کریم

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


اين اسم و صفت خداوندى، صفت مشبّهه به معناى خالى از پستى و نقايص، زياد بخشنده و نيكى كننده،[۱] گرامى شدن، كرامت و بخشش داشتن است. اسم كريم دو بار در قرآن آمده است:[۲]

  • «... فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ». (سوره نمل(27)/ 40)
  • «يَا أَيُّهَا الْإِنسَانُ مَا غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ». (سوره انفطار(82)/ 6)

پانویس

  1. شرح اسماء اللّه الحسنى، نيشابورى، ص 269 - 270.
  2. اسما و صفات الهى فقط در قرآن، ج 2، ص 1223 - 1225.


منابع

فرهنگ قرآن، جلد 24، ص 103.