بنی اسرائیل: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(اصلاح اشتباه در ارجاع)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
اسرائیل لقب [[حضرت یعقوب]] علیه السلام است و بنی اسرائیل دوازده سبط یا خاندان اند که آنها را از نسل دوازده پسر یعقوب می دانند. این اصطلاح، چهل و دو مرتبه در [[قرآن]] بکار رفته است.<ref>دانشنامه جهان اسلام، مدخل «بنی اسرائیل».</ref>
اسرائیل لقب حضرت یعقوب علیه السلام است و بنی اسرائیل دوازده سبط یا خاندان اند که آنها را از نسل دوازده پسر یعقوب می دانند. این اصطلاح، چهل ودو مرتبه در قرآن به کار رفته است.<ref> دانشنامه جهان اسلام، مدخل «بنی اسرائیل» </ref>
 
  
==اهمیت دانستن تاریخ بنی اسرائیل برای مسلمانان<ref>ابوالحسن شعرانی، نثر طوبی(دائره المعارف لغات قرآن کریم)، ذیل واژه «اسرائیل»</ref>==
+
==اهمیت دانستن تاریخ بنی اسرائیل برای مسلمانان<ref>ابوالحسن شعرانی، نثر طوبی (دائره المعارف لغات قرآن کریم)، ذیل واژه «اسرائیل»</ref>==
پیش از بعثت حضرت عیسی علیه السلام آنها یگانه قوم خداپرست بودند و دین و شریعت آسمانی را پذیرفته، خدا پرست اگر در اقوام دیگر بود بسیار اندک بود مانند اولاد اسماعیل در میان عرب. از این روی دانستن اخبار بنی اسرائیل و پیغمبران آنها برای مسلمانان مهمتر از دیگرانست.
 
==تاریخچه بنی اسرائیل<ref>ابوالحسن شعرانی، نثر طوبی(دائره المعارف لغات قرآن کریم)، ذیل واژه «اسرائیل»  </ref>==
 
بنی اسرائیل یعنی اولاد یعقوب در زمین کنعان می زیستند تاریخ آنان از آنگاه آغاز میشود که یوسف علیه السلام عزیز مصر شد و نزد فرعون اعتبار یافت فرزندان یعقوب با خود او در سالهای قحط به مصر رفتند و در آن کشور ماندند سالها بر آنان گذشت و نسل آنها بسیار شد آن فرعون که زمان یوسف بود از جهان رفت و فراعنه دیگر جانشین او شدند و مردم مصر با بیگانگان بد رفتار میکردند و آنها را به خدمت گرفته آزار و شکنجه میدادند تا حضرت موسی علیه السلام به پیغمبری برگزیده شد و بنی اسرائیل را از مصر بیرون آورد به قصد اراضی شام. سالها در بیابان سینا و نواحی آن بسر بردند و خداوند بر موسی علیه السلام تورات فرستاد و احکام تورات در عهد خود او و پس از او دستور معاملات و عبادات و سیاسات آنها بود.
 
موسی علیه السلام تا زنده بود موفق نشد زمین مقدس را فتح کند. اما با فلسطینیان و عمالقه جنگها کرد و گزارش آن در قرآن آمده است. (مائده/24) اما نوشع بن نون جانشین وی آن زمین را بگشود و بنی اسرائیل در آنجا ساکن شدند. سیاست و حکومت آنان در زمان حضرت موسی علیه السلام و خلفای وی تا چهار صد سال بطرز خاصی بود که نظیر آنرا امروز فدرال گویند.
 
  
حضرت موسی علیه السلام بنی اسرائیل را به گروههای مختلف تقسیم کرده بود و کار هر یک را به رئیسی سپرده تا به اختلاف آنان برسند و میان آنها مطابق دستور شریعت حکم کنند هزاره و صده و بیش و کم هر یک زیر فرمان رئیسی بودند و پس از آنکه زمین مقدس را تصرف کردند همچنان اراضی را میان دوازده سبط پخش کردند و هر سبط را مانند حضرت موسی علیه السلام به گروهها زیر فرمان رؤسا و قضاة مقرر داشتند و احکام شرع میان آنها اجرا می شد و یک رئیس کل یا کاهن و قاضی بزرگ بر آنها نظر داشت (شمشون که میان ما معروف است یکی از قضاة بود)
+
پیش از بعثت [[حضرت عیسی]] علیه السلام آنها یگانه قوم خداپرست بودند و دین و شریعت آسمانی را پذیرفته، خداپرست اگر در اقوام دیگر بود، بسیار اندک بود مانند اولاد اسماعیل در میان عرب. از این روی دانستن اخبار بنی اسرائیل و پیغمبران آنها برای مسلمانان مهمتر از دیگرانست.
  
نزدیک چهار صد سال بر این گذشت از آن گاه بعللی از بزرگان خویش درخواست پادشاهی کردند مانند سایر امتها و خداوند طالوت را بر آنها گماشت و پس از وی حضرت داود پادشاه شد و سلیمان علیه السلام جانشین او گشت و حضرت داود از سبط یهودا بود بعد از آنکه ملک به فرزند سلیمان رسید (سال 476 پس از خروج از مصر) اسباط دیگر از فرمان او سر پیچیدند و کشور آنها به دو قسمت شد شمال آن را که از شمال بحرالمیت تا نزدیکی شهر صور حالیه امتداد می یافت در سر حد فنیقیه میان دریای مدیترانه و مرز کشور آشور، چند سلسله از پادشاهان بنی اسرائیل درتصرف داشتند و قسمت جنوب را تا خلیج عقبه، اولاد حضرت داود زیر فرمان گرفتند. هجده پادشاه از نسل داود از سال 975 تا 576 قبل از میلاد مسیح یعنی 399 سال در قسمت جنوبی حکومت کردند اما شمالیان بیش از 209 سال سلطنت نکردند از 931 تا722 و در این مدت قریب بیست پادشاه از نه خاندان مختلف حکومت یافتند.  
+
==تاریخچه بنی اسرائیل<ref>ابوالحسن شعرانی، نثر طوبی(دائره المعارف لغات قرآن کریم)، ذیل واژه «اسرائیل».</ref>==
  
پایتخت دودمان داود بیت المقدس بود و پایتخت شمالیان شهر سامریه. بنی اسرائیل پس از دوران قضاة که حضرت موسی علیه السلام مقرر داشته بود، آرامش ندیدند مگر همان چند سال سلطنت حضرت داود و سلیمان علیهماالسلام. پس از آن ملوک آنان غالباً زیر نفوذ همسایگان بت پرست میرفتند و احکام تورات را سست میگرفتند و رسوم و آداب کفار را رواج میدادند و به عیاشی و ستمگری و مردم آزاری خداوند را به خشم می آوردند و غالباً پیغمبران از دست آنان در شکنجه و عذاب بودند یا متواری و سرگردان چنانکه خداوند در قرآن میفرماید « ذلک بانهم کانوا یکفرون بآیات الله و یقتلون النبیین بغیرالحق » (بقره 61) خداوند بر آنها خشم گرفت که به آیات خداوند کافر میشدند و پیغمبران را بنا حق میکشتند. (ج 1 ص 207) و نیز فرمود «ان الذین یکفرون بآیات الله و یقتلون النبیین بغیرحق و یقتلون الذین یامرون بالقسط من الناس فبشرهم بعذاب الیم »(آل عمران 21) آنها که کافر میشوند به آیات خدا و میکشند پیغمبران را بنا حق و میکشند آن کسان را که به عدل و داد میخوانند پس مژده بده آنها را بعذاب دردناک. و عجب آنکه با آن همه تشبه و تقرب که به همسایگان مینمودند همیشه گرفتار تاخت و تاز و قتل و غارت و اسیری میشدند و بیشتر مغلوب دشمن میگشتند و غالباً باجگذار بودند تا در سال 722 پادشاه آشور بر قسمت شمالی بنی اسرائیل تاخت و مردم آنجا را پراکنده ساخت و دولت آنانرا بر انداخت و دیگر پس از آن دولتی نداشتند.
+
بنی اسرائیل یعنی اولاد یعقوب در زمین کنعان می زیستند. تاریخ آنان از آنگاه آغاز می شود که [[حضرت یوسف]] علیه السلام عزیز مصر شد و نزد فرعون اعتبار یافت فرزندان یعقوب با خود او در سالهای قحط به [[مصر]] رفتند و در آن کشور ماندند. سالها بر آنان گذشت و نسل آنها بسیار شد. آن فرعون که زمان یوسف بود از جهان رفت و فراعنه دیگر جانشین او شدند و مردم مصر با بیگانگان بد رفتار می کردند و آنها را به خدمت گرفته آزار و شکنجه می دادند تا [[حضرت موسی]] علیه السلام به پیغمبری برگزیده شد و بنی اسرائیل را از مصر بیرون آورد به قصد اراضی شام.
  
اندکی از بقایای آنان که یهودان سامری گویند هنوز در نابلس مانده اند و با دیگر مردم معاشرت نمی کنند
+
سالها در بیابان سینا و نواحی آن بسر بردند و خداوند بر موسی علیه السلام تورات فرستاد و [[احکام]] [[تورات]] در عهد خود او و پس از او دستور معاملات و عبادات و سیاسات آنها بود.  
اما قسمت جنوبی: در سال 576 بخت نصر پادشاه بابل به اورشلیم لشکر کشید و دولت یهودا را بر انداخت و اهل آنجا را به اسیری به بابل برد چنانکه خداوند در قرآن میفرماید «فاذا جاء وعد اولیهما بعثنا علیکم عباداً لنا اولی بأس شدید» (اسراء 6) چون وعده فساد اول فرا رسید بر شما انگیختیم بندگان خود را که صاحب قدرت سخت بودند. (ج 7 ص 188- 212) پس از حمله بخت نصر یهود پراکنده و اسیر بودند تا سال 538 پادشاه فارس از سلسله هخامنشی که کوروش نام داشت بر غالب ممالک مشرق مستولی گشت و بابل را از دودمان بخت نصر بگرفت و یهود را آزاد ساخت تا بیت المقدس را ساختند مانند بنای حضرت سلیمان و اجرای مراسم دینی آنان را موافق شریعت تورات مجاز فرمود و تا هخامنشیان بودند آنان مرفه زیستند و این آبادی دوم بهتر و بیشتر از آبادی اول بود و یهود در این مدت به آسودگی بودند مانند دوران قضاة و از خود پادشاه نداشتند و کار با کاهن بزرگ بود و باین حال خداوند اشارت فرمود « ثم رددنا لکم الکرةعلیهم و امددناکم باموال و بنین و جعلنا کم اکثر نفیراً » (اسراء7) آنگاه شما را برآنها ظفردادیم وبمال و فرزند مدد کردیم شماره شما را بسیار گردانیدیم. پس از دویست سال دارای اصفر که آخرین پادشاه هخامنشی بود از اسکندر شکست خورد اورشلیم و نواحی آن بدست اسکندر افتاد. اسکندر نیز آنان را آزاد گذاشت که موافق شریعت تورات عمل میکردند تا مدتی که جانشینان اسکندر و پس از آنان دولت روم بر آنها حکومت داشتند کسی متعرض دین و معبد آنها نمیشد. گویند وقتی اسکندر ذوالقرنین به اورشلیم آمد عالم بزرگ یهود باستقبال او بیرون شد چون در کتب انبیا وعده فتح اسکندر و دولت او آمده بود او را بخبر انبیا آگاه ساخت و اسکندر او را بنواخت و هم در بابل نسبت بآنها که در بابل مانده بودند و هم دراورشلیم امت حضرت موسی را در دین آزاد گذاشت. پس از وی یکی از جانشینان اسکندر تورات رابه یونانی ترجمه کردو میان آنها رواج داد.امادر عهد رومیان نزدیک ظهور حضرت عیسی علیه السلام رفته رفته اخلاق و آداب یونانیان و رومیان در آنان نفوذ کرده و یهودیان عادت زشت آنان را فرا گرفته بودند از غذاهای بت پرستان میخوردند زنان و مردان با هم در مجالس حاضر میشدند و میرقصیدند وتماشاخانه و امثال آن ساخته بودند و پارسایان را آزاد میکردند و حضرت یحیی رابسبب نهی از منکر کشتند وقصد کشتن مسیح علیه السلام کردند خداوند یکی از رومیان را بر آنان مسلط کرد تا بار دیگر خانه را خراب کرد و بنی اسرائیل را پراکنده ساختند و گزارش آنان تفصیلی دارد که باید در کتب خود یهود و نصاری خواند و باین خرابی دوم اشاره فرمود « فاذا جاء وعد الاخرة لیسوؤا وجوهکم ولیدخلوالمسجد کما دخلوه اول مرة و لیتبروا ما علوا تتبیراً ». (اسراء 8) چون وعده دیگر آمد روی شما را سیاه کنند و بمسجد در آیند چنانکه بار اول در آمدند و آنچه راساخته بودند ویران کنند .
 
  
قضایای بنی اسرائیل مذکور است اما چون بسیاری تصحیف و تغییردر آنها راه یافته و ناقلین مسامحه و سهو بسیار کردند لازم بود اشاره مختصر بدان نمائیم و در ذیل همان صفحات تحقیقاتی کرده ایم. خروج بنی اسرائیل از مصر در حدود 1500 سال قبل از میلاد. پادشاهی طالوت در حدود 1050 سال قبل از میلاد. خرابی بیت المقدس بدست بخت نصر 576 سال قبل از میلاد. آبادی دوم بیت المقدس در عهد هخامنشیان 500 سال قبل از میلاد. خرابی دوم بدست تیطوس رومی 70 سال پس از میلاد مسیح علیه السلام.بنی اسرائیل پس از خرابی دوم بیت المقدس در جهان پراکنده شدند و این حالت را گالوت گویند که تعریب آن جالوت است و رئیس  آنها بنام رأس الجالوت معروف است یعنی رئیس آوارگان چون احکام تورات بی تشکیلات منظم روحانی در بیت المقدس عملی نبود بزرگان علما برای آنها مراسمی چند قرار دادند که به جای احکام تورات بدان مراسم عمل کنند و اعیاد و شنبه را در هر جا نگاهدارند و سایر احکام که نمیتوانستند انجام دهند از آنها برداشتند و شریعت آنها عملاً منسوخ گردید. «اتخذوا أحبارهم  و رهبانهم أرباباً من دون الله»
+
[[حضرت موسی]] علیه السلام تا زنده بود، موفق نشد. زمین مقدس را فتح کند. اما با فلسطینیان و عمالقه جنگها کرد و گزارش آن در [[قرآن]] آمده است. ([[سوره مائده]]/24) اما نوشع بن نون جانشین وی آن زمین را بگشود و بنی اسرائیل در آنجا ساکن شدند. سیاست و حکومت آنان در زمان حضرت موسی علیه السلام و خلفای وی تا چهارصد سال به طرز خاصی بود که نظیر آن را امروز فدرال گویند.
 +
 
 +
[[حضرت موسی]] علیه السلام بنی اسرائیل را به گروه های مختلف تقسیم کرده بود و کار هر یک را به رئیسی سپرده تا به اختلاف آنان برسند و میان آنها مطابق دستور [[شریعت]] حکم کنند هزاره و صده و بیش و کم هر یک زیر فرمان رئیسی بودند و پس از آن که زمین مقدس را تصرف کردند همچنان اراضی را میان دوازده سبط پخش کردند و هر سبط را مانند [[حضرت موسی]] علیه السلام به گروهها زیر فرمان رؤسا و قضاة مقرر داشتند و [[احکام]] شرع میان آنها اجرا می شد و یک رئیس کل یا کاهن و قاضی بزرگ بر آنها نظر داشت. (شمشون که میان ما معروف است یکی از قضاة بود)
 +
 
 +
نزدیک چهارصد سال بر این گذشت از آنگاه بعللی از بزرگان خویش درخواست پادشاهی کردند مانند سایر امت ها و خداوند طالوت را بر آنها گماشت و پس از وی [[حضرت داود]] پادشاه شد و [[حضرت سلیمان]] علیه السلام جانشین او گشت و حضرت داود از سبط یهودا بود.
 +
 
 +
بعد از آن که ملک به فرزند سلیمان رسید (سال 476 پس از خروج از [[مصر]]) اسباط دیگر از فرمان او سر پیچیدند و کشور آنها به دو قسمت شد شمال آن را که از شمال بحرالمیت تا نزدیکی شهر صور حالیه امتداد می یافت در سر حد فنیقیه میان دریای مدیترانه و مرز کشور آشور، چند سلسله از پادشاهان بنی اسرائیل در تصرف داشتند و قسمت جنوب را تا خلیج عقبه، اولاد حضرت داود زیر فرمان گرفتند. هجده پادشاه از نسل داود از سال 975 تا 576 قبل از میلاد مسیح یعنی 399 سال در قسمت جنوبی حکومت کردند اما شمالیان بیش از 209 سال سلطنت نکردند از 931 تا 722 و در این مدت قریب بیست پادشاه از نه خاندان مختلف حکومت یافتند.
 +
 
 +
پایتخت دودمان داود بیت المقدس بود و پایتخت شمالیان شهر سامریه. بنی اسرائیل پس از دوران قضاة که [[حضرت موسی]] علیه السلام مقرر داشته بود، آرامش ندیدند مگر همان چند سال سلطنت [[حضرت داود]] و [[حضرت سلیمان]] علیهماالسلام. پس از آن ملوک آنان غالباً زیر نفوذ همسایگان بت پرست می رفتند و [[احکام]] [[تورات]] را سست می گرفتند و رسوم و آداب کفار را رواج می دادند و به عیاشی و ستمگری و مردم آزاری خداوند را به خشم می آوردند و غالباً پیغمبران از دست آنان در شکنجه و عذاب بودند یا متواری و سرگردان چنان که خداوند در [[قرآن]] می فرماید: {{متن قرآن|«ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ»}}؛ ([[سوره بقره]]، 61) خداوند بر آنها خشم گرفت که به آیات خداوند کافر می شدند و پیغمبران را بناحق می کشتند. (ج1، ص 207)
 +
 
 +
و نیز فرمود: {{متن قرآن|«إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الِّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ»}}؛ ([[سوره آل عمران]]، 21) آنها که کافر می شوند به آیات خدا و می کشند پیغمبران را بناحق و می کشند آن کسان را که به عدل و داد می خوانند پس مژده بده آنها را به عذاب دردناک.
 +
 
 +
و عجب آن که با آن همه تشبه و تقرب که به همسایگان می نمودند همیشه گرفتار تاخت و تاز و قتل و غارت و اسیری می شدند و بیشتر مغلوب دشمن می گشتند و غالباً باجگذار بودند تا در سال 722 پادشاه آشور بر قسمت شمالی بنی اسرائیل تاخت و مردم آنجا را پراکنده ساخت و دولت آنان را برانداخت و دیگر پس از آن دولتی نداشتند.
 +
 
 +
اندکی از بقایای آنان که یهودان سامری گویند هنوز در نابلس مانده اند و با دیگر مردم معاشرت نمی کنند اما قسمت جنوبی: در سال 576 بخت نصر پادشاه بابل به اورشلیم لشکر کشید و دولت یهودا را برانداخت و اهل آنجا را به اسیری به بابل برد چنانکه خداوند در [[قرآن]] می فرماید: {{متن قرآن|«فَإِذَا جَاء وَعْدُ أُولاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُوْلِي بَأْسٍ شَدِيدٍ»}}؛ ([[سوره اسراء]]، 5) چون وعده فساد اول فرارسید بر شما انگیختیم بندگان خود را که صاحب قدرت سخت بودند. (ج7، ص 188-212)
 +
 
 +
پس از حمله بخت نصر یهود پراکنده و اسیر بودند تا سال 538 پادشاه فارس از سلسله هخامنشی که کوروش نام داشت بر غالب ممالک مشرق مستولی گشت و بابل را از دودمان بخت نصر بگرفت و یهود را آزاد ساخت تا بیت المقدس را ساختند مانند بنای حضرت سلیمان و اجرای مراسم دینی آنان را موافق شریعت تورات مجاز فرمود و تا هخامنشیان بودند آنان مرفه زیستند و این آبادی دوم بهتر و بیشتر از آبادی اول بود و یهود در این مدت به آسودگی بودند مانند دوران قضاة و از خود پادشاه نداشتند و کار با کاهن بزرگ بود و به این حال خداوند اشارت فرمود: {{متن قرآن|«ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا»}}؛ ([[سوره اسراء]]، 7) آنگاه شما را بر آنها ظفر دادیم و به مال و فرزند مدد کردیم، شماره شما را بسیار گردانیدیم.
 +
 
 +
پس از دویست سال دارای اصفر که آخرین پادشاه هخامنشی بود از اسکندر شکست خورد. اورشلیم و نواحی آن بدست اسکندر افتاد. اسکندر نیز آنان را آزاد گذاشت که موافق شریعت [[تورات]] عمل می کردند تا مدتی که جانشینان اسکندر و پس از آنان دولت روم بر آنها حکومت داشتند کسی متعرض دین و معبد آنها نمیشد. گویند وقتی اسکندر ذوالقرنین به اورشلیم آمد عالم بزرگ یهود به استقبال او بیرون شد چون در کتب انبیا وعده فتح اسکندر و دولت او آمده بود او را به خبر انبیا آگاه ساخت و اسکندر او را بنواخت و هم در بابل نسبت به آنها که در بابل مانده بودند و هم دراورشلیم امت [[حضرت موسی]] علیه السلام را در دین آزاد گذاشت.
 +
 
 +
پس از وی یکی از جانشینان اسکندر تورات را به یونانی ترجمه کرد و میان آنها رواج داد. اما در عهد رومیان نزدیک ظهور [[حضرت عیسی]] علیه السلام رفته رفته [[اخلاق]] و آداب یونانیان و رومیان در آنان نفوذ کرده و یهودیان عادت زشت آنان را فراگرفته بودند. از غذاهای بت پرستان می خوردند. زنان و مردان با هم در مجالس حاضر می شدند و می رقصیدند و تماشاخانه و امثال آن ساخته بودند و پارسایان را آزاد می کردند و حضرت یحیی را به سبب نهی از منکر کشتند و قصد کشتن مسیح علیه السلام کردند. خداوند یکی از رومیان را بر آنان مسلط کرد تا بار دیگر خانه را خراب کرد و بنی اسرائیل را پراکنده ساختند و گزارش آنان تفصیلی دارد که باید در کتب خود یهود و نصاری خواند و به این خرابی دوم اشاره فرمود: {{متن قرآن|«فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُواْ وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِيرًا»}}؛ ([[سوره اسراء]]، 7) چون وعده دیگر آمد روی شما را سیاه کنند و به [[مسجد]] درآیند چنان که بار اول درآمدند و آنچه را ساخته بودند، ویران کنند.
 +
 
 +
قضایای بنی اسرائیل مذکور است اما چون بسیاری تصحیف و تغییر در آنها راه یافته و ناقلین مسامحه و سهو بسیار کردند، لازم بود اشاره مختصر بدان نمائیم و در ذیل همان صفحات تحقیقاتی کرده ایم. خروج بنی اسرائیل از مصر در حدود 1500 سال قبل از میلاد.
 +
 
 +
پادشاهی طالوت در حدود 1050 سال قبل از میلاد. خرابی بیت المقدس بدست بخت نصر 576 سال قبل از میلاد. آبادی دوم بیت المقدس در عهد هخامنشیان 500 سال قبل از میلاد. خرابی دوم بدست تیطوس رومی 70 سال پس از میلاد مسیح علیه السلام. بنی اسرائیل پس از خرابی دوم بیت المقدس در جهان پراکنده شدند و این حالت را گالوت گویند که تعریب آن جالوت است و رئیس  آنها بنام رأس الجالوت معروف است یعنی رئیس آوارگان چون [[احکام]] تورات بی تشکیلات منظم روحانی در بیت المقدس عملی نبود بزرگان علما برای آنها مراسمی چند قرار دادند که به جای احکام [[تورات]] بدان مراسم عمل کنند و اعیاد و شنبه را در هر جا نگاه دارند و سایر [[احکام]] که نمی توانستند انجام دهند از آنها برداشتند و شریعت آنها عملاً منسوخ گردید. {{متن قرآن|«اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ»}}. ([[سوره توبه]]، آیه 31)
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
  
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:یهودیت]]
 
[[رده:یهودیت]]

نسخهٔ ‏۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۷:۵۲

اسرائیل لقب حضرت یعقوب علیه السلام است و بنی اسرائیل دوازده سبط یا خاندان اند که آنها را از نسل دوازده پسر یعقوب می دانند. این اصطلاح، چهل و دو مرتبه در قرآن بکار رفته است.[۱]

اهمیت دانستن تاریخ بنی اسرائیل برای مسلمانان[۲]

پیش از بعثت حضرت عیسی علیه السلام آنها یگانه قوم خداپرست بودند و دین و شریعت آسمانی را پذیرفته، خداپرست اگر در اقوام دیگر بود، بسیار اندک بود مانند اولاد اسماعیل در میان عرب. از این روی دانستن اخبار بنی اسرائیل و پیغمبران آنها برای مسلمانان مهمتر از دیگرانست.

تاریخچه بنی اسرائیل[۳]

بنی اسرائیل یعنی اولاد یعقوب در زمین کنعان می زیستند. تاریخ آنان از آنگاه آغاز می شود که حضرت یوسف علیه السلام عزیز مصر شد و نزد فرعون اعتبار یافت فرزندان یعقوب با خود او در سالهای قحط به مصر رفتند و در آن کشور ماندند. سالها بر آنان گذشت و نسل آنها بسیار شد. آن فرعون که زمان یوسف بود از جهان رفت و فراعنه دیگر جانشین او شدند و مردم مصر با بیگانگان بد رفتار می کردند و آنها را به خدمت گرفته آزار و شکنجه می دادند تا حضرت موسی علیه السلام به پیغمبری برگزیده شد و بنی اسرائیل را از مصر بیرون آورد به قصد اراضی شام.

سالها در بیابان سینا و نواحی آن بسر بردند و خداوند بر موسی علیه السلام تورات فرستاد و احکام تورات در عهد خود او و پس از او دستور معاملات و عبادات و سیاسات آنها بود.

حضرت موسی علیه السلام تا زنده بود، موفق نشد. زمین مقدس را فتح کند. اما با فلسطینیان و عمالقه جنگها کرد و گزارش آن در قرآن آمده است. (سوره مائده/24) اما نوشع بن نون جانشین وی آن زمین را بگشود و بنی اسرائیل در آنجا ساکن شدند. سیاست و حکومت آنان در زمان حضرت موسی علیه السلام و خلفای وی تا چهارصد سال به طرز خاصی بود که نظیر آن را امروز فدرال گویند.

حضرت موسی علیه السلام بنی اسرائیل را به گروه های مختلف تقسیم کرده بود و کار هر یک را به رئیسی سپرده تا به اختلاف آنان برسند و میان آنها مطابق دستور شریعت حکم کنند هزاره و صده و بیش و کم هر یک زیر فرمان رئیسی بودند و پس از آن که زمین مقدس را تصرف کردند همچنان اراضی را میان دوازده سبط پخش کردند و هر سبط را مانند حضرت موسی علیه السلام به گروهها زیر فرمان رؤسا و قضاة مقرر داشتند و احکام شرع میان آنها اجرا می شد و یک رئیس کل یا کاهن و قاضی بزرگ بر آنها نظر داشت. (شمشون که میان ما معروف است یکی از قضاة بود)

نزدیک چهارصد سال بر این گذشت از آنگاه بعللی از بزرگان خویش درخواست پادشاهی کردند مانند سایر امت ها و خداوند طالوت را بر آنها گماشت و پس از وی حضرت داود پادشاه شد و حضرت سلیمان علیه السلام جانشین او گشت و حضرت داود از سبط یهودا بود.

بعد از آن که ملک به فرزند سلیمان رسید (سال 476 پس از خروج از مصر) اسباط دیگر از فرمان او سر پیچیدند و کشور آنها به دو قسمت شد شمال آن را که از شمال بحرالمیت تا نزدیکی شهر صور حالیه امتداد می یافت در سر حد فنیقیه میان دریای مدیترانه و مرز کشور آشور، چند سلسله از پادشاهان بنی اسرائیل در تصرف داشتند و قسمت جنوب را تا خلیج عقبه، اولاد حضرت داود زیر فرمان گرفتند. هجده پادشاه از نسل داود از سال 975 تا 576 قبل از میلاد مسیح یعنی 399 سال در قسمت جنوبی حکومت کردند اما شمالیان بیش از 209 سال سلطنت نکردند از 931 تا 722 و در این مدت قریب بیست پادشاه از نه خاندان مختلف حکومت یافتند.

پایتخت دودمان داود بیت المقدس بود و پایتخت شمالیان شهر سامریه. بنی اسرائیل پس از دوران قضاة که حضرت موسی علیه السلام مقرر داشته بود، آرامش ندیدند مگر همان چند سال سلطنت حضرت داود و حضرت سلیمان علیهماالسلام. پس از آن ملوک آنان غالباً زیر نفوذ همسایگان بت پرست می رفتند و احکام تورات را سست می گرفتند و رسوم و آداب کفار را رواج می دادند و به عیاشی و ستمگری و مردم آزاری خداوند را به خشم می آوردند و غالباً پیغمبران از دست آنان در شکنجه و عذاب بودند یا متواری و سرگردان چنان که خداوند در قرآن می فرماید: «ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُواْ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ الْحَقِّ»؛ (سوره بقره، 61) خداوند بر آنها خشم گرفت که به آیات خداوند کافر می شدند و پیغمبران را بناحق می کشتند. (ج1، ص 207)

و نیز فرمود: «إِنَّ الَّذِينَ يَكْفُرُونَ بِآيَاتِ اللّهِ وَيَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَقٍّ وَيَقْتُلُونَ الِّذِينَ يَأْمُرُونَ بِالْقِسْطِ مِنَ النَّاسِ فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ»؛ (سوره آل عمران، 21) آنها که کافر می شوند به آیات خدا و می کشند پیغمبران را بناحق و می کشند آن کسان را که به عدل و داد می خوانند پس مژده بده آنها را به عذاب دردناک.

و عجب آن که با آن همه تشبه و تقرب که به همسایگان می نمودند همیشه گرفتار تاخت و تاز و قتل و غارت و اسیری می شدند و بیشتر مغلوب دشمن می گشتند و غالباً باجگذار بودند تا در سال 722 پادشاه آشور بر قسمت شمالی بنی اسرائیل تاخت و مردم آنجا را پراکنده ساخت و دولت آنان را برانداخت و دیگر پس از آن دولتی نداشتند.

اندکی از بقایای آنان که یهودان سامری گویند هنوز در نابلس مانده اند و با دیگر مردم معاشرت نمی کنند اما قسمت جنوبی: در سال 576 بخت نصر پادشاه بابل به اورشلیم لشکر کشید و دولت یهودا را برانداخت و اهل آنجا را به اسیری به بابل برد چنانکه خداوند در قرآن می فرماید: «فَإِذَا جَاء وَعْدُ أُولاهُمَا بَعَثْنَا عَلَيْكُمْ عِبَادًا لَّنَا أُوْلِي بَأْسٍ شَدِيدٍ»؛ (سوره اسراء، 5) چون وعده فساد اول فرارسید بر شما انگیختیم بندگان خود را که صاحب قدرت سخت بودند. (ج7، ص 188-212)

پس از حمله بخت نصر یهود پراکنده و اسیر بودند تا سال 538 پادشاه فارس از سلسله هخامنشی که کوروش نام داشت بر غالب ممالک مشرق مستولی گشت و بابل را از دودمان بخت نصر بگرفت و یهود را آزاد ساخت تا بیت المقدس را ساختند مانند بنای حضرت سلیمان و اجرای مراسم دینی آنان را موافق شریعت تورات مجاز فرمود و تا هخامنشیان بودند آنان مرفه زیستند و این آبادی دوم بهتر و بیشتر از آبادی اول بود و یهود در این مدت به آسودگی بودند مانند دوران قضاة و از خود پادشاه نداشتند و کار با کاهن بزرگ بود و به این حال خداوند اشارت فرمود: «ثُمَّ رَدَدْنَا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْنَاكُم بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ وَجَعَلْنَاكُمْ أَكْثَرَ نَفِيرًا»؛ (سوره اسراء، 7) آنگاه شما را بر آنها ظفر دادیم و به مال و فرزند مدد کردیم، شماره شما را بسیار گردانیدیم.

پس از دویست سال دارای اصفر که آخرین پادشاه هخامنشی بود از اسکندر شکست خورد. اورشلیم و نواحی آن بدست اسکندر افتاد. اسکندر نیز آنان را آزاد گذاشت که موافق شریعت تورات عمل می کردند تا مدتی که جانشینان اسکندر و پس از آنان دولت روم بر آنها حکومت داشتند کسی متعرض دین و معبد آنها نمیشد. گویند وقتی اسکندر ذوالقرنین به اورشلیم آمد عالم بزرگ یهود به استقبال او بیرون شد چون در کتب انبیا وعده فتح اسکندر و دولت او آمده بود او را به خبر انبیا آگاه ساخت و اسکندر او را بنواخت و هم در بابل نسبت به آنها که در بابل مانده بودند و هم دراورشلیم امت حضرت موسی علیه السلام را در دین آزاد گذاشت.

پس از وی یکی از جانشینان اسکندر تورات را به یونانی ترجمه کرد و میان آنها رواج داد. اما در عهد رومیان نزدیک ظهور حضرت عیسی علیه السلام رفته رفته اخلاق و آداب یونانیان و رومیان در آنان نفوذ کرده و یهودیان عادت زشت آنان را فراگرفته بودند. از غذاهای بت پرستان می خوردند. زنان و مردان با هم در مجالس حاضر می شدند و می رقصیدند و تماشاخانه و امثال آن ساخته بودند و پارسایان را آزاد می کردند و حضرت یحیی را به سبب نهی از منکر کشتند و قصد کشتن مسیح علیه السلام کردند. خداوند یکی از رومیان را بر آنان مسلط کرد تا بار دیگر خانه را خراب کرد و بنی اسرائیل را پراکنده ساختند و گزارش آنان تفصیلی دارد که باید در کتب خود یهود و نصاری خواند و به این خرابی دوم اشاره فرمود: «فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ لِيَسُوؤُواْ وُجُوهَكُمْ وَلِيَدْخُلُواْ الْمَسْجِدَ كَمَا دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَلِيُتَبِّرُواْ مَا عَلَوْاْ تَتْبِيرًا»؛ (سوره اسراء، 7) چون وعده دیگر آمد روی شما را سیاه کنند و به مسجد درآیند چنان که بار اول درآمدند و آنچه را ساخته بودند، ویران کنند.

قضایای بنی اسرائیل مذکور است اما چون بسیاری تصحیف و تغییر در آنها راه یافته و ناقلین مسامحه و سهو بسیار کردند، لازم بود اشاره مختصر بدان نمائیم و در ذیل همان صفحات تحقیقاتی کرده ایم. خروج بنی اسرائیل از مصر در حدود 1500 سال قبل از میلاد.

پادشاهی طالوت در حدود 1050 سال قبل از میلاد. خرابی بیت المقدس بدست بخت نصر 576 سال قبل از میلاد. آبادی دوم بیت المقدس در عهد هخامنشیان 500 سال قبل از میلاد. خرابی دوم بدست تیطوس رومی 70 سال پس از میلاد مسیح علیه السلام. بنی اسرائیل پس از خرابی دوم بیت المقدس در جهان پراکنده شدند و این حالت را گالوت گویند که تعریب آن جالوت است و رئیس آنها بنام رأس الجالوت معروف است یعنی رئیس آوارگان چون احکام تورات بی تشکیلات منظم روحانی در بیت المقدس عملی نبود بزرگان علما برای آنها مراسمی چند قرار دادند که به جای احکام تورات بدان مراسم عمل کنند و اعیاد و شنبه را در هر جا نگاه دارند و سایر احکام که نمی توانستند انجام دهند از آنها برداشتند و شریعت آنها عملاً منسوخ گردید. «اتَّخَذُواْ أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِّن دُونِ اللّهِ». (سوره توبه، آیه 31)

پانویس

  1. دانشنامه جهان اسلام، مدخل «بنی اسرائیل».
  2. ابوالحسن شعرانی، نثر طوبی (دائره المعارف لغات قرآن کریم)، ذیل واژه «اسرائیل»
  3. ابوالحسن شعرانی، نثر طوبی(دائره المعارف لغات قرآن کریم)، ذیل واژه «اسرائیل».