آيات نجف آبادی

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۳:۰۴ توسط Majid kamali (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی '{<I>منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.</I>} 1ـ سيد محمد...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

{منبع اين نوشتار يک سايت است. آن را با نوشته خودتان جايگزين کنيد.}

1ـ سيد محمد حسين فرزند سيد محمد نجف آبادی یکی از علما و اساتيد بزرگ قرن چهاردهم در استان اصفهان بود. نجف آبادی فقيهی اصولی و مجتهدی زاهد و مدرسی کامل بود. در جوانی مقدمات علوم و سطوح دروس خود را در اصفهان به پايان برد، و سپس در نجف و سامرا در سلک افاضل شاگردان ميرزای بزرگ درآمد و متجاوز از ده سال در عتبات از کرسی درس آخوند خراسانی و ميرزای شيرازی و ديگر آيات برخوردار بود و از اساتيد عراق و اصفهان به درجه اجتهاد و استادی ارتقاء یافت. نجف آبادی رسائلی در منطق و صلوة به رشته تحرير برد. او سالها در رأس مراجع و مدرسين حوزه اصفهان و نجف آباد بود. مرحوم آقا نجفی اصفهانی خيلی به او علاقه داشت و در کارهای مختلف و رفع دعاوی مردم را به معظم له ارجاع می داد. آيت الله نجف آبادی از اساتيد حجج اسلام آقايان فقيهی، سجادی و مرحوم شريف بود که در سال 1331 در نجف آباد وفات نمود.

2ـ مرحوم آيت الله سيد علی مدرس نجف آبادی نيز یکی از علما و مدرسين بزرگ استان اصفهان در قرن اخير بود. مدرس نجف آبادی از شاگردان: سيد استاد، آخوند خراسانی، آيت الله نهاوندی، آقا شيخ هادی تهرانی و علامه یزدی بود که خود به درجه استادی رسيد. مدرس سالها در مدرسه صدر اصفهان در رديف اساتيد بزرگ اين حوزه بود و آيات و اعلامی از محضرش به درجه اجتهاد رسيدند.

3ـ مرحوم سيد محمد مدرس فرزند امير حسين نجف آبادی یکی از علما و مدرسين بزرگ اصفهان بود در قرن اخير بود. سيد محمد مدرس ابتدا در حوزه اصفهان بود و سپس سالها در عتبات از محضر سيد استاد، آقا رضی همدانی، آخوند خراسانی، علامه یزدی، حاج سيد اسماعيل صدر و آقا شريعت اصفهانی بهره مند بود و خود مجتهدی اصولی و فقيهی مدرس و آيتی زاهد بود. سيد محمد از مدرسين علمای استان اصفهان بود که پس از عمری خدمت به اسلام و مسلمين در ذيقعده 1358 در اصفهان وفات نمود.

4ـ مرحوم آيت الله سيد هاشم ميردامادی (نجف آبادی) نيز یکی از علمای بزرگ و زهاد کم نظير عصر خويش بود. ميردامادی از شاگردان آخوند خراسانی، ميرزای مجاهد، مرحوم نائينی و سيد احمد کربلائی بود که خود مجتهدی بارع و فقيهی جامع بود. معظم له سالها در مشهد مقدس در جمله مدرسين حوزه آنجا قرار داشت و در جامع گوهرشاد اقامه جماعت می نمود. تفسيری به نام خلاصه بيان از خويش به یادگار گذاشت، و در سال 1380 درمشهد مقدس وفات نمود. پس از فوت آيات و مدرسين مذکور اولاد و احفاد آنها جانشين علوم پدر گرديدند. روان همگان شاد.

منبع:سايت شعائر