مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ابوالاملاک: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (پروژه4: اولویت بندی و رتبه بندی)
(۵ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ معارف و معاریف]]}}
+
{{خوب}}
  
على بن عبدالله بن عباس جد خلفاى عباسى. مولد او به سال 40 بود و [[امیرالمومنین]] على علیه السلام او را على نام نهاد و كنيه ابوالحسن داد.
+
او فرزند [[عبدالله بن عباس]] است که در سال 40 هجری متولد شد. امیرالمؤمنین علی علیه السلام نام او را علی و کنیه اش را ابوالحسن نهاد.<ref>تهذيب التهذيب، ج‏7، ص: 358</ref> نقل است زمانی که [[امام علی علیه السلام]] کودک را به دست پدرش ابن عباس می داد فرمود: «خذه اليك ابا الاملاك؛ بگير پدر پادشاهان را» <ref>روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات، ج‏5، ص: 160</ref>
  
او مردى زاهد و فصيح بود و از وليد بن عبدالملك بسى آزار ديد و از [[دمشق]] به حميمه يكى از قراء اشراط انتقال جست. گويند بنواميه او را به ترك نام و كنيه خود اجبار كردند و او به تغيّر كنيه خويش به ابومحمد راضى شد لكن به تغيير نام تن در نداد.
+
و این اشاره ای بود از سوی امام که فرزندان این کودک پادشاهانی خواهند بود. این سخن امام به حقیقت پیوست و از نسل او [[خلفای عباسی]] پدید آمدند.
 +
ابن عباس غیر از او فرزند دیگری نداشت <ref>المقفى الكبير، ج‏4، ص: 78</ref>
  
و او را ابوالاملاك از آن گفتند كه چون نوزاد بود اميرالمؤمنين او را بر دست گرفت و نام و كنيه داد و آنگاه كه او را به عبدالله رد مى كرد، فرمود: «خذه اليك ابا الاملاك؛ بگير پدر پادشاهان را».
+
علی بن عبدالله بن عباس فردی دانشمند، عابد و زاهد بود. طبق برخی از نقل های اغراق آمیز در هر شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند یا هزار سجده به جا می آورد<ref>نک:المقفى الكبير، ج‏4، ص: 78</ref> از آنجا که نام و کنیه او مانند نام و کنیه امام علی علیه السلام بود بنی امیه او را برای تغییر نام و کنیه تحت فشار قرار دادند. به همین دلیل او کنیه اش را به ابو محمد تغییر داد اما حاضر به تغییر نام نشد.  <ref>روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات، ج‏5، ص: 160</ref>
 +
 
 +
علي بن عبد اللّه در سال 117 ه ق در قریه حُمَیمَه در مسیر [[مدینه]] به [[دمشق]] وفات یافت. او فرزندانی داشت با نامهای:عبد اللّه، عبدالصمد، اسماعيل، عيسى، داود، صالح، سليمان، اسحاق، محمد و يحيى <ref>الكنى و الألقاب (مكتبة الصدر)، ج‏1، ص: 349</ref>
  
 +
 +
 +
 +
==پانویس==
 +
<references />
 
==منابع==
 
==منابع==
سيد مصطفى حسينى دشتى، معارف و معاریف.
+
 
 +
*خوانسارى، محمد باقر بن زين العابدين، روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات، 8جلد، دهاقانى (اسماعيليان) - ايران - قم، چاپ: 1، 1390 ه.ق.
 +
*ابن حجر عسقلانى، احمد بن على، تهذيب التهذيب، 12جلد، دار صادر - لبنان - بيروت، چاپ: 1، 1325 ه.ق.
 +
*قمى، عباس، الكنى و الألقاب (مكتبة الصدر)، 3جلد، مكتبة الصدر - ايران - تهران، چاپ: 5، 1368 ه.ش.
 +
*مقريزى، احمد بن على، المقفى الكبير، 8جلد، دار الغرب الإسلامي - لبنان - بيروت، چاپ: 2، 1427 ه.ق.
 +
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= خوب
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده=دارد
 +
}}
 +
 
 +
[[رده:بنی عباس]]
 +
[[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]]

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۰۲


او فرزند عبدالله بن عباس است که در سال 40 هجری متولد شد. امیرالمؤمنین علی علیه السلام نام او را علی و کنیه اش را ابوالحسن نهاد.[۱] نقل است زمانی که امام علی علیه السلام کودک را به دست پدرش ابن عباس می داد فرمود: «خذه اليك ابا الاملاك؛ بگير پدر پادشاهان را» [۲]

و این اشاره ای بود از سوی امام که فرزندان این کودک پادشاهانی خواهند بود. این سخن امام به حقیقت پیوست و از نسل او خلفای عباسی پدید آمدند. ابن عباس غیر از او فرزند دیگری نداشت [۳]

علی بن عبدالله بن عباس فردی دانشمند، عابد و زاهد بود. طبق برخی از نقل های اغراق آمیز در هر شبانه روز هزار رکعت نماز می خواند یا هزار سجده به جا می آورد[۴] از آنجا که نام و کنیه او مانند نام و کنیه امام علی علیه السلام بود بنی امیه او را برای تغییر نام و کنیه تحت فشار قرار دادند. به همین دلیل او کنیه اش را به ابو محمد تغییر داد اما حاضر به تغییر نام نشد. [۵]

علي بن عبد اللّه در سال 117 ه ق در قریه حُمَیمَه در مسیر مدینه به دمشق وفات یافت. او فرزندانی داشت با نامهای:عبد اللّه، عبدالصمد، اسماعيل، عيسى، داود، صالح، سليمان، اسحاق، محمد و يحيى [۶]



پانویس

  1. تهذيب التهذيب، ج‏7، ص: 358
  2. روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات، ج‏5، ص: 160
  3. المقفى الكبير، ج‏4، ص: 78
  4. نک:المقفى الكبير، ج‏4، ص: 78
  5. روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات، ج‏5، ص: 160
  6. الكنى و الألقاب (مكتبة الصدر)، ج‏1، ص: 349

منابع

  • خوانسارى، محمد باقر بن زين العابدين، روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات، 8جلد، دهاقانى (اسماعيليان) - ايران - قم، چاپ: 1، 1390 ه.ق.
  • ابن حجر عسقلانى، احمد بن على، تهذيب التهذيب، 12جلد، دار صادر - لبنان - بيروت، چاپ: 1، 1325 ه.ق.
  • قمى، عباس، الكنى و الألقاب (مكتبة الصدر)، 3جلد، مكتبة الصدر - ايران - تهران، چاپ: 5، 1368 ه.ش.
  • مقريزى، احمد بن على، المقفى الكبير، 8جلد، دار الغرب الإسلامي - لبنان - بيروت، چاپ: 2، 1427 ه.ق.