طور سینا: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | کوه | + | «طور» به معنی کوه است و «طور سینا» کوهی است که در زمین سیناء قرار دارد. این کوه از مشاهیر جبال جهان است و ذکرش در [[قرآن]] بسیار آمده و [[حضرت موسی علیه السلام|موسی]] پیغمبر علیه السلام در آنجا نور الهی را بر سر درخت دید و شرف تکلیم یافت و به پیغمبری [[رسالت]] یافت.<ref>نزهة القلوب، چاپ اروپا، ص۱۹۸.</ref> در قرآن طور سینین هم آمده است. [[خداوند]] کناره راست آن کوه را به [[بنی اسرائیل]] وعده داده بود که بدانجا مسکنشان دهد. |
| + | [[پرونده:Sina.jpg|بندانگشتی|کوه سینا]] | ||
| − | + | ==محل طور سینا== | |
| + | [[علامه شعرانی]] در کتاب [[نثر طوبی (کتاب)|نثر طوبی]] در مورد محل این کوه می گوید: بسیاری از علمای [[نصاری]] با نهایت دقتی که کرده اند و اشاراتی که از [[تورات]] و کتب خود به نشانه‌های کوه و علائم آن استنباط نموده‌اند گویند در نواحی [[شام]] و [[فلسطین]] موضع حقیقی طور سیناء را به طور یقین تشخیص نداده‌ایم، اما مردم آن نواحی کوهی را به نام طور سیناء می شناسند. نزد آنها جائی مشهور است که بالای آن [[کلیسا|کلیسائی]] به نام کاترین ساخته‌اند و گویند «ژوستی نین» امپراطور روم اولین بار بنای آن کرده است.<ref> نثر طوبی، علامه شعرانی، ج۲، ص ۹۴ </ref> | ||
| − | + | ابواسحاق گوید: سیناء حجاره ای است... آن کوهی است نزدیک ایلة و نزدیک آن شهرکی است که به روزگار [[پیامبر اسلام|پیغمبر اکرم]] صلی الله علیه و آله و به سال نهم از هجرت فتح شد.<ref>معجم البلدان.</ref> | |
| − | موسی | + | ==وحی بر حضرت موسی در طور== |
| − | + | بیابانی که [[حضرت موسی علیه السلام|حضرت موسی]] علیه السلام در آن بود، بیابان طور و قسمت جنوبی [[بیت المقدس]] بود. موسی در فکر چاره ای بود که از دور آتشی را دید که شعله ور است. پس خانواده خود را متوقف کرد و گفت؛ می خواهم به طرف آتش بروم تا پاره ای آتش را به سوی شما بیاورم.<ref>[[سوره قصص]]، ۲۹.</ref> | |
| − | این ندا موسی را به | + | موسی به طرف آتش روان شد. چون نزدیک شد درخت سبزی را دید که نورانی است و از آتش شعله ور است. نزدیک رفت تا مقداری از آن گرما را نزد همسرش ببرد، اما هر بار از هجوم نهیب آتش به عقب رفت. تا این که صدایی از میان درخت به گوش موسی رسید. ندا داده شد: «ای موسی! این منم پروردگار تو، پای از کفش خویش بیرون آور که تو در وادی طور هستی و من تو را برگزیده ام. پس به آنچه [[وحی]] می شود گوش فرا ده، منم خدایی که جز من خدایی نیست. پس مرا پرستش کن و به یاد من [[نماز]] برپا دار. [[قیامت]] فرا رسنده است. می خواهم آن را پوشیده دارم تا هر که به موجب آنچه می کوشد جزا یابد».<ref>[[سوره طه]]، ۱۲-۱۵.</ref> |
| − | موسی که | + | این ندا موسی را به بُهت فرو برد؛ سپس این ندا را نیز شنید که فرمود؛ «این چیست که به دست راست داری؟»<ref>[[سوره طه]]، ۱۷.</ref> |
| − | + | موسی که تازه متوجه شد به مقام نبوت نائل گشته، به پاسخ حق تعالی لب گشود و گفت: «این عصای من است که بر آن تکیه می زنم و با آن برای گوسفندانم برگ می تکانم و مرا در آن بهره های دیگر نیز هست».<ref>[[سوره طه]]، ۱۸.</ref> | |
| + | |||
| + | این سؤال و پاسخ به همین مقدار پایان نپذیرفت. چون سؤال حق تعالی مقدمه وحی رسالت بود و شاید می خواست تا موسی را برای دیدن [[معجزه]] شگفت انگیز خویش آماده سازد. پس پروردگار فرمود: «ای موسی! منم خداوند، پروردگار جهانیان و فرمود: عصای خود را بیفکن، پس دید آن مثل ماری می جنبد، پشت کرد و برنگشت. فرمود؛ ای موسی پیش آی و مترس که تو در امانی و دست در گریبانت ببر تا سپید بی گزند بیرون بیاید. برای رهایی از این هراس بازویت را به خویشتن بچسبان. این دو نشانه دو برهان از جانب پروردگار تو است که باید به سوی [[فرعون]] و سران کشور او ببری. زیرا آنان همواره قومی نافرمانند.»<ref>[[سوره قصص]]، ۳۰.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
| + | ==منابع== | ||
| − | + | *تاریخ انبیاء (از آدم خلیفة اللّه علیه السلام تا خاتم رسول اللّه صلی الله علیه و آله)، در دسترس در [http://www.hawzah.net/fa/book/bookview/45327/35731 پایگاه اطلاع رسانی حوزه]، بازیابی: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳. | |
| − | * | + | *لغت نامه دهخدا، واژه طور سیناء، در دسترس در [http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%B7%D9%88%D8%B1+%D8%B3%DB%8C%D9%86%D8%A7 واژه یاب]، بازیابی: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳. |
| − | * لغت نامه دهخدا، | + | *نثر طوبی، علامه شعرانی، واژه طور، ج۲، ص ۹۴. |
[[رده:اماکن مذهبی]] | [[رده:اماکن مذهبی]] | ||
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ نوامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۰۰
«طور» به معنی کوه است و «طور سینا» کوهی است که در زمین سیناء قرار دارد. این کوه از مشاهیر جبال جهان است و ذکرش در قرآن بسیار آمده و موسی پیغمبر علیه السلام در آنجا نور الهی را بر سر درخت دید و شرف تکلیم یافت و به پیغمبری رسالت یافت.[۱] در قرآن طور سینین هم آمده است. خداوند کناره راست آن کوه را به بنی اسرائیل وعده داده بود که بدانجا مسکنشان دهد.
محل طور سینا
علامه شعرانی در کتاب نثر طوبی در مورد محل این کوه می گوید: بسیاری از علمای نصاری با نهایت دقتی که کرده اند و اشاراتی که از تورات و کتب خود به نشانه‌های کوه و علائم آن استنباط نموده‌اند گویند در نواحی شام و فلسطین موضع حقیقی طور سیناء را به طور یقین تشخیص نداده‌ایم، اما مردم آن نواحی کوهی را به نام طور سیناء می شناسند. نزد آنها جائی مشهور است که بالای آن کلیسائی به نام کاترین ساخته‌اند و گویند «ژوستی نین» امپراطور روم اولین بار بنای آن کرده است.[۲]
ابواسحاق گوید: سیناء حجاره ای است... آن کوهی است نزدیک ایلة و نزدیک آن شهرکی است که به روزگار پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و به سال نهم از هجرت فتح شد.[۳]
وحی بر حضرت موسی در طور
بیابانی که حضرت موسی علیه السلام در آن بود، بیابان طور و قسمت جنوبی بیت المقدس بود. موسی در فکر چاره ای بود که از دور آتشی را دید که شعله ور است. پس خانواده خود را متوقف کرد و گفت؛ می خواهم به طرف آتش بروم تا پاره ای آتش را به سوی شما بیاورم.[۴]
موسی به طرف آتش روان شد. چون نزدیک شد درخت سبزی را دید که نورانی است و از آتش شعله ور است. نزدیک رفت تا مقداری از آن گرما را نزد همسرش ببرد، اما هر بار از هجوم نهیب آتش به عقب رفت. تا این که صدایی از میان درخت به گوش موسی رسید. ندا داده شد: «ای موسی! این منم پروردگار تو، پای از کفش خویش بیرون آور که تو در وادی طور هستی و من تو را برگزیده ام. پس به آنچه وحی می شود گوش فرا ده، منم خدایی که جز من خدایی نیست. پس مرا پرستش کن و به یاد من نماز برپا دار. قیامت فرا رسنده است. می خواهم آن را پوشیده دارم تا هر که به موجب آنچه می کوشد جزا یابد».[۵]
این ندا موسی را به بُهت فرو برد؛ سپس این ندا را نیز شنید که فرمود؛ «این چیست که به دست راست داری؟»[۶]
موسی که تازه متوجه شد به مقام نبوت نائل گشته، به پاسخ حق تعالی لب گشود و گفت: «این عصای من است که بر آن تکیه می زنم و با آن برای گوسفندانم برگ می تکانم و مرا در آن بهره های دیگر نیز هست».[۷]
این سؤال و پاسخ به همین مقدار پایان نپذیرفت. چون سؤال حق تعالی مقدمه وحی رسالت بود و شاید می خواست تا موسی را برای دیدن معجزه شگفت انگیز خویش آماده سازد. پس پروردگار فرمود: «ای موسی! منم خداوند، پروردگار جهانیان و فرمود: عصای خود را بیفکن، پس دید آن مثل ماری می جنبد، پشت کرد و برنگشت. فرمود؛ ای موسی پیش آی و مترس که تو در امانی و دست در گریبانت ببر تا سپید بی گزند بیرون بیاید. برای رهایی از این هراس بازویت را به خویشتن بچسبان. این دو نشانه دو برهان از جانب پروردگار تو است که باید به سوی فرعون و سران کشور او ببری. زیرا آنان همواره قومی نافرمانند.»[۸]
پانویس
منابع
- تاریخ انبیاء (از آدم خلیفة اللّه علیه السلام تا خاتم رسول اللّه صلی الله علیه و آله)، در دسترس در پایگاه اطلاع رسانی حوزه، بازیابی: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳.
- لغت نامه دهخدا، واژه طور سیناء، در دسترس در واژه یاب، بازیابی: ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۳.
- نثر طوبی، علامه شعرانی، واژه طور، ج۲، ص ۹۴.
