
==پیوست== | ==پیوست== | ||
| سطر ۲۶: | سطر ۳۰: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references/> | <references/> | ||
| + | |||
| + | == منابع == | ||
| + | |||
| + | *فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج25، ص 253 | ||
| + | *محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج19، ص: 654، قم 1374. | ||
| + | |||
[[رده:سوره های قرآن]] | [[رده:سوره های قرآن]] | ||
نسخهٔ ۲۷ نوامبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۱:۰۴
نام سوره
«حاقّه» يكى از نامهاى قيامت است. قاطع و كوبنده و حتمى و بى كمترين ترديد؛ و اساسا خود قيامت «حق» است و بدون معاد، زندگى و آفرينش و حيات، پوچ و لغو خواهد بود.
اين كلمه، در سه آيه اول سوره تكرار شده و سپس به توصيف قيامت، و امت‌هاى گذشته و باز هم قيامت و وحى نبوى پرداخته است.
در روايات آمده كه اين سوره درباره امام على(علیه السلام) نازل شده؛ او هم حقى بود كه تكذيب كنندگان و مخالفينى داشت.
اين سوره آهنگين و پرطنين با 52 آيه در سالهاى 3 يا 4 بعثت نازل شده است.[۱]
عدد آيات
اين سوره در مکه نازل شده و پنجاه و يك آيه از نظر بصرى و شامي ها و پنجاه و دو آيه از نظر ديگران است.اختلاف آيات اين سوره در دو آيه است، یکی آيه (الْحَاقَّةُ) اوّل كوفى و دیگر «كِتابَهُ بِشِمالِهِ» حجازى است.
فضيلت سوره
ابى بن كعب از پيغمبر صلّى اللَّه عليه و آله روايت نموده كه فرمودند: هر كس سوره الحاقّة را قرائت كند خداوند حساب او را آسان خواهد كشيد.
جابر جعفى از حضرت ابى جعفر باقر عليه السّلام روايت نموده كه فرمودند: بسيار نمائيد قرائت الحاقّة را. پس البتّه قرائت آن در نمازهاى واجب و مستحبّ از ايمان بخدا و پيامبر است و از قارى آن دينش گرفته نشود تا خدا را ملاقات كند.[۲]
محتوای سوره
اين سوره مساله" حاقه" يعنى قيامت را به ياد می‌آورد، در اينجا قيامت را حاقه ناميده، در جاى ديگر قارعه و واقعه خوانده است، و در اين آيات سخن را در سه فراز سوق داده، در فصلى به طور اجمال سرانجام امت‌هايى را ذكر میكند كه منكر قيامت بودند، و خداى تعالى آنان را به" اخذى رابيه" (عقوبتى شديد) بگرفت. و در فصلى اوصاف حاقه را بيان میكند، و اينكه در آن روز مردم دو گروهند، يكى اصحاب يمين، و يكى اصحاب شمال، يكى اهل سعادت و ديگرى اهل شقاوت. و در فصل سوم در راستى و درستى خبرها و سخنان قرآن تاكيد نموده، آنها را حق اليقين معرفى میكند[۳]
پیوست
پانویس
منابع
- فضل بن حسن طبرسی، ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج25، ص 253
- محمد حسین طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان،ج19، ص: 654، قم 1374.
