ام اسلم صاحبة الحصاة
دانشمندان و محدثين بزرگى مانند: شيخ كلينى، در كتاب كافى و ابن ميثم بحرانى در كتاب مدین؛ المعاجز ام اسلم صاحب حصا؛ را راوى حديث از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله دانسته‌اند و علت اين كه اين زن به لقب حصاة يعنى سنگريزه شهرت يافته، همان طور كه در حديث زير مى‌خوانيم، اين است كه وى در داستان ملاقات خود با پيامبر صلی الله علیه و آله با يك مشت سنگريزه سر و كار پيدا كرده است. از طرف ديگر همان طور كه خواهيم ديد، وى يك زن اهل مطالعه و تحقيق در كتاب‌هاى آسمانى هم بوده و براى رسيدن به يك حقيقت سماجت و پيگيرى جدى معمول مى‌داشته است.
داستان ملاقات ام‌اسلم هم چنين است كه مى‌گويند: وى براى ملاقات با رسول خدا به خانه ام‌سلمه يكى از همسران آن حضرت وارد شد. اما ام‌سلمه گفت: پيامبر صلی الله علیه و آله براى انجام كارى بيرون رفته است، ناچار ام‌اسلم نزد ام‌سلمه ماند تا اين كه حضرت رسول صلی الله علیه و آله به خانه آمد و ام‌اسلم سوال خود را اين طور مطرح كرد: اى رسول خدا! پدر و مادرم به فدايت، من كتاب‌هاى آسمانى را مطالعه كرده‌ام و بدست آورده‌ام كه هر پيامبرى وصى و جانشينى دارد و جانشين خود را هم در زمان حيات خويش به مردم معرفى مى كند.
مثلا حضرت عيسى بن مريم علیه‌السلام چنين كرده است، حال وصى تو كيست؟ پيغمبر صلی الله علیه و آله فرمود: وصى من در زمان حيات و بعد از وفات من، يك نفر است. سپس آن حضرت يك مشت سنگريزه را از زمين برداشت و آن را در كف دست خود نرم كرد، تا جائي كه سنگريزه‌ها به صورت خاك نرمى درآمد و بعد نگين انگشتر خود را كه كار مهر كردن را نيز انجام مى‌داد، روى خاك گذاشت و فرمود: وصى من از هم اكنون و بعد از وفاتم كسى است كه قدرت چنين كارى را داشته باشد!
ام‌اسلم، مى‌گويد: وقتى چنين قدرت و علامتى را درباره وصى رسول خدا صلی الله علیه و آله كشف كردم، به نوبت به خانه امام على علیه‌السلام و فرزند او امام حسن علیه‌السلام و سپس امام حسين علیه‌السلام رفتم و اين قدرت فوق‌العاده و نشانه وصايت رسول خدا را، در آن سه بزرگوار دريافت داشتم و بدست آوردم كه وصى پيامبر صلی الله علیه و آله على علیه‌السلام و بعد فرزند بزرگ او حسن علیه‌السلام و سپس فرزند ديگر او حسين بن على علیه‌السلام مى‌باشند.
وى با توجه به اين كه اهل تحقيق و مطالعه بود، با مشاهده اين عمل پيغمبر صلی الله علیه و آله درباره اوصياى آن حضرت به حقيقت دست يافت و دنبال كار خود رفت و پس از شهادت حسين بن على علیه‌السلام هم در كربلا به خدمت على بن الحسين، امام زين العابدين علیه السلام رسيد و اين قدرت معنوى فوق‌العاده را نيز از آن حضرت مشاهده نمود و به اطاعت او گردن نهاد.[۱]
پانویس
- ↑ اصول کافی، شيخ كلينى ، ج 1، ص 355.
منابع
احمد صادقى اردستانى, زنان دانشمند و راوى حديث
