جمعه‌‌‌‌: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(بازنویسی به کمک منبع قبلی و منابع جدید)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
هفتمین و آخرین روز از ایام هفته و روز آدینه. در فقه اسلام از [[احكام]] و اعمال آن در باب‌هایى نظیر طهارت، صلات، نكاح، اطعمه و اشربه و قضاء سخن گفته‌اند.
+
{{خوب}}
 +
«جمعه» هفتمین و آخرین روز از ایام هفته و از اعیاد چهارگانه [[اسلام|اسلامى]] است. در [[فقه]] اسلام از [[احکام]] و اعمال آن در باب‌هایى نظیر طهارت، صلات، نکاح، اطعمه و اشربه و قضاء سخن گفته‌اند.
  
 
==منشاء اسم روز جمعه==
 
==منشاء اسم روز جمعه==
گویند جمعه را در جاهلیت یوم العروبة می گفتند و اصطلاح یوم الجمعه اسلامی است و اول بار انصاریان در مدینه بکار بردند.<ref> نثر طوبی، علامه شعرانی، ج1، ص 136 </ref>
+
گویند جمعه را در [[جاهلیت]] «یوم العروبة» می گفتند و اصطلاح «یوم الجمعه» اسلامی است و اولین بار [[انصار]] در [[مدینه]] بکار بردند.<ref> نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۱، ص ۱۳۶ </ref>
  
==ضبط جمعه==
+
«جمعه» بضم و سکون میم هر دو صحیح است، الا آن که قراء همه بضم میم خوانده اند و [[قرآن]] را باید بدان گونه خواند که خوانده اند و اگر کلمه ای در عربی صحیح باشد به هیئتی اما قراء نخوانده باشند، برای ما جائز نیست بدان وجه بخوانیم و اگر کسی در [[نماز]]، [[سوره جمعه]] قرائت کند و آن را «الجمعة» بخواند به سکون میم، نمازش باطل است.<ref> نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۱، ص ۱۳۶ </ref>
بضم و سکون میم هر دو صحیح است الا آن که قراء همه بضم میم خوانده اند و قرآن را باید بدان گونه خواند که خوانده اند و اگر کلمه ای در عربی صحیح باشد بهیئتی اما قراء نخوانده باشند برای ما جائز نیست بدان وجه بخوانیم و اگر کسی در نماز سوره جمعه قرائت کند و آن را الجمعة بخواند به سکون میم نمازش باطل است.<ref> نثر طوبی، علامه شعرانی، ج1، ص 136 </ref>
 
 
 
==جمعه در قرآن==
 
در سوره جمعه آمده است :
 
 
 
{{متن قرآن|يَأَيهَُّا الَّذِينَ ءَامَنُواْ إِذَا نُودِىَ لِلصَّلَوةِ مِن يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْاْ إِلىَ‌ ذِكْرِ اللَّهِ وَ ذَرُواْ الْبَيْعَ  ذَلِكُمْ خَيرٌْ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ}}
 
 
 
{{متن قرآن|فَإِذَا قُضِيَتِ الصَّلَوةُ فَانتَشِرُواْ فىِ الْأَرْضِ وَ ابْتَغُواْ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْكُرُواْ اللَّهَ كَثِيرًا لَّعَلَّكمُ‌ْ تُفْلِحُونَ}}(سوره جمعه/آیات 9و10)
 
 
 
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، هر گاه (شما را) براى نماز روز جمعه بخوانند فى الحال به ذكر خدا بشتابيد و كسب و تجارت رها كنيد كه اين اگر بدانيد براى شما بهتر خواهد بود.
 
 
 
پس آن گاه كه نماز پايان يافت (بعد از ظهر جمعه باز در پى كسب و كار خود رفته و) روى زمين منتشر شويد و از فضل و كرم خدا (روزى) طلبيد، و ياد خدا بسيار كنيد تا مگر رستگار و سعادتمند گرديد.<ref> ترجمه الهی قمشه ای </ref>
 
  
 
==فضیلت جمعه==
 
==فضیلت جمعه==
  
جمعه از اعیاد چهارگانه اسلامى (فطر، قربان، غدیر و جمعه) بلكه برتر از عید فطر و قربان است.<ref> وسائل الشیعة 7/ 381-382. </ref> در روایتى از [[امام صادق]] علیه‌السلام آمده است: «خداوند از هر چیزى، چیزى را برگزیده است... و از روزها جمعه را اختیار كرده است».<ref> همان، 375. </ref>  
+
جمعه از اعیاد چهارگانه اسلامى ([[عید فطر|فطر]]، [[عید قربان|قربان]]، [[عید غدیر|غدیر]] و '''جمعه''') بلکه برتر از عید فطر و قربان است.<ref> وسائل الشیعة ۷/ ۳۸۱-۳۸۲. </ref> در روایتى از [[امام صادق]] علیه‌السلام آمده است: «خداوند از هر چیزى، چیزى را برگزیده است... و از روزها جمعه را اختیار کرده است».<ref> همان، ۳۷۵. </ref>  
  
در روایتى از [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله، روز جمعه به عنوان سرور و آقاى روزها معرفى شده است.<ref> همان، 376. </ref> در روایات متعددى آمده است: جمعه روز [[عبادت]] و تقرب به خداى متعال با عمل صالح و ترك گناه است و ثواب عبادت در این روز بیش از روزهاى دیگر مى‌باشد.<ref> همان، 375-382. </ref>  
+
در روایتى از [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله، روز جمعه به عنوان سرور و آقاى روزها معرفى شده است.<ref> همان، ۳۷۶. </ref> در روایات متعددى آمده است: جمعه روز [[عبادت]] و تقرب به خداى متعال با عمل صالح و ترک گناه است و ثواب عبادت در این روز بیش از روزهاى دیگر مى‌باشد.<ref> همان، ۳۷۵-۳۸۲. </ref>  
  
از این رو، بر‌ بسیار دعا كردن<ref> همان، 383. </ref> و درخواست رحمت و آمرزش نمودن<ref> همان، 379. </ref> در روز جمعه و بسیار [[صلوات]] فرستادن بر محمد و آل محمد صلى الله علیه و آله در این روز سفارش شده است.<ref> همان، 386. </ref> و نیز از امیرمؤمنان علیه‌السلام روایت شده كه فرمود: «در روز جمعه ساعت مباركى است كه بنده در آن ساعت چیزى از خدا نمى‌خواهد مگر آن كه به او عطا مى‌كند».<ref> همان، 379. </ref>  
+
از این رو، بر‌ بسیار [[دعا]] کردن<ref> همان، ۳۸۳. </ref> و درخواست رحمت و آمرزش نمودن<ref> همان، ۳۷۹. </ref> در روز جمعه و بسیار [[صلوات]] فرستادن بر [[پیامبر اسلام|محمد]] و آل محمد صلى الله علیه و آله در این روز سفارش شده است.<ref> همان، ۳۸۶. </ref> و نیز از [[امیرالمومنین|امیرمؤمنان]] علیه‌السلام روایت شده که فرمود: «در روز جمعه ساعت مبارکى است که بنده در آن ساعت چیزى از خدا نمى‌خواهد مگر آن که به او عطا مى‌کند».<ref> همان، ۳۷۹. </ref>  
  
علاوه بر آن، روز جمعه متعلق به امام عصر صلوات الله علیه است كه در آن به زیارت و توجه به آن حضرت سفارش شده است.<ref> الرسائل العشر (حلّى)/ 433. </ref> جمعه به جهت برخوردارى از قداست و حرمت، از اسباب تغلیظ در قسم (سوگند دادن) شمرده شده است.<ref> جواهرالكلام، ج40، ص231. </ref>  
+
علاوه بر آن، روز جمعه متعلق به [[امام عصر]] علیه‌السلام است که در آن به [[زیارت]] و توجه به آن حضرت سفارش شده است.<ref> الرسائل العشر (حلّى)/ ۴۳۳. </ref> جمعه به جهت برخوردارى از قداست و حرمت، از اسباب تغلیظ در قسم ([[سوگند]] دادن) شمرده شده است.<ref> جواهرالکلام، ج۴۰، ص۲۳۱. </ref>  
  
 
==اعمال شب و روز جمعه==
 
==اعمال شب و روز جمعه==
 +
'''نماز جمعه:'''
  
===نماز جمعه===
+
در آیات ۹ و ۱۰ [[سوره جمعه]] آمده است: {{متن قرآن|«یأَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ إِذَا نُودِىَ لِلصَّلَوةِ مِن یوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْاْ إِلىَ‌ ذِکرِ اللَّهِ وَ ذَرُواْ الْبَیعَ  ذَلِکمْ خَیرٌْ لَّکمْ إِن کنتُمْ تَعْلَمُونَ * فَإِذَا قُضِیتِ الصَّلَوةُ فَانتَشِرُواْ فىِ الْأَرْضِ وَ ابْتَغُواْ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْکرُواْ اللَّهَ کثِیرًا لَّعَلَّکمُ‌ْ تُفْلِحُونَ»}}؛ اى کسانى که ایمان آورده‌اید، هر گاه (شما را) براى نماز روز جمعه بخوانند فى الحال به ذکر خدا بشتابید و کسب و تجارت رها کنید که این اگر بدانید براى شما بهتر خواهد بود * پس آن گاه که نماز پایان یافت (بعد از ظهر جمعه باز در پى کسب و کار خود رفته و) روى زمین منتشر شوید و از فضل و کرم خدا (روزى) طلبید، و یاد خدا بسیار کنید تا مگر رستگار و سعادتمند گردید.<ref> ترجمه الهی قمشه ای </ref>
خواندن نماز جمعه یکی از اعمال مربوط به این روز است که در فقه اسلامی دارای احکام خود می‌باشد و در بین فقهای مذاهب مختلف اسلامی، اختلافاتی در این احکام وجود دارد.  
 
  
برخی نماز جمعه را بدون امام معصوم و اذن او درست نمی دانند اما بیشتر فقهای امامیه آن را درست میدانند اما واجب تعیینی نمی گویند انسان مخبر است نماز جمعه بخواند یا به جای آن نماز ظهر و بعضی از متأخران آن را واجب تعیینی شمرده اند و امام را شرط ندانسته اند و این مذهب شافعی است اما بنظر صحیح نمی آید چون از عهد ائمه معصومین علیهم السلام و بعد از آن تا زمان ما مردم متدین از شیعه مقید به انجام نماز جمعه نبودند و اگر واجب عینی بود در زمان ائمه علیهم لسلام و نزدیک بدان ترک نمی کردند و این حکم با آن که هر هفته مکرر میشود بر کسی مخفی نمی ماند. چنانکه در اذان و اقامه نیز می گوئیم اگر در هر نماز واجب بود برمردم مخفی نمی ماند و همه مردم بدان ملتزم بودند با آنکه می دانیم قاطبه علما آن را واجب نشمردند. <ref> نثر طوبی، علامه شعرانی، ج1، ص 135 </ref>
+
خواندن [[نماز جمعه]] یکی از اعمال مربوط به این روز است که در [[فقه]] اسلامی دارای [[احکام]] خاص خود می‌باشد و در بین فقهای مذاهب مختلف اسلامی، اختلافاتی در این احکام وجود دارد. برخی نماز جمعه را بدون امام [[معصوم]] و اذن او درست نمی دانند، اما بیشتر فقهای [[امامیه]] آن را درست می دانند، اما [[واجب]] تعیینی نمی گویند انسان مخیّر است نماز جمعه بخواند یا به جای آن [[نماز ظهر]] و بعضی از متأخران آن را واجب تعیینی شمرده اند و امام را شرط ندانسته اند و این مذهب [[شافعی]] است؛ اما بنظر صحیح نمی آید چون از عهد [[ائمه]] معصومین علیهم السلام و بعد از آن تا زمان ما مردم متدین از [[شیعه]] مقید به انجام نماز جمعه نبودند و اگر واجب عینی بود در زمان ائمه علیهم السلام و نزدیک بدان ترک نمی کردند و این حکم با آن که هر هفته مکرر می شود بر کسی مخفی نمی ماند. چنانکه در [[اذان]] و [[اقامه]] نیز می گوئیم اگر در هر نماز واجب بود، برمردم مخفی نمی ماند و همه مردم بدان ملتزم بودند با آنکه می دانیم قاطبه علما آن را واجب نشمردند.<ref> نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۱، ص ۱۳۵ </ref>  
  
===مستحبات شب و روز جمعه===
+
'''مستحبات شب و روز جمعه:'''
  
خواندن سوره‌هاى جمعه و اعلىٰ در نماز مغرب و عشاى شب جمعه به قول مشهور<ref> 9،405. </ref> و سوره‌هاى جمعه و توحید به قول برخى یا سوره‌هاى جمعه و منافقون بنابر قول برخى دیگر در نماز صبح روز جمعه،<ref> همان، 406-407. </ref> و بنابر مشهور سوره‌هاى جمعه و منافقون در [[نماز جمعه]] یا نماز ظهر و نیز نماز عصر روز جمعه مستحب است.<ref> همان، 407. </ref>  
+
خواندن [[سوره جمعه|سوره‌ جمعه]] و [[سوره اعلی|سوره اعلىٰ]] در نماز مغرب و عشاى شب جمعه به قول مشهور<ref> ۹،۴۰۵. </ref> و سوره‌هاى جمعه و [[سوره توحید|توحید]] به قول برخى یا سوره‌هاى جمعه و [[سوره منافقون|منافقون]] بنابر قول برخى دیگر در نماز صبح روز جمعه،<ref> همان، ۴۰۶-۴۰۷. </ref> و بنابر مشهور سوره‌هاى جمعه و منافقون در [[نماز جمعه]] یا نماز ظهر و نیز نماز عصر روز جمعه [[مستحب]] است.<ref> همان، ۴۰۷. </ref>  
  
در روز جمعه، گزاردن چهار ركعت علاوه بر شانزده ركعت نافله ظهر و عصر - كه در مجموع بیست ركعت مى‌شود - مستحب است و بنابر نظر بسیارى مستحب است بیست ركعت یاد شده قبل از زوال خوانده شود و نیز بنابر قول اكثر، مستحب است شش ركعت آن هنگام گسترده شدن نور خورشید در آسمان (تقریباً یك ساعت پس از طلوع)، شش ركعت دوم زمان بالا آمدن خورشید (حدود سه ساعت پس از طلوع) و شش ركعت دیگر قبل از زوال (تقریباً نیم ساعت پیش از ظهر) و دو ركعت آخر، نزدیك زوال خوانده شود.<ref> همان، ج11، ص 318-320. </ref>  
+
در روز جمعه، گزاردن چهار [[رکعت|رکعت]] نماز علاوه بر شانزده رکعت نافله ظهر و عصر - که در مجموع بیست رکعت مى‌شود - مستحب است و بنابر نظر بسیارى مستحب است بیست رکعت یاد شده قبل از زوال خوانده شود و نیز بنابر قول اکثر، مستحب است شش رکعت آن هنگام گسترده شدن نور خورشید در آسمان (تقریباً یک ساعت پس از طلوع)، شش رکعت دوم زمان بالا آمدن خورشید (حدود سه ساعت پس از طلوع) و شش رکعت دیگر قبل از زوال (تقریباً نیم ساعت پیش از ظهر) و دو رکعت آخر، نزدیک زوال خوانده شود.<ref> همان، ج۱۱، ص ۳۱۸-۳۲۰. </ref>  
  
نوافل زیادى در روز جمعه وارد شده كه خواندن آن‌ها در این روز مستحب است؛ از قبیل نماز پیامبر صلى الله علیه و آله، نماز جعفر طیار و نماز اعرابى.<ref> تحریرالاحكام 1/ 295-296؛ العروة الوثقىٰ 3/404. </ref>  
+
[[نافله های شبانه روز|نوافل]] زیادى در روز جمعه وارد شده که خواندن آن‌ها در این روز مستحب است؛ از قبیل نماز [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلى الله علیه و آله، [[نماز جعفر طیار|نماز جعفر طیار]] و نماز اعرابى.<ref> تحریرالاحکام ۱/ ۲۹۵-۲۹۶؛ العروة الوثقىٰ ۳/۴۰۴. </ref>  
  
بنابر نظر گروهى، بلند خواندن قرائت در نماز ظهر روز جمعه مستحب است.<ref> جواهرالكلام 9/ 370-371. </ref>  
+
بنابر نظر گروهى، بلند خواندن قرائت در نماز ظهر روز جمعه مستحب است.<ref> جواهرالکلام ۹/ ۳۷۰-۳۷۱. </ref>  
  
از دیگر مستحبات شب یا روز جمعه اعمال زیر است: غسل جمعه به قول مشهور<ref> همان، 5/2. </ref>؛ حمام كردن؛<ref> الدروس الشرعیة، 1/128. </ref> استعمال بوى خوش؛<ref> وسائل الشیعة، 7/364. </ref> آراستن خویش و پوشیدن پاكیزه‌ترین لباس‌ها؛<ref> مجمع الفائدة، 2/393. </ref> گرفتن ناخن و چیدن شارب<ref> وسائل الشیعة 7/355. </ref>؛ خوردن انار؛<ref> همان، 415. </ref> زیارت پیامبر صلى الله علیه و آله و امامان علیهم‌السلام؛<ref> الدروس الشرعیة، 2/16. </ref> به ویژه زیارت [[امام حسین]] علیه‌السلام؛<ref> وسائل الشیعة، ج14، ص479. </ref> زیارت اهل قبور قبل از طلوع خورشید؛<ref> همان، 7/415. </ref> صدقه دادن؛<ref> همان، 412. </ref> آمیزش با همسر در شب و عصر جمعه<ref> العروة الوثقىٰ 5/490. </ref> و توسعه بر خانواده در خوراك.<ref> وسائل الشیعة، 7/401. </ref>  
+
از دیگر مستحبات شب یا روز جمعه اعمال زیر است: [[غسل جمعه]] به قول مشهور<ref> همان، ۵/۲. </ref>؛ حمام کردن؛<ref> الدروس الشرعیة، ۱/۱۲۸. </ref> استعمال بوى خوش؛<ref> وسائل الشیعة، ۷/۳۶۴. </ref> آراستن خویش و پوشیدن پاکیزه‌ترین لباس‌ها؛<ref> مجمع الفائدة، ۲/۳۹۳. </ref> گرفتن ناخن و چیدن شارب<ref> وسائل الشیعة ۷/۳۵۵. </ref>؛ خوردن انار؛<ref> همان، ۴۱۵. </ref> [[زیارت]] پیامبر صلى الله علیه و آله و [[ائمه اطهار|امامان]] علیهم‌السلام؛<ref> الدروس الشرعیة، ۲/۱۶. </ref> به ویژه [[زیارت امام حسین]] علیه‌السلام؛<ref> وسائل الشیعة، ج۱۴، ص۴۷۹. </ref> [[زیارت اهل قبور]] قبل از طلوع خورشید؛<ref> همان، ۷/۴۱۵. </ref> [[صدقه]] دادن؛<ref> همان، ۴۱۲. </ref> آمیزش با همسر در شب و عصر جمعه<ref> العروة الوثقىٰ ۵/۴۹۰. </ref> و توسعه بر خانواده در خوراک.<ref> وسائل الشیعة، ۷/۴۰۱. </ref>  
  
البته در شب و روز جمعه اعمال فراوان دیگرى مستحب است كه در منابع روایى همچون وسائل الشیعة، [[بحارالانوار]] و نیز كتاب‌هاى ادعیه از قبیل اقبال و مفاتیح الجنان بدان‌ها اشاره شده است.  
+
البته در شب و روز جمعه اعمال فراوان دیگرى مستحب است که در منابع روایى همچون [[وسائل الشیعة]]، [[بحارالانوار]] و نیز کتاب‌هاى ادعیه از قبیل [[اقبال الاعمال]] و [[مفاتیح الجنان]] بدان‌ها اشاره شده است.  
  
===مكروهات===
+
'''مکروهات روز جمعه:'''
  
حجامت كردن<ref> همان، 363. </ref> و شعر خواندن<ref> همان، 402. </ref> در روز جمعه و نیز ذبح حیوان تا ظهر آن<ref> جواهرالكلام، ج36، ص135. </ref> مكروه است.  
+
حجامت کردن<ref> همان، ۳۶۳. </ref> و [[شعر]] خواندن<ref> همان، ۴۰۲. </ref> در روز جمعه و نیز [[ذبح]] حیوان تا ظهر روز جمعه<ref> جواهرالکلام، ج۳۶، ص۱۳۵. </ref> [[مکروه]] است.  
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
*قرآن کریم، ترجمه الهی قمشه ای
 
*جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد ‌3، ص 110.
 
*علامه شعرانی، نثر طوبی:دائره المعارف لغات قرآن کریم، اسلامیه، تهران
 
  
 +
*[[قرآن کریم]]، ترجمه الهی قمشه ای.
 +
*[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]، جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، ج ۳، ص ۱۱۰.
 +
*[[نثر طوبی (کتاب)|نثر طوبی؛ دائره المعارف لغات قرآن کریم]]، علامه شعرانی.
 +
 +
{{مناسبت های شیعه}}
 
[[رده:آداب روزهای خاص]]
 
[[رده:آداب روزهای خاص]]
 
[[رده:اعیاد]]
 
[[رده:اعیاد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۷

«جمعه» هفتمین و آخرین روز از ایام هفته و از اعیاد چهارگانه اسلامى است. در فقه اسلام از احکام و اعمال آن در باب‌هایى نظیر طهارت، صلات، نکاح، اطعمه و اشربه و قضاء سخن گفته‌اند.

منشاء اسم روز جمعه

گویند جمعه را در جاهلیت «یوم العروبة» می گفتند و اصطلاح «یوم الجمعه» اسلامی است و اولین بار انصار در مدینه بکار بردند.[۱]

«جمعه» بضم و سکون میم هر دو صحیح است، الا آن که قراء همه بضم میم خوانده اند و قرآن را باید بدان گونه خواند که خوانده اند و اگر کلمه ای در عربی صحیح باشد به هیئتی اما قراء نخوانده باشند، برای ما جائز نیست بدان وجه بخوانیم و اگر کسی در نماز، سوره جمعه قرائت کند و آن را «الجمعة» بخواند به سکون میم، نمازش باطل است.[۲]

فضیلت جمعه

جمعه از اعیاد چهارگانه اسلامى (فطر، قربان، غدیر و جمعه) بلکه برتر از عید فطر و قربان است.[۳] در روایتى از امام صادق علیه‌السلام آمده است: «خداوند از هر چیزى، چیزى را برگزیده است... و از روزها جمعه را اختیار کرده است».[۴]

در روایتى از رسول خدا صلى الله علیه و آله، روز جمعه به عنوان سرور و آقاى روزها معرفى شده است.[۵] در روایات متعددى آمده است: جمعه روز عبادت و تقرب به خداى متعال با عمل صالح و ترک گناه است و ثواب عبادت در این روز بیش از روزهاى دیگر مى‌باشد.[۶]

از این رو، بر‌ بسیار دعا کردن[۷] و درخواست رحمت و آمرزش نمودن[۸] در روز جمعه و بسیار صلوات فرستادن بر محمد و آل محمد صلى الله علیه و آله در این روز سفارش شده است.[۹] و نیز از امیرمؤمنان علیه‌السلام روایت شده که فرمود: «در روز جمعه ساعت مبارکى است که بنده در آن ساعت چیزى از خدا نمى‌خواهد مگر آن که به او عطا مى‌کند».[۱۰]

علاوه بر آن، روز جمعه متعلق به امام عصر علیه‌السلام است که در آن به زیارت و توجه به آن حضرت سفارش شده است.[۱۱] جمعه به جهت برخوردارى از قداست و حرمت، از اسباب تغلیظ در قسم (سوگند دادن) شمرده شده است.[۱۲]

اعمال شب و روز جمعه

نماز جمعه:

در آیات ۹ و ۱۰ سوره جمعه آمده است: «یأَیهَُّا الَّذِینَ ءَامَنُواْ إِذَا نُودِىَ لِلصَّلَوةِ مِن یوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْاْ إِلىَ‌ ذِکرِ اللَّهِ وَ ذَرُواْ الْبَیعَ ذَلِکمْ خَیرٌْ لَّکمْ إِن کنتُمْ تَعْلَمُونَ * فَإِذَا قُضِیتِ الصَّلَوةُ فَانتَشِرُواْ فىِ الْأَرْضِ وَ ابْتَغُواْ مِن فَضْلِ اللَّهِ وَ اذْکرُواْ اللَّهَ کثِیرًا لَّعَلَّکمُ‌ْ تُفْلِحُونَ»؛ اى کسانى که ایمان آورده‌اید، هر گاه (شما را) براى نماز روز جمعه بخوانند فى الحال به ذکر خدا بشتابید و کسب و تجارت رها کنید که این اگر بدانید براى شما بهتر خواهد بود * پس آن گاه که نماز پایان یافت (بعد از ظهر جمعه باز در پى کسب و کار خود رفته و) روى زمین منتشر شوید و از فضل و کرم خدا (روزى) طلبید، و یاد خدا بسیار کنید تا مگر رستگار و سعادتمند گردید.[۱۳]

خواندن نماز جمعه یکی از اعمال مربوط به این روز است که در فقه اسلامی دارای احکام خاص خود می‌باشد و در بین فقهای مذاهب مختلف اسلامی، اختلافاتی در این احکام وجود دارد. برخی نماز جمعه را بدون امام معصوم و اذن او درست نمی دانند، اما بیشتر فقهای امامیه آن را درست می دانند، اما واجب تعیینی نمی گویند انسان مخیّر است نماز جمعه بخواند یا به جای آن نماز ظهر و بعضی از متأخران آن را واجب تعیینی شمرده اند و امام را شرط ندانسته اند و این مذهب شافعی است؛ اما بنظر صحیح نمی آید چون از عهد ائمه معصومین علیهم السلام و بعد از آن تا زمان ما مردم متدین از شیعه مقید به انجام نماز جمعه نبودند و اگر واجب عینی بود در زمان ائمه علیهم السلام و نزدیک بدان ترک نمی کردند و این حکم با آن که هر هفته مکرر می شود بر کسی مخفی نمی ماند. چنانکه در اذان و اقامه نیز می گوئیم اگر در هر نماز واجب بود، برمردم مخفی نمی ماند و همه مردم بدان ملتزم بودند با آنکه می دانیم قاطبه علما آن را واجب نشمردند.[۱۴]

مستحبات شب و روز جمعه:

خواندن سوره‌ جمعه و سوره اعلىٰ در نماز مغرب و عشاى شب جمعه به قول مشهور[۱۵] و سوره‌هاى جمعه و توحید به قول برخى یا سوره‌هاى جمعه و منافقون بنابر قول برخى دیگر در نماز صبح روز جمعه،[۱۶] و بنابر مشهور سوره‌هاى جمعه و منافقون در نماز جمعه یا نماز ظهر و نیز نماز عصر روز جمعه مستحب است.[۱۷]

در روز جمعه، گزاردن چهار رکعت نماز علاوه بر شانزده رکعت نافله ظهر و عصر - که در مجموع بیست رکعت مى‌شود - مستحب است و بنابر نظر بسیارى مستحب است بیست رکعت یاد شده قبل از زوال خوانده شود و نیز بنابر قول اکثر، مستحب است شش رکعت آن هنگام گسترده شدن نور خورشید در آسمان (تقریباً یک ساعت پس از طلوع)، شش رکعت دوم زمان بالا آمدن خورشید (حدود سه ساعت پس از طلوع) و شش رکعت دیگر قبل از زوال (تقریباً نیم ساعت پیش از ظهر) و دو رکعت آخر، نزدیک زوال خوانده شود.[۱۸]

نوافل زیادى در روز جمعه وارد شده که خواندن آن‌ها در این روز مستحب است؛ از قبیل نماز پیامبر صلى الله علیه و آله، نماز جعفر طیار و نماز اعرابى.[۱۹]

بنابر نظر گروهى، بلند خواندن قرائت در نماز ظهر روز جمعه مستحب است.[۲۰]

از دیگر مستحبات شب یا روز جمعه اعمال زیر است: غسل جمعه به قول مشهور[۲۱]؛ حمام کردن؛[۲۲] استعمال بوى خوش؛[۲۳] آراستن خویش و پوشیدن پاکیزه‌ترین لباس‌ها؛[۲۴] گرفتن ناخن و چیدن شارب[۲۵]؛ خوردن انار؛[۲۶] زیارت پیامبر صلى الله علیه و آله و امامان علیهم‌السلام؛[۲۷] به ویژه زیارت امام حسین علیه‌السلام؛[۲۸] زیارت اهل قبور قبل از طلوع خورشید؛[۲۹] صدقه دادن؛[۳۰] آمیزش با همسر در شب و عصر جمعه[۳۱] و توسعه بر خانواده در خوراک.[۳۲]

البته در شب و روز جمعه اعمال فراوان دیگرى مستحب است که در منابع روایى همچون وسائل الشیعة، بحارالانوار و نیز کتاب‌هاى ادعیه از قبیل اقبال الاعمال و مفاتیح الجنان بدان‌ها اشاره شده است.

مکروهات روز جمعه:

حجامت کردن[۳۳] و شعر خواندن[۳۴] در روز جمعه و نیز ذبح حیوان تا ظهر روز جمعه[۳۵] مکروه است.

پانویس

  1. نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۱، ص ۱۳۶
  2. نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۱، ص ۱۳۶
  3. وسائل الشیعة ۷/ ۳۸۱-۳۸۲.
  4. همان، ۳۷۵.
  5. همان، ۳۷۶.
  6. همان، ۳۷۵-۳۸۲.
  7. همان، ۳۸۳.
  8. همان، ۳۷۹.
  9. همان، ۳۸۶.
  10. همان، ۳۷۹.
  11. الرسائل العشر (حلّى)/ ۴۳۳.
  12. جواهرالکلام، ج۴۰، ص۲۳۱.
  13. ترجمه الهی قمشه ای
  14. نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۱، ص ۱۳۵
  15. ۹،۴۰۵.
  16. همان، ۴۰۶-۴۰۷.
  17. همان، ۴۰۷.
  18. همان، ج۱۱، ص ۳۱۸-۳۲۰.
  19. تحریرالاحکام ۱/ ۲۹۵-۲۹۶؛ العروة الوثقىٰ ۳/۴۰۴.
  20. جواهرالکلام ۹/ ۳۷۰-۳۷۱.
  21. همان، ۵/۲.
  22. الدروس الشرعیة، ۱/۱۲۸.
  23. وسائل الشیعة، ۷/۳۶۴.
  24. مجمع الفائدة، ۲/۳۹۳.
  25. وسائل الشیعة ۷/۳۵۵.
  26. همان، ۴۱۵.
  27. الدروس الشرعیة، ۲/۱۶.
  28. وسائل الشیعة، ج۱۴، ص۴۷۹.
  29. همان، ۷/۴۱۵.
  30. همان، ۴۱۲.
  31. العروة الوثقىٰ ۵/۴۹۰.
  32. وسائل الشیعة، ۷/۴۰۱.
  33. همان، ۳۶۳.
  34. همان، ۴۰۲.
  35. جواهرالکلام، ج۳۶، ص۱۳۵.

منابع