هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

این شعر که در چاووش خوانی هاى کاروان هاى مسافر کربلا خوانده مى‌شد، برگرفته از کلام امام حسين‌ علیه السلام هنگام خروج از مکه و حرکت به سوى کوفه و کربلاست: «الا... من کان باذلاً فینا مُهجته و موطّنا على لقاءالله نفسه فلیرحل معنا فانى‌ راحل مصبحا ان شاءالله‌».[۱] آگاه باشید هر که می خواهد خونش را در راه ما اهل بیت نثار کند و خود در بهشت لقاء الله منزل گیرد با ما همراه شود من فردا ان شاءالله به راه می افتم.

و این دعوتى بود به آن که هر کس آماده فدا کردن خون و جان و مهیاى دیدار خداست، سحرگاهان همراه امام حرکت کند. دعوت به خط شهادت و ایثار، در مرام حسینیان و عاشورائیان نهفته است و کربلا و زیارت مرقد سیدالشهدا علیه السلام، رمز این‌ دل سپردن به کعبه عشق و مناى شهادت است.

هر که دارد هوس کرب و بلا، بسم الله هر که دارد سر همراهى ما، بسم الله

همچنین این عبارت عنوان و سر آغاز یکی از مداحی های زیبای زمان جنگ تحمیلی است، که حکایت از شور و حال خاص آن زمان و پیوند انقلاب اسلامی ایران با واقعه کربلا دارد:

هر که دارد هوس کرب و بلا، بسم الله هر که دارد به سرش شور و نوا، بسم الله

هر که لبیک به فرمان خمینی گوید به خداوند قسم راه حسینی پوید[۲]

پانویس

  1. فرهنگ عاشورا به نقل از کشف الغمه، ج ۲، ص ۲۴۱؛ حیاة الامام الحسین علیه السلام، ج ۳، ص ۴۸.
  2. http://www.aparat.com/v/hm3NK

منابع