آیه 30 انفال

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب است که برای اینجا مناسب بوده است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

منبع: نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه ، ص 380

نویسنده: محمدباقر محقق

شأن نزول آیه 30 سوره انفال

«وَ إِذْ يَمْكُرُ بِكَ الَّذِینَ كَفَرُوا».

«شیخ طوسی» سبب نزول آیه چنین نبوده است. مشركین در دارالندوة اجتماع كردند و درباره این كه چگونه رسول خدا صلی الله علیه و آله را از بین ببرند به مشورت پرداختند. عمرو بن هشام گفت: او را در قید و بند نمائیم و به بلاى سخت گرفتار سازیم.

ابوالبخترى گفت: او را از مكه بیرون كنیم تا هر كس بتواند به آزار رسانیدن او دسترسى داشته باشد. ابوجهل گفت: او را بكشیم و درباره كشتن او از هر طایفه اى چند نفر با شمشیرهاى خود در كشتن او شریك گردیم و بعد با دادن دیه به بهاى ریختن خون او بنى‌هاشم را راضى كنیم.

شیطان این رأى را پسندید و آرا قبلى را خطا دانست. خداوند به توسط وحى به رسول خدا صلی الله علیه و آله خبر داد و امر كرد كه از مكه بیرون رود سپس پیامبر به طرف غار بیرون رفت و آیه «وَ يَمْكُرُونَ وَ يَمْكُرُ اللَّهُ وَاللَّهُ خَيْرُ الْماكِرِینَ» نازل گردید.

چنان كه ابن عباس و مجاهد و قتادة روایت كرده اند و بعد به على بن ابى‌طالب علیه‌السلام دستور فرمود: كه به جاى او بخوابد وقتى كه هنگام صبح حمله كردند و به خانه رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم ریختند بجاى پیامبر على را یافتند و به او گفتند: صاحب و رفیق تو كجا رفته است؟ على اظهار بى‌اطلاعى نمود.