قادر(خلیفه عباسی)
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
| خلفای بنی عباس |
| سفاح (132-136) • منصور (136-158) • مهدى (158-169) • هادى (169-170) • هارون الرشید (170-193) • امین (193-198) • مأمون (198-218) • معتصم (218-227) • واثق (227-232) • متوکل (232-247) • منتصر (247-248) • مستعین (248-251) • معتز (251-255) • مهتدى (255-256) • معتمد (256-279) • معتضد (279-289) • مكتفى (289-295) • مقتدر (295-320) • قاهر (320-322) • راضی (322-329) • متقی (329-333) • مستكفى (333-334) • مطیع (334-363) • طایع (363-381) • قادر (381-422) • قائم (422-467) • مقتدی (467-487) • مستظهر (487-512) • مسترشد (512-529) • راشد (529-530) • مقتفى (530-555) • مستنجد (555-566) • مستضىء (566-575) • ناصر (575-622) • ظاهر (622-623) • مستنصر (623-640) • مستعصم (640-656) |
ابوالعباس احمد بن اسحاق پسر مقتدر و ملقب به قادر بالله در رمضان سال 381 ق به کمک بهاءالدوله دیلمی به خلافت رسید و مدت چهل و یک سال خلافت کرد و در سن 86 سالگی و به سال 422 ق چشم از جهان فرو بست. او بیست وپنجمین خلیفه ی عباسی بود.
گفته می‌شود که القادر بالله، خلیفه‌ای دادگر و کاردان و بسیارخیر بود که در سامان دادن به کارهای کشوری شایستگی و خرد فراوان نشان می‌داد. جایگاه امیرالامرایی بغداد را پس از مرگ بهاءالدوله، در 403 ق / 1012 م، پسرانش: سلطان الدوله، شرف الدوله و جلال الدوله داشتند.
پانویس
منابع
- دانشنامه رشد.
- لغتنامه دهخدا، ذیل مدخل قادر.
