دارالمقامه

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«دارالمُقامه»، همان بهشت است[۱] که افراد در آن اقامت همیشگى پیدا مى کنند و از آنجا به جاى دیگرى منتقل نمى شوند[۲] و مرگ به سراغ آنان نمى آید.[۳]

این واژه یک بار در قرآن آمده است: «اَلَّذى اَحَلَّنا دارَالمُقامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لَا يَمَسُّنَا فِيهَا نَصَبٌ وَلَا يَمَسُّنَا فِيهَا لُغُوبٌ». (سوره فاطر/ ۳۵) همان که از فضلش ما را در این سرای جاودان جای داد، که در آن هیچ رنجی و هیچ سستی و افسردگی به ما نمی رسد.

پانویس

  1. المیزان، ج ۱۷، ص ۴۸.
  2. فتح القدیر، ج ۴، ص ۳۵۱.
  3. مجمع البیان، ج۷ـ۸، ص۶۴۰.

منابع