هیبت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{نیازمند ویرایش فنی}} هیبت در لغت هم به معنای ترس و هول، و هم به معنای شکوه و عظمت...' ایجاد کرد)
 
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
 
 
هیبت در لغت هم به معنای ترس و هول، و هم به معنای شکوه و عظمت آمده است.
 
هیبت در لغت هم به معنای ترس و هول، و هم به معنای شکوه و عظمت آمده است.
  
هيبت از خداى تعالى حالتى است که از شناختن قدرت خدا و حشمت و مهابت و نفوذ مشيت او و ناچيز بودن خود و در همه چيز نيازمند بودنش به خداى تعالى براى انسان پديد مى‌آيد و قهرا پيدايش مراتب و درجات آن هم بستگى به پيدايش مراتب معرفت مذکور است.
+
هيبت از [[الله|خداى تعالى]] حالتى است که از شناختن قدرت خدا و حشمت و مهابت و نفوذ مشيت او و ناچيزبودن خود و در همه چيز نيازمند بودنش به خداى تعالى براى انسان پديد مى‌آيد و قهراً پيدايش مراتب و درجات آن هم بستگى به پيدايش مراتب معرفت مذکور است.
  
هيبت از آداب باطنى [[نماز]] و نوعی عبادت است و فراتر از تعظيم است.  
+
هيبت از آداب باطنى [[نماز]] و نوعی عبادت است و فراتر از تعظيم است. هر خوفى را هيبت نمى‌گويند بلکه خوفى است که به سبب بزرگداشت و عظمت و جلالت از کسى برای انسان حاصل مى‌شود؛ هیبت نامیده می شود.
هر خوفى را هيبت نمى‌گويند بلکه خوفى است که به سبب بزرگداشت و عظمت و جلالت از کسى برای انسان حاصل مى‌شود؛ هیبت نامیده می شود.
 
  
هيبت و خشيت از خداى تعالى در انبياء اولياء و علماى الهى بيش تر از ديگران و در آن‌ها نيز بحسب مراتب شناخت آن‌ها نسبت به عظمت خداى تعالى و شناخت آن‌ها از توحيد متفاوت است.
+
هيبت و خشيت از خداى تعالى در انبياء اولياء و علماى الهى بيشتر از ديگران و در آن‌ها نيز بحسب مراتب شناخت آن‌ها نسبت به عظمت خداى تعالى و شناخت آن‌ها از [[توحید|توحيد]] متفاوت است.
  
از سيد الساجدين عليه السلام روايت شده: هنگامى که براى نماز گزاران وضو مى‌گرفت رنگ مبارکش زرد مى‌شد و چون به نماز خواندن مى‌ايستاد لرزش به اندامش
+
از [[امام سجاد علیه السلام|سيدالساجدين]] عليه السلام روايت شده: هنگامى که براى نمازگزاران [[وضو]] مى‌گرفت، رنگ مبارکش زرد مى‌شد و چون به نماز خواندن مى‌ايستاد لرزش به اندامش مى افتد از علت اين حالت پرسيده شد. در پاسخ فرمود: نمى‌دانيد که پيش روى چه کسى مى‌ايستم؟
  
مى افتد از علت اين حالت پرسيده شد در پاسخ فرمود: نمى‌دانيد که پيش روى چه کسى مى‌ايستم؟
 
 
==منابع==
 
==منابع==
* [http://thesaurus.islamicdoc.org/thesaurus/ هیبت، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی]، بازیابی: 6 اسفند 92.
+
 
 +
*[http://thesaurus.islamicdoc.org/thesaurus/ هیبت، اصطلاحنامه جامع علوم اسلامی]، بازیابی: 6 اسفند 92.
 
*فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه ی هیبت.
 
*فرهنگ فارسی معین، ذیل واژه ی هیبت.
 +
 
[[رده:صفات پسندیده]]
 
[[رده:صفات پسندیده]]
 
[[رده:اخلاق فردی]]
 
[[رده:اخلاق فردی]]
 
[[رده:نماز]]
 
[[رده:نماز]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۲:۰۳

هیبت در لغت هم به معنای ترس و هول، و هم به معنای شکوه و عظمت آمده است.

هيبت از خداى تعالى حالتى است که از شناختن قدرت خدا و حشمت و مهابت و نفوذ مشيت او و ناچيزبودن خود و در همه چيز نيازمند بودنش به خداى تعالى براى انسان پديد مى‌آيد و قهراً پيدايش مراتب و درجات آن هم بستگى به پيدايش مراتب معرفت مذکور است.

هيبت از آداب باطنى نماز و نوعی عبادت است و فراتر از تعظيم است. هر خوفى را هيبت نمى‌گويند بلکه خوفى است که به سبب بزرگداشت و عظمت و جلالت از کسى برای انسان حاصل مى‌شود؛ هیبت نامیده می شود.

هيبت و خشيت از خداى تعالى در انبياء اولياء و علماى الهى بيشتر از ديگران و در آن‌ها نيز بحسب مراتب شناخت آن‌ها نسبت به عظمت خداى تعالى و شناخت آن‌ها از توحيد متفاوت است.

از سيدالساجدين عليه السلام روايت شده: هنگامى که براى نمازگزاران وضو مى‌گرفت، رنگ مبارکش زرد مى‌شد و چون به نماز خواندن مى‌ايستاد لرزش به اندامش مى افتد از علت اين حالت پرسيده شد. در پاسخ فرمود: نمى‌دانيد که پيش روى چه کسى مى‌ايستم؟

منابع