سواع: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
سطر ۱: سطر ۱:
سُواع، نام يكى از بتهاى بسيار قديمى كه به صورت زنى بود و  قوم نوح، آن را مى پرستيدند. اين بت در جاهليت، معبود عرب و بت [[قبيله هذيل]] بود؛ و با آمدن اسلام به مزبله تاريخ سپرده شد.<ref>اعلام القرآن، شبسترى، ص476-477.</ref>
+
'''سُواع''' از واژه های [[قرآن|قرآنی]]، نام یکى از بتهاى بسیار قدیمى که به صورت زنى بود و  قوم [[حضرت نوح علیه السلام|نوح]]، آن را مى پرستیدند. این [[بت پرستی|بت]] در [[جاهلیت|جاهلیت]]، معبود عرب و بت قبیله هذیل بود؛ و با آمدن [[اسلام]] به مزبله تاریخ سپرده شد.<ref>اعلام القرآن، شبسترى، ص۴۷۶-۴۷۷.</ref>
  
در سال هشتم هجرت، پيغمبر اسلام صلی الله علیه و آله [[عمرو بن عاص]] را جهت سرنگون ساختن بت سواع كه از آنِ قبيله هذيل بود، فرستاد. عمرو گويد: چون به كنار بت رسيدم، خادمش گفت: ميخواهى چه كنى؟ گفتم: ميخواهم به امر پيغمبر صلی الله علیه و آله سرنگونش كنم. وى گفت: نتوانى چنين كنى. گفتم: چرا؟ گفت: آن خودت را مانع شود. گفتم: مگر او شعور دارد؟ و بالاخره آن را شكستم و به ياران گفتم خانه اش را نيز خراب كردند و سپس به خادم گفتم: چطور شد كه آن مانع نشد؟! گفت: وى به خدا ايمان آورده.<ref>بحار: 21/145.</ref>
+
واژه «سواع» تنها یک بار در [[قرآن|قرآن کریم]] آمده است؛ {{متن قرآن|وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یغُوثَ وَیعُوقَ وَنَسْرًا}} ([[سوره نوح]]، ۲۳) و گفتند: خدایانتان را وا مگذارید؛ وَدّ و سواع و یغوث و یعوق و نَسر را ترک مکنید.
  
== واژه سواع در قرآن ==
+
در سال هشتم هجرت، [[پیامبر اسلام|پیغمبر اسلام]] صلی الله علیه و آله، [[عمرو بن عاص]] را جهت سرنگون ساختن بت سُواع که از آنِ قبیله هذیل بود، فرستاد. عمرو گوید: چون به کنار بت رسیدم، خادمش گفت: میخواهى چه کنى؟ گفتم: میخواهم به امر پیغمبر صلی الله علیه و آله سرنگونش کنم. وى گفت: نتوانى چنین کنى. گفتم: چرا؟ گفت: آن خودت را مانع شود. گفتم: مگر او شعور دارد؟ و بالاخره آن را شکستم و به یاران گفتم خانه اش را نیز خراب کردند و سپس به خادم گفتم: چطور شد که آن مانع نشد؟! گفت: وى به خدا [[ایمان|ایمان]] آورده است.<ref>بحارالانوار، ۲۱/۱۴۵.</ref>
 
 
واژه سواع تنها یک بار در قرآن آمده است؛ آیه 23 از سوره نوح:
 
 
 
{{متن قرآن|وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا }}
 
 
 
و گفتند: خدایانتان را وا مگذارید ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر راترک مکنید.
 
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
 
==منابع==
 
==منابع==
* فرهنگ قرآن، جلد16، صفحه348.
+
*[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد۱۶، صفحه۳۴۸.
* سید مصطفی حسینی دشتی، فرهنگ معارف و معاریف.
+
*سید مصطفی حسینی دشتی، [[فرهنگ معارف و معاریف (کتاب)|فرهنگ معارف و معاریف]].
  
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:دوران جاهلیت]]
 
[[رده:دوران جاهلیت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۷ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۳۸

سُواع از واژه های قرآنی، نام یکى از بتهاى بسیار قدیمى که به صورت زنى بود و قوم نوح، آن را مى پرستیدند. این بت در جاهلیت، معبود عرب و بت قبیله هذیل بود؛ و با آمدن اسلام به مزبله تاریخ سپرده شد.[۱]

واژه «سواع» تنها یک بار در قرآن کریم آمده است؛ وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یغُوثَ وَیعُوقَ وَنَسْرًا (سوره نوح، ۲۳) و گفتند: خدایانتان را وا مگذارید؛ وَدّ و سواع و یغوث و یعوق و نَسر را ترک مکنید.

در سال هشتم هجرت، پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله، عمرو بن عاص را جهت سرنگون ساختن بت سُواع که از آنِ قبیله هذیل بود، فرستاد. عمرو گوید: چون به کنار بت رسیدم، خادمش گفت: میخواهى چه کنى؟ گفتم: میخواهم به امر پیغمبر صلی الله علیه و آله سرنگونش کنم. وى گفت: نتوانى چنین کنى. گفتم: چرا؟ گفت: آن خودت را مانع شود. گفتم: مگر او شعور دارد؟ و بالاخره آن را شکستم و به یاران گفتم خانه اش را نیز خراب کردند و سپس به خادم گفتم: چطور شد که آن مانع نشد؟! گفت: وى به خدا ایمان آورده است.[۲]

پانویس

  1. اعلام القرآن، شبسترى، ص۴۷۶-۴۷۷.
  2. بحارالانوار، ۲۱/۱۴۵.

منابع