زنجیر زنی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{بخشی از یک کتاب}} از سنت هاى عزادارى در ايران است، در پاكستان و هندوستان نيز اي...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{ | + | {{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} |
| − | از سنت هاى عزادارى در | + | از سنت هاى عزادارى در [[ایران|ایران]] است؛ در [[پاکستان|پاکستان]] و هندوستان نیز این شیوه از دیرباز رواج داشته است. مجموعه‌اى از حلقه‌هاى ریز متصل به هم که به دسته‌اى چوبى یا فلزى وصل مى‌شود «زنجیر» نام دارد و آن را در ایام [[روز عاشورا|عاشورا]]، به صورت دسته جمعى و در [[هیئت|هیأت‌هاى]] عزادارى، همراه با [[نوحه|نوحه خوانى]] بر پشت مى‌زنند و گاهى جاى آن کبود یا مجروح مى‌شود. غالبا این مراسم با [[سنج]] همراه است. |
| − | + | این شیوه عزادارى که اغلب همراه با خون آمدن از پشت زنجیرزنان است، به ویژه در برخى مناطق و ملت ها که تیغ هایى هم به زنجیرها مى‌بستند، در گذشته چون در دید برخى غیرمسلمانان تأثیر سوء داشت، برخى علما به [[حرام|حرمت]] زنجیرزدن و [[قمه زنی|قمه زدن]] و خون از سر و شت خویش جارى کردن [[فتوا]] دادند. در مقابل آنان نیز، علماى دیگرى در پاسخ به استفتاهاى مردم، حکم به جواز دادند. | |
| − | + | این مسأله، بارها در گذشته منشأ کشمکش هاى مذهبى گشته است. از جمله آیت الله [[سید ابوالحسن اصفهانی|سید ابوالحسن اصفهانى]] فتوا به حرمت داد و [[سید محسن امین|سید محسن امین]] از او انتقاد کرد و این مسأله به مطبوعات و مجلات آن روزگار کشیده شد.<ref>موسوعة العتبات المقدسه، ج ۸، ص ۳۷۸.</ref> و از آن پس بازار استفتاء و افتاء داغ شد و مجموعه‌هایى نیز که حاوى این نظرات فقهى بود، منتشر گردید. نظیر آن نسبت به [[قمه زنی|قمه زنى]] هم در تاریخ معاصر وجود دارد. | |
| − | |||
| − | از جمله | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | جواد محدثی، فرهنگ | + | |
| + | * جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف. | ||
| + | |||
| + | [[رده:سنت های عزاداران ابا عبدالله]] | ||
| + | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۴:۳۷
از سنت هاى عزادارى در ایران است؛ در پاکستان و هندوستان نیز این شیوه از دیرباز رواج داشته است. مجموعه‌اى از حلقه‌هاى ریز متصل به هم که به دسته‌اى چوبى یا فلزى وصل مى‌شود «زنجیر» نام دارد و آن را در ایام عاشورا، به صورت دسته جمعى و در هیأت‌هاى عزادارى، همراه با نوحه خوانى بر پشت مى‌زنند و گاهى جاى آن کبود یا مجروح مى‌شود. غالبا این مراسم با سنج همراه است.
این شیوه عزادارى که اغلب همراه با خون آمدن از پشت زنجیرزنان است، به ویژه در برخى مناطق و ملت ها که تیغ هایى هم به زنجیرها مى‌بستند، در گذشته چون در دید برخى غیرمسلمانان تأثیر سوء داشت، برخى علما به حرمت زنجیرزدن و قمه زدن و خون از سر و شت خویش جارى کردن فتوا دادند. در مقابل آنان نیز، علماى دیگرى در پاسخ به استفتاهاى مردم، حکم به جواز دادند.
این مسأله، بارها در گذشته منشأ کشمکش هاى مذهبى گشته است. از جمله آیت الله سید ابوالحسن اصفهانى فتوا به حرمت داد و سید محسن امین از او انتقاد کرد و این مسأله به مطبوعات و مجلات آن روزگار کشیده شد.[۱] و از آن پس بازار استفتاء و افتاء داغ شد و مجموعه‌هایى نیز که حاوى این نظرات فقهى بود، منتشر گردید. نظیر آن نسبت به قمه زنى هم در تاریخ معاصر وجود دارد.
پانویس
- ↑ موسوعة العتبات المقدسه، ج ۸، ص ۳۷۸.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
