نشانه های ظهور امام زمان (عج)

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۱۴، ساعت ۰۵:۵۷ توسط کریمی (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

منبع: نشريه مبلغان، شماره 46.

نشانه هاي ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف

رهبران و بزرگان دين، براي جلوگيري از انحراف ها و كج روي ها، بايد منجي و مصلحِ آخر زمان را با تمام شاخصه ها و خصال معرفي نمايند و براي ظهور او نشانه ها و علايمي را بيان كنند تا مردم در تحير و ترديد نمانند. ظهور منجي بشر در دوران آخر زمان، باوري است قطعي و همگاني. اديان و شرايع توحيدي و غيرتوحيدي و نيز بعضي از مكاتب بشري، نويد چنين روزي را به پيروان خويش داده اند. در اين ميان، اسلام با مباني قوي نظري و عملي، موضوع ظهور را به صورت صحيح تبيين كرده و با راهكارهاي مناسب و درخور، واژه انتظار و منتظرِ مصلح را در ميان جوامع اسلامی تبيين كرده است. واژه مهدويت و مهدي عليه السلام تبلور فرهنگ انتظار است كه همه مسلمين، اعم از شيعه و اهل سنت در باور داشت آن، اتفاق نظر دارند.

از زمان ظهور اسلام، پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام و صحابه و ياران ايشان، عهده دار تبيين فرهنگ مهدويت بوده اند و اين رسالت در هر عصري، ميان آن ها ادامه پيدا كرده تا دوران غيبت كبری امام زمان عليه السلام كه در اين برهه مهم و حساس، علما و مبلغان ديني مسئوليت تبيين و تثبيت آن را به عهده گرفته و مردم را به فرارسيدن روزگار ظهور اميدوار مي كنند.

ضرورت بيان نشانه هاي ظهور

هر مسئله اي كه اهميت و مقبوليت عمومي داشته باشد، مخاطرات و تهديدها نسبت به آن از ناحيه سودجويان و فرصت طلبان بيشتر خواهد شد؛ از جمله اين مسائل كه داراي شاخصه هاي جهاني و همگاني است، ظهور منجي است كه به منزله اعتقاد و باور عمومي در همه اديان مطرح شده است. طبيعي است افرادي كه به دنبال منفعت و سودجويي فردي اند با آزمندي بسيار و با ظاهرسازي فريبنده به اغفال مردم مي پردازند تا به نيت سوء خود برسند.

از اين رو بيان نشانه ها و علايم ظهور، ضروري است و رهبران و بزرگان دين، براي جلوگيري از اين انحراف ها و كج روي ها و براي حفظ باورهاي اصيل مردم، بايد منجي و مصلحِ آخر زمان را با تمام شاخصه ها و خصال معرفي نمايند و براي ظهور و قيام او نشانه ها و علايمي را بيان كنند تا مردم در تميز سره از ناسره در تحير و ترديد نمانند. از همين رو در روايات و احاديث بسياري منجيِ آخر زمان (حضرت مهدی عليه السلام) و كيفيت ظهور او، با تمام علايم و نشانه ها بيان شده است.

در رويكرد كلي و كلان، مي توان نشانه ها و علايم ظهور امام زمان عليه السلام را به انواع مختلف تقسيم كرد كه به يكايك آن ها خواهيم پرداخت:

الف- نشانه هاي عام و خاص

  • 1. نشانه هاي عام

آن دسته از نشانه ها و علايمي كه شاخصه هاي كلي و عمومي دارند يعني در قالب پديده خاص، در برهه خاص و در افراد خاصي متصف نشده اند، «علايم عمومی» ناميده مي شوند؛ نظير احاديث و رواياتي كه از احوال و اوضاع مردمان آخر زمان خبر مي دهند و از انحرافات و كج روي هايي كه در آن دوره رخ مي دهد سخن به ميان آورده اند كه در واقع، نوعي بيان علايم و نشانه هاي ظهور امام زمان عليه السلام است، اما در قالب و معيار كلي و عمومي.

«عَنْ اِبْنِ عَباس عَنْ رَسُولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله: فِي حَديثٍ اَنَّ اللّه َ اَوْحي اِلَيهِ لَيْلَةً اَسْري بِهِ اَنْ يُوصِيَ اِلي عَلِيِّ وَ اَخْبَرَهُ بِالْأَئِمّةِ مِنْ وُلْدِهِ اِلي اَنْ قالَ وَ آخِرُ رَجُلٍ مِنْهُمْ يُصَلّي عِيسَي ابْنُ مَرْيَمَ خَلْفَهُ يَمْلأُ الاَْرْضَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَورا وَ ظُلْما... فَقُلْتُ اِلهي وَ سَيِّدي مَتي يَكُوُنُ ذاكَ؟ فَاَوْحَي اللّه ُ عَزَّوَجَلَّ اِلَيَّ: يَكُوُنُ ذالِكَ اِذا رُفِعَ الْعِلْمُ وَ ظَهَرَ الْجَهْلُ وَ كَثُرَ القِراءَةُ وَ قَلَّ الْعَمَلُ وَ كَثُرَ الْقَتْلُ وَ قَلَّ الْفُقَهاء وَالْهادُونَ وَ كَثُرَ فُقَهاءُ الضَّلالةِ وَالْخَوْنَةِ... وَ كَثُرَ الْجَورُ وَالْفَسادُ وَ ظَهَرَ الْمُنْكَرُ وَ اَمَرَ اُمّتُكَ بِهِ وَ نَهي عَنِ الْمَعْروُفِ...».[۱]

ابن عباس مي گويد: «در شب معراج، مطالبي به رسول اكرم صلي الله عليه و آله وحی شد كه بايد به حضرت امام علی عليه السلام سفارش كند و به او در مورد ائمه بعد از آن حضرت كه از فرزندانش هستند خبر داد؛ تا آن جا كه فرمود: آخرين آن ها نشانه هايي دارد؛ از جمله اين كه عيسي بن مريم پشت سرش نماز مي خواند؛ زمين را پر از عدل و داد مي كند، چنان چه پر از ظلم و جور شده باشد...

عرض كردم: خداوندا! آن كي خواهد شد؟ خداوند به من وحي كرد: هرگاه علم از ميان برداشته شود و جهل و ناداني ظاهر شود؛ قرائت هاي قرآن زياد اما عمل كم شود؛ قتل و كشتار زياد شود، فقهاء و هدايت كنندگان واقعي كم شوند؛ علماي فاسق و خيانت كار زياد شوند... جور و فساد زياد شود؛ منكر ظاهر شود؛ امت تو امر به منكر و نهي از معروف كنند...

حضرت علي عليه السلام در جواب سؤال «صعصعة بن صوحان» ـ كه از ياران آن حضرت بود ـ در باب دجال و خروجش، و پيرامون نشانه هايي از ظهور امام زمان عليه السلام، چنين فرمودند: «فَاِنَّ عَلامَةَ ذلِكَ اِذا اَماتَ النّاسُ الصَّلاةَ وَ اَضاعُوا الاَمانَةَ وَاسْتَحَلُّوا الْكِذْبَ، وَاكَلُوا الرِّبا وَ اَخَذُوا الرُّشا وَ شَيَّدُوا البُنْيانَ وَ باعُوا الدّين بِالدُّنْيا وَاسْتَعْمَلُوا السُّفَهاءَ وَ شاوَرُوا النِّساءَ وَ قَطَعُوا الاَرْحامَ وَاتَّبَعُوا الاَهْواءَ، وَاسْتَخَفُّوا بِالدِّماءِ...».[۲]

علامت خروج و قيام دجال زماني است كه مردم نماز را ترك كنند و در ميان مردم بميرد، امانت ها را ضايع كنند؛ دروغ گفتن را حلال شمارند؛ ربا بخورند؛ رشوه بگيرند؛ ساختمان ها را محكم سازند و دين را به دنيا فروشند؛ مردمان كم عقل را بر كارها گمارند؛ زنان را در كارهاي اجتماعي و شخصي طرف مشورت قرار دهند؛ قطع صله ارحام كنند؛ از هوا و هوس پيروي كنند و كشتار و خونريزي را كوچك شمارند...

  • 2. نشانه هاي خاص

بعضي از نشانه ها و علايم ظهور، به صورت خاص و با شاخص هاي ويژه در افراد متعين، تبلور مي يابد؛ مثلاً در روايات بسياري ذكر شده است، كه ظهور امام زمان عليه السلام در سال فرد و در روز فرد تحقق پيدا خواهد كرد.

ظهور و خروج افرادي به نام «دجال» و «سفيانی» كه مظهر ضلالت و گمراهي و نيز قيام افرادي مثل يمانی و سيد خراسانی كه سنبل هدايت هستند جزء علايم خاص شمرده مي شود و در احاديث، با اسم و رسم و با ويژگي هاي مخصوص شان وارد شده است.

امام باقر عليه السلام فرمودند: «تَنْزِلُ الرّاياتُ السُّودُ الَّتي تَخْرُجُ مِنْ خُراسان اِليَ الْكُوفَةِ، فَاِذا ظَهَرَ الْمَهديُّ بَعَثَ اِلَيه بِالْبَيْعَةِ».[۳] / پرچم هاي سياهي از ناحيه خراسان بيرون مي آيد و به جانب كوفه به حركت درمي آيد. پس چون مهدي ظاهر شود، اينان وي را دعوت به بيعت مي كنند.» و نيز امام باقر عليه السلام فرمود: «براي مهدي ما، دو نشانه است كه از هنگامي كه خداوند آسمان ها و زمين را خلق فرمود، سابقه ندارد: خسوف در شب اول ماه رمضان و كسوف در نيمه همان ماه. و اين دو از زماني كه خداوند آسمان ها و زمين را خلق كرده است، اين چنين وجود نداشته است.»[۴]

در روايات فوق نشانه ها و علايم خاصي براي ظهور امام زمان عليه السلام تعيين شده است.

ب- نشانه هاي حتمي و غيرحتمي

  • 1. نشانه هاي حتمي

علايم و نشانه هايي كه به طور قطع قبل از ظهور حضرت، رخ خواهند داد و در واقع، هيچ گونه قيد و شرطي در ايجاد آن ها لحاظ نشده است علايم حتمي ناميده مي شوند و شايد بتوان گفت كه ادعاي ظهور قبل از تحقق آن ها كذب و دروغ است.

امام سجاد عليه السلام فرمود: «اِنَّ اَمْرَالْقائِمِ حَتْمٌ مِنَ اللّه ِ وَ اَمْرَ السُّفيانِي حَتْمٌ مِنَ اللّه ِ وَلايَكُونُ قائِمٌ اِلاّ بِسُفْيانِي».[۵] / ظهور قائم، از ناحيه خداوند، قطعي و خروج سفياني نيز، از جانب خداوند قطعي است و قائمي جز با سفياني وجود ندارد.

امام صادق عليه السلام فرمود: «وَالْيَمانِي مِنَ الْمَحْتُومِ؛ قيام يمانی از نشانه هاي حتمي است.»

فضل بن شاذان از ابوحمزه ثمالی نقل مي كند: «قُلْتُ لاَبيِ جَعْفَرٍ خُرُوجُ السُّفْيانِي مِنَ الْمَحْتُوم؟ قالَ نَعَمْ وَالنِّداءُ مِنَ الْمَحْتُومِ وَ طُلُوعُ الشَّمْسِ مِنْ مَغْرِبِها مِنَ الْمَحتُومِ وَاخْتِلافُ بَنِي الْعَباسِ فِي الدَّوْلَةِ مِنَ الْمحْتُومِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الزَّكِية مَحْتُومٌ وَ خُرُوجُ الْقائِمِ مِنْ آلِ مُحَّمد مَحْتُومٌ...».[۶]

به امام باقر عليه السلام عرض كردم: آيا خروج سفياني حتمي است؟ فرمودند: آري، صيحه آسماني نيز از علايم حتمي است و طلوع خورشيد از مغرب حتمي است. اختلاف بين بنی عباس در رابطه با حكومت، حتمي است. كشته شدن نفس زكيه حتمي است، قيام قائم آل محمد صلي الله عليه و آله حتمي است...».

  • 2. نشانه هاي غيرحتمي

بعضي از نشانه هاي ظهور قبل از ظهور، به طور مشروط رخ مي دهند؛ يعني اگر مقتضي آن ها موجود و موانع مفقود باشد، تحققشان حتمي خواهد بود. در ميان نشانه ها و علايم، آن چه حتمي شمرده شده، جزء محتوميات هستند و غير از آن ها كه گروه بسياري از علايم را تشكيل مي دهند جزء علايم غيرحتمي شمرده مي شوند.

ج- علايم بافاصله و بي فاصله

  • 1. نشانه هاي نزديك به وقت ظهور

در بعضي از روايات، تصريح شده كه بعضي از علايم در سال ظهور امام زمان عليه السلام، رخ مي دهند؛ يعني قبل از ظهور و در آستانه قيام حضرت مهدی عليه السلام، اين نشانه ها يكي پس از ديگري پديدار شده، به ظهور امام زمان منتهي مي شود.

امام صادق عليه السلام فرمود: «خُرُوجُ الثَّلاثَةِ، اَلخُراسانِي وَالسُّفْيانِي وَاليَمانِي فِي سَنَةٍ واحِدَةٍ فِي شَهْرٍ واحِدِ، فِي يَوْمٍ واحِدٍ وَ لَيْسَ فيها رايةً بِأَهْدي مِنْ رايةِ الْيَماني يَهدي اِلَي الْحَقّ».[۷] / خروج سه كس: قيام خراساني و سفياني و يماني، در يك سال و در يك ماه و يك روز خواهد بود و در اين ميان، هيچ پرچمي به اندازه پرچم يماني، به حق و هدايت دعوت نمي كند.

امام باقر عليه السلام فرمود: «لَيْسَ بَيْنَ قِيامِ القائمِ وَ قَتْلِ النَّفْسِ الزَّكيَّةِ اَكْثَرَ مِنْ خَمْسَ عَشَرَ لَيْلَة».[۸] / بين ظهور مهدي عليه السلام و كشته شدن نفس زكيه، بيش از پانزده شب فاصله نيست.»

  • 2. علايمي كه با ظهور، فاصله زماني دارد.

بعضي از نشانه ها و علايم در بستر تاريخ با فاصله بسياري با وقت ظهور تحقق مي يابد؛ حتي بعضي از آن ها قبل از تولد امام زمان علیه السلام رخ مي نمايند و بعضي بعد از تولد و قبل از ظهور با فاصله زياد، تحقق پيدا كرده و خواهند كرد؛ چنان كه شماري از آن ها، همچون از هم گسستن بنی اميه و بنی عباس، خروج ابومسلم خراسانی، اختلاف بين مسلمانان و... اتفاق افتاده است.

د- علايم زميني و آسماني

  • 1. علايم طبيعي و زمينی

در ميان نشانه ها و علايم ظهور، غالب آن ها نشانه هاي طبيعي و زميني اند و هر كدام در تثبيت حقانيت ظهور و قيام حضرت مهدی عليه السلام نقش اساسي دارند.

امام علی عليه السلام فرمود: «وَيَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ اَهْلِ بَيْتي فِي الْحَرَمِ فَيَبْلُغُ السُّفْيانِي، فَيَبْعَثُ اِلَيه جُنْدا مِنْ جُنْدِهِ فَيهْزِمُهُمْ فَيَسيرُ اِلَيه السُّفْياني بِمَنْ مَعَهُ، حَتّي اِذا جاوَزوا بِبَيْداء مِنَ الاَرْضِ، خَسَفَ بِهِمْ، فَلايَنْجوا منْهُمْ اِلاّ المُخْبِرُ عَنْهُمْ». / مردي از خاندان من، در سرزمين حرم قيام مي كند، پس خبر خروج وي به سفياني مي رسد. وي، سپاهي از لشكريان خود را براي جنگ، به سوي او مي فرستد و آنان را شكست مي دهد، آن گاه خود سفياني با همراهانش به جنگ وي مي روند و چون از سرزمين بيداء مي گذرند، زمين آنان را فرو مي برد و جز يك نفر، كه خبر آنان را مي آورد كسي از آنان نجات نمي يابد.

نشانه هايي نظير فرورفتن سفياني در بيداء، قيام يماني، خراساني، سفياني، دجال، قتل نفس زكيه، جنگ هاي خونين و... از جمله علايم زميني و طبيعي هستند.

  • 2. علايم آسماني

به علت اهميت ظهور امام زمان علیه السلام، علاوه بر نشانه هاي زميني و طبيعي، برخي علايم آسماني نيز در زمان ظهور حضرت رخ خواهند داد، تا مردم بهتر رهبر و مصلح آسماني را شناخته و در راستاي تحققِ رسالت و اهداف او مشاركت كنند؛ مانند:

صيحه آسماني

امام صادق عليه السلام فرمود: «اِذا نادي مُنادٍ مِنَ السَّماءِ اَنَّ الْحَقَّ فِي آل محمَدٍ صلي الله عليه و آله فَعِنْدَ ذلِكَ يَظْهَرُ المَهديُّ عَلي اَفْواهِ النّاسِ وَ يَشْربُونَ حُبَّهُ، وَلايَكُونُ لَهُمْ ذِكْرُ غَيْرِهِ». / هرگاه گوينده اي از آسمان ندا دهد كه حق با اولاد محمد صلي الله عليه و آله است، در آن هنگام، ظهور مهدي عليه السلام به سر زبان ها مي افتد، و همه شراب دوستي او مي نوشند و غير او را ياد نمي كنند.

كسوف

امام صادق عليه السلام فرمود: «عَلامَةُ خُرُوجِ الْمَهْدي كُسُوفُ الشَّمسِ فِي شَهْرِ رَمَضانٍ في ثَلاثَ عَشَرَةَ وَ اَرْبَعَ عَشَرَةَ مِنْهُ».[۹] / نشانه ظهور مهدي عليه السلام كسوف خورشيد در ماه مبارك رمضان است و وقت كسوف سيزدهم يا چهاردهم ماه رمضان خواهد بود.

پیوندها

نقد ظهور بسیار نزدیک است 2

پانویس

  1. اثباة الهداه، ج 7، ص 390.
  2. بحارالانوار، ج 52، ص 193.
  3. بحارالانوار، ج 52، ص 217.
  4. منتخب الاثر، ص 444.
  5. بحارالانوار، ج 52، ص 82.
  6. ارشاد مفيد، ج 3، ص 347.
  7. كتاب غيبت نعماني، ص 252.
  8. ارشاد مفيد، ج 2، ص 374؛ اعلام الوری، ص 427.
  9. غيبت نعماني، ص 270.