رعایت سطح مخاطب عام متوسط است
رعایت ادبیات دانشنامه ای متوسط
مقاله بدون شناسه یا دارای شناسه ضعیف است
عنوان بندی متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

ابن حمزه طوسی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(پروژه2: سنجش کیفی)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{خوب}}
 
{{خوب}}
ابوجعفر محمد بن‌ علی‌ بن‌ حمزه طوسی‌؛ معروف به عمادالدين طوسى، فقیه امامی قرن 5-6 هجری قمری و اهل خراسان است.<ref>آشنايى با علوم اسلامى، مرتضی مطهری، ص 298./ دائره المعارف بزرگ اسلامی، مدخل "ابن حمزه" از احمد پاکتچی </ref> بعضى او را هم طبقه شاگردان شيخ دانسته و بعضى دوره او را از اين هم متاخرتر دانسته اند. سال وفاتش دقيقاً معلوم نيست، شايد در حدود نيمه دوم قرن ششم درگذشته است. كتابش با نام «وسيله» در فقه معروف است.<ref>آشنايى با علوم اسلامى، ص 298.</ref> و به همین خاطر او را «صاحب الوسيله» نيز گفته اند و چون زندگى او معاصر با [[شيخ طوسى]] يا پس از درگذشت او بوده است، با توجه به جنبه فقاهت به او ابوجعفر ثانى يا ابوجعفر متاخر گفته اند.(چون كنيه شيخ طوسى نيز ابوجعفر بوده است.) او معاصر با شيخ منتجب الدين رازى است.
+
«محمد بن‌ علی‌ بن‌ حمزه طوسی‌» معروف به «عمادالدين طوسى»، فقیه و محدث [[امامیه|امامی]] در قرن ششم هجری است. كتابش با نام «الوسيله» در فقه معروف است و به همین خاطر او را «صاحب الوسيله» نيز گفته اند. الوسیلة الی نیل الفضیلة معروفترین اثر ابن حمزه کتابی است فقهی به شیوه فتوایی که شامل همه ابواب فقه است .
  
==تاليفات ابن حمزه==
+
== زندگی‌نامه ==
 +
ابوجعفر محمد بن‌ علی‌ بن‌ حمزه طوسی‌ از عالمان اواخر قرن 5 و اوایل قرن 6 هجری و اهل [[خراسان]] است.<ref>آشنايى با علوم اسلامى، مرتضی مطهری، ص 298./ دائره المعارف بزرگ اسلامی، مدخل "ابن حمزه" از احمد پاکتچی </ref> از زندگی‌، مشايخ‌ و شاگردان‌ وی‌ هيچ‌ گزارش‌ صحيحی‌ در دست‌ نيست‌. بعضى او را هم طبقه شاگردان [[شيخ طوسى]] دانسته و بعضى دوره او را از اين هم متاخرتر دانسته اند. و چون زندگى او معاصر با شيخ يا پس از درگذشت او بوده است، با توجه به جنبه فقاهت به او ابوجعفر ثانى يا ابوجعفر متأخر گفته اند. ابن‌ حمزه‌ را بايد از پيروان‌ مكتب‌ فقهی شيخ‌ طوسی‌ به‌ شمار آورد. او معاصر با [[شیخ منتجب الدین رازی|شيخ منتجب الدين رازى]] است.
  
او تاليفاتی دارد كه صاحب ريحانة الادب برخى از آنها را به اين ترتيب ذكر مى كند:
+
سال وفاتش دقيقاً معلوم نيست، شايد در حدود نيمه دوم قرن ششم قمری درگذشته است. مدفنش در [[كربلا]]، در دروازه [[نجف]]، در محلى به نام «بستان» معروف و مزار است.
  
# [[الثاقب في المناقب]] في المعجزات الباهرات للنبى صلی الله علیه و آله والائمة المعصومين الهداة.
+
==آثار و تأليفات ==
# الرائع في الشرائع (فقه)
 
# الواسطه
 
# الوسيلة الى نيل الفضيلة، كه در حدود هشت هزار سطر مى باشد.<ref>ريحانة الادب،ج 4، ص 202. در جلد هفتم آن تعداد يازده نفر از كسانى را كه با عنوان ابن حمزه شهرت دارند معرفى شده اند، ص 552-480.</ref>
 
# نهج العرفان الى هداية الايمان، بنابر نظر صاحب رياض.
 
  
==گفتار صاحب رياض در مورد ابن حمزه==
+
ابن حمزه تأليفاتی دارد كه صاحب [[ريحانة الادب]] برخى از آنها را به اين ترتيب ذكر مى كند:
  
صاحب رياض در جلد پنجم كتاب خود در مورد او گويد: «شيخ بزرگوار امام عمادالدين ابوجعفر محمد بن على بن حمزة الطوسى المشهدى. فقيه بزرگوار و واعظ گرانمايه اى است. او كتابهايى دارد كه طبق نوشته منتجب الدين رازى از آنها: الوسيله - الواسطه - الرائع في الشرائع - المعجزات في مسائل الفقه مى باشد».<ref>رياض العلماء و حياض الفضلاء، ج 5، ص 123.</ref>
+
#[[الثاقب فی المناقب (کتاب)|الثاقب في المناقب]]؛ اين كتاب به ذكر فضايل و [[معجزات]] انبياء عليهم‌السلام، [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله و [[اهل بیت]] آن حضرت می پردازد.
 +
#الرائع في الشرائع (در فقه)
 +
#الوسيلة الى نيل الفضيلة، كه در حدود هشت هزار سطر مى باشد.<ref>ريحانة الادب،ج 4، ص 202. در جلد هفتم آن تعداد يازده نفر از كسانى را كه با عنوان ابن حمزه شهرت دارند معرفى شده اند، ص 552-480.</ref> این کتاب بر اساس‌ آنچه‌ از نامۀ علقمی‌ وزير به‌ تاج‌الدين‌ ابن‌ صلايا برمی‌آيد، از رايج‌ترين‌ كتب‌ بين‌ شيعۀ [[عراق‌]] (به‌ خصوص‌ [[حله|حلّه‌]]) در سدۀ ۷ ق‌. بوده‌ است‌.
 +
#الواسطة.
 +
#المعجزات.
 +
#مسائل‌ فی‌ الفقه.
 +
#التعمیم و التنبیه.
 +
#نهج العرفان الى هداية الايمان (بنابر نظر صاحب رياض).
  
او سپس مى افزايد: «او مشهور به ابوجعفر متاخر مى باشد، گرچه برخى از بزرگان در كتاب خويش او را از شاگردان [[شيخ طوسى]] نام برده اند و كتاب «التنبه» را به او نسبت داده اند ولى به نظر اينجانب در صحت اين انتساب، نظر و ايراد وجود دارد. برخى از افاضل در مصنف كتاب الوسيله مرتكب اشتباه شده اند. شيخ نجيب الدين يحيى بن سعيد حلى در كتاب «نزهة الخاطر» آن را به شيخ ابوجعفر محمد بن على الطوسى نسبت داده است و گفته است او همان فردى است كه اصحاب ما اقوال او را در [[فقه]] نقل مى نمايند. نويسنده كتاب «اسرار الائمه» گفته است: «عمادالدين طوسى كتابى درباره معجزات ائمه و پيشوايان دارد». شايد مقصود او همين شخصيت مورد ترجمه ما باشد و شهيد ثانى در كتاب «الجمعه» كتابى به نام «نهج العرفان الى هداية الايمان» را به عمادالدين طبرسى نسبت داده است و از آن مطلبى نقل مى كند و ظاهر اين است كه طبرسى اشتباهى از قلم ناسخ باشد بلكه صحيح آن عمادالدين طوسى، همين شخصيت مورد ترجمه باشد، چون ما عمادالدين طبرسى سراغ نداريم».<ref>مدرك سابق، همان صفحه.</ref>
+
==ابن حمزه در نظر عالمان==
  
صاحب رياض در پايان مى افزايد: «برخى كتاب الوسيله را از تاليفات ابى يعلى محمد بن الحسن داماد شيخ طوسى دانسته اند و آن هم اشتباه است، چون عماد طوسى متاخرتر از ابى يعلى است».<ref>مدرك سابق، همان صفحه.</ref>
+
* [[شیخ منتجب الدین رازی|شیخ منتجب الدین]] (متوفای بعد از 585) در کتاب [[فهرست شیخ منتجب الدین (کتاب)|فهرست]] خود که شامل تراجم رجال بعد از [[شیخ طوسی]] است، او را چنین یاد کرده و ستوده است: شیخ امام عمادالدین ابوجعفر محمد بن علی بن حمزه طوسی مشهدی، فقیه عالم واعظ او راست تصانیفی، از جمله: الوسیلة، الواسطة، الرائع فی الشرائع، المعجزات و مسائل فقهیة.
 +
* [[شیخ طبرسی|شیخ طبرسى]] نويسنده كتاب وسيله را به عنوان شيخ بزرگوار و امام علامه فقيه ناصرالشريعه، حجت الاسلام عمادالدين تعبير آورده است.
 +
* [[میرزا عبدالله افندی|صاحب رياض]] در جلد پنجم كتاب خود در مورد او گويد: «شيخ بزرگوار امام عمادالدين ابوجعفر محمد بن على بن حمزة الطوسى المشهدى. فقيه بزرگوار و واعظ گرانمايه اى است...».<ref>رياض العلماء و حياض الفضلاء، ج 5، ص 123.</ref>
 +
* مرحوم [[سید محمدباقر موسوی خوانساری|سید محمدباقر موسوى خوانسارى]] در كتاب شريف [[روضات الجنات (کتاب)|روضات]]، شرح زندگى او را آورده و درباره او مى نويسد: «الوسیلة و الواسطة كه هر دو از متون فقهى مى باشند، از تاليفات او هستند و خوشبختانه هر دو كتاب تاكنون باقى مانده اند و مورد استناد فقهاء ما مى باشند».
  
صاحب رياض در شرح حال او مى افزايد: «در تكميل تقسيمات برخى از فقها كه عبادات را پنج باب: [[نماز]]، [[زكات]]، [[روزه]]، [[حج]] و [[جهاد]] دانسته اند، شيخ ابوجعفر محمد بن على طوسى در كتاب «الوسيله» آن را ده باب شمرده است، به اين ترتيب: [[غسل جنابت]]، [[خمس]]، [[اعتكاف]]، [[عمره]] و [[رباط]] را بر آن پنج نوع اول افزوده است و شيخ ابو يعلى سلار آن را شش باب شمرده است، جهاد را از آن تقسيم حذف كرده و طهارت و اعتكاف را بر آن تقسيم نخست افزوده است و برخى از فقها مانند ابوالصلاح عبادات را ده نوع شمرده است، جهاد را از تقسيم اول حذف كرده است و به جاى آن وفاء به نذر و عهد و وعده و برهان، قسم و اداء امانت و خروج از وصايا و حقوق مردم را افزوده است».<ref>روضات الجنات، ج 6، ص 268.</ref>
 
 
از اين سخن منزلت و اعتبار علمى و اجتماعى او روشن مى گردد و هم رديف شمرده شدن او با فقهاء و پيشتازانى مانند سلار و ابوالصلاح حلبى كه هر دو از بزرگترين فقهاى نامدار دوره [[شيخ طوسى]] مى باشند، روشن مى گردد و تا حدودى هم عصر و نزديك به عهد بودن آنان نيز معلوم مى شود.
 
 
صاحب رياض در پايان گفتار خود، درباره او مى افزايد: «الثاقب في المناقب» او، كتاب بسيار جالب و منظم در نوع خود مى باشد. فضائل، كرامات، معجزات [[پيامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله، [[حضرت فاطمه]] زهرا سلام الله علیها و پيشوايان معصوم علیهم السلام را در آن كتاب نقل كرده است و چون اين كتاب با توجه به نگارش آن در اختيار محمدون متاخر، (محمد فيض صاحب الوافى، محمدتقى مجلسى صاحب [[بحارالانوار]] و محمد حر عاملى صاحب الوسائل) نبوده است تا از آن مطالبى نقل نمايند و ما به عنوان يادگار و كسب ذخيره آخرت بخشى از آن كتاب را در روضات مى آوريم.
 
 
==گفتار صاحب روضات در مورد ابن حمزه==
 
 
دانشمند متتبع، مرحوم ميرزا محمدباقر موسوى خوانسارى در كتاب شريف روضات، شرح زندگى او را آورده و درباره او مى نويسد: «كتاب وسيله و واسطه كه هر دو از متون فقهى مى باشند، از تاليفات او هستند و خوشبختانه هر دو كتاب تاكنون باقى مانده اند و مورد استناد فقهاء ما مى باشند».
 
 
و مرحوم طبرسى نويسنده آن را به عنوان شيخ بزرگوار و امام علامه فقيه ناصرالشريعه، حجت الاسلام عمادالدين تعبير آورده است. باز او از كتاب «الثاقب في المناقب» او نام برده است و از نوشتار او معلوم مى گردد كه او در طبقه شاگردان شيخ الطائفه يا از شاگردان او دانسته است.<ref>روضات الجنات، ج6، ص263.</ref>
 
 
 
==وفات او==
 
سال دقیق رحلت او مشخص نیست و مدفنش در [[كربلا]]، در دروازه نجف، در محلى به نام «بستان» معروف و مزار است.
 
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
  
 
==منابع==
 
==منابع==
*فقهای نامدار شیعه، عقیقی بخشایشی
+
 
*دائره المعارف بزرگ اسلامی، مدخل "ابن حمزه" از احمد پاکتچی
+
*فقهای نامدار شیعه، عقیقی بخشایشی.
 +
*[https://www.cgie.org.ir/fa/article/223007/%D8%A7%D8%A8%D9%86-%D8%AD%D9%85%D8%B2%D9%87%D8%8C-%D8%B9%D9%85%D8%A7%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86 دائرةالمعارف بزرگ اسلامی]، مدخل "ابن حمزه" از احمد پاکتچی.
 
{{سنجش کیفی
 
{{سنجش کیفی
 
|سنجش=شده
 
|سنجش=شده
سطر ۵۷: سطر ۵۰:
 
[[رده: علمای قرن ششم]]
 
[[رده: علمای قرن ششم]]
 
[[رده:فقیهان]]
 
[[رده:فقیهان]]
 +
<references />

نسخهٔ ‏۲۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۱

«محمد بن‌ علی‌ بن‌ حمزه طوسی‌» معروف به «عمادالدين طوسى»، فقیه و محدث امامی در قرن ششم هجری است. كتابش با نام «الوسيله» در فقه معروف است و به همین خاطر او را «صاحب الوسيله» نيز گفته اند. الوسیلة الی نیل الفضیلة معروفترین اثر ابن حمزه کتابی است فقهی به شیوه فتوایی که شامل همه ابواب فقه است .

زندگی‌نامه

ابوجعفر محمد بن‌ علی‌ بن‌ حمزه طوسی‌ از عالمان اواخر قرن 5 و اوایل قرن 6 هجری و اهل خراسان است.[۱] از زندگی‌، مشايخ‌ و شاگردان‌ وی‌ هيچ‌ گزارش‌ صحيحی‌ در دست‌ نيست‌. بعضى او را هم طبقه شاگردان شيخ طوسى دانسته و بعضى دوره او را از اين هم متاخرتر دانسته اند. و چون زندگى او معاصر با شيخ يا پس از درگذشت او بوده است، با توجه به جنبه فقاهت به او ابوجعفر ثانى يا ابوجعفر متأخر گفته اند. ابن‌ حمزه‌ را بايد از پيروان‌ مكتب‌ فقهی شيخ‌ طوسی‌ به‌ شمار آورد. او معاصر با شيخ منتجب الدين رازى است.

سال وفاتش دقيقاً معلوم نيست، شايد در حدود نيمه دوم قرن ششم قمری درگذشته است. مدفنش در كربلا، در دروازه نجف، در محلى به نام «بستان» معروف و مزار است.

آثار و تأليفات

ابن حمزه تأليفاتی دارد كه صاحب ريحانة الادب برخى از آنها را به اين ترتيب ذكر مى كند:

  1. الثاقب في المناقب؛ اين كتاب به ذكر فضايل و معجزات انبياء عليهم‌السلام، پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و اهل بیت آن حضرت می پردازد.
  2. الرائع في الشرائع (در فقه)
  3. الوسيلة الى نيل الفضيلة، كه در حدود هشت هزار سطر مى باشد.[۲] این کتاب بر اساس‌ آنچه‌ از نامۀ علقمی‌ وزير به‌ تاج‌الدين‌ ابن‌ صلايا برمی‌آيد، از رايج‌ترين‌ كتب‌ بين‌ شيعۀ عراق‌ (به‌ خصوص‌ حلّه‌) در سدۀ ۷ ق‌. بوده‌ است‌.
  4. الواسطة.
  5. المعجزات.
  6. مسائل‌ فی‌ الفقه.
  7. التعمیم و التنبیه.
  8. نهج العرفان الى هداية الايمان (بنابر نظر صاحب رياض).

ابن حمزه در نظر عالمان

  • شیخ منتجب الدین (متوفای بعد از 585) در کتاب فهرست خود که شامل تراجم رجال بعد از شیخ طوسی است، او را چنین یاد کرده و ستوده است: شیخ امام عمادالدین ابوجعفر محمد بن علی بن حمزه طوسی مشهدی، فقیه عالم واعظ او راست تصانیفی، از جمله: الوسیلة، الواسطة، الرائع فی الشرائع، المعجزات و مسائل فقهیة.
  • شیخ طبرسى نويسنده كتاب وسيله را به عنوان شيخ بزرگوار و امام علامه فقيه ناصرالشريعه، حجت الاسلام عمادالدين تعبير آورده است.
  • صاحب رياض در جلد پنجم كتاب خود در مورد او گويد: «شيخ بزرگوار امام عمادالدين ابوجعفر محمد بن على بن حمزة الطوسى المشهدى. فقيه بزرگوار و واعظ گرانمايه اى است...».[۳]
  • مرحوم سید محمدباقر موسوى خوانسارى در كتاب شريف روضات، شرح زندگى او را آورده و درباره او مى نويسد: «الوسیلة و الواسطة كه هر دو از متون فقهى مى باشند، از تاليفات او هستند و خوشبختانه هر دو كتاب تاكنون باقى مانده اند و مورد استناد فقهاء ما مى باشند».

پانویس

  1. آشنايى با علوم اسلامى، مرتضی مطهری، ص 298./ دائره المعارف بزرگ اسلامی، مدخل "ابن حمزه" از احمد پاکتچی
  2. ريحانة الادب،ج 4، ص 202. در جلد هفتم آن تعداد يازده نفر از كسانى را كه با عنوان ابن حمزه شهرت دارند معرفى شده اند، ص 552-480.
  3. رياض العلماء و حياض الفضلاء، ج 5، ص 123.


منابع