مناجات اميرالمؤمنين علیه السلام در مسجد کوفه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
(۴ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{شناختنامه امام علی (ع)}}
+
{{متوسط}}
این مناجات در مفاتیح و در بخش مربوط به اعمال مسجد کوفه قرار دارد.  
+
این [[مناجات]] در [[مفاتیح الجنان (کتاب)|مفاتیح]] و در بخش مربوط به اعمال [[مسجد کوفه]] قرار دارد.  
امیرمؤمنان (ع) در یک خطبه ی طولانی، ویژگی های مسجد کوفه را بیان می فرماید و در ضمن آن می گوید:
+
[[امام علی علیه السلام|امیرمؤمنان]] (ع) در یک خطبه ی طولانی، ویژگی های مسجد کوفه را بیان می فرماید و در ضمن آن می گوید: ای اهل [[کوفه]]، خداوند به شما نعمت هایی عطا فرموده که به هیچ کس عطا نکرده است. از برتری محل برگزاری [[نماز]] شما این است که اینجا خانه ی [[حضرت آدم علیه السلام|آدم]]، [[حضرت نوح علیه السلام|نوح]] و [[حضرت ادریس علیه السلام|ادریس]]؛ و عبادتگاه [[حضرت ابراهیم علیه السلام|ابراهیم خلیل]] و عبادتگاه برادرم [[حضرت خضر علیه السلام|خضر]] بود و امروزه محل عبادت و مناجات من است.<ref> [http://koyemohabat.ir/news/39/%D9%85%D8%B3%D8%AC%D8%AF-%DA%A9%D9%88%D9%81%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%DB%8C%D9%86%D9%87-%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D8%AA مسجد کوفه در آینه ی روایات، سایت کوی محبت] </ref>
 
 
ای اهل کوفه، خداوند به شما نعمت هایی عطا فرموده که به هیچ کس عطا نکرده است. از برتری محل برگزاری نماز شما این است که اینجا خانه ی آدم، نوح و ادریس؛ و عبادتگاه ابراهیم خلیل و عبادتگاه برادرم خضر بود و امروزه محل عبادت و مناجات من است.<ref> [http://koyemohabat.ir/news/39/%D9%85%D8%B3%D8%AC%D8%AF-%DA%A9%D9%88%D9%81%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%A2%DB%8C%D9%86%D9%87-%DB%8C-%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%A7%D8%AA مسجد کوفه در آینه ی روایات، سایت کوی محبت] </ref>
 
 
 
==متن مناجات==
 
 
 
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لابَنُونَاِ لاّ مَنْ اَتَى اللَّهَ
 
 
 
خدايا از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد كسى را نه مال و نه فرزندان مگر آن كس كه
 
 
 
بِقَلْبٍ سَليمٍ وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَعَضُّ الظّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا
 
  
دلى پاك به نزد خدا آورد و از تو امان خواهم در آن روزى كه بگزد شخص ستمكار هر دو دست خود را و گويد اى
+
==متن و ترجمه مناجات==
  
لَيْتِنىِ اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يُعْرَفُ
+
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لابَنُونَ اِلاّ مَنْ اَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَليمٍ
  
كاش گرفته بودم با پيامبر راهى و از تو امان خواهم در روزى كه شناخته شوند
+
خدايا از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد كسى را نه مال و نه فرزندان مگر آن كس كه دلى پاك به نزد خدا آورد
  
الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصى وَ الاَْقْدامِ وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ
+
وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَعَضُّ الظّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتِنىِ اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً
  
جنايتكاران به سيما و رخساره شان و بگيرندشان به پيشاني ها و قدم ها و از تو امان خواهم
+
و از تو امان خواهم در آن روزى كه بگزد شخص ستمكار هر دو دست خود را و گويد اى كاش گرفته بودم با پيامبر راهى
  
يَوْمَ لا يَجْزى والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً اِنَّ
+
وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصى وَ الاَْقْدامِ
  
در آن روزى كه كيفر نبيند پدرى بجاى فرزندش و نه فرزندى كيفر شود بجاى پدرش براستى
+
و از تو امان خواهم در روزى كه شناخته شوند جنايتكاران به سيما و رخساره شان و بگيرندشان به پيشاني ها و قدم ها
  
وَعْدَ اللَّهِ حَقُّ وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ الظّالِمينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ
+
وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَجْزى والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً اِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقُّ
  
وعده خدا حق است و از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد ستمكاران را عذرخواهي شان و بر ايشان است
+
و از تو امان خواهم در آن روزى كه كيفر نبيند پدرى بجاى فرزندش و نه فرزندى كيفر شود بجاى پدرش براستى وعده خدا حق است  
  
اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوَّءُ الدّارِ وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لاتَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ
+
وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ الظّالِمينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوَّءُ الدّارِ  
  
لعنت و ايشان را است بدى آن سراى و از تو امان خواهم در روزى كه مالك نيست كسى براى كسى ديگر
+
و از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد ستمكاران را عذرخواهي شان و بر ايشان است لعنت و ايشان را است بدى آن سراى  
  
شَيْئاً وَ الاَْمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخيهِ وَ اُمِّهِ
+
وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لاتَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَ الاَْمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ  
  
چيزى را و كار در آن روز بدست خدا است و از تو خواهم امان در آن روزى كه بگريزد انسان از برادر و مادر
+
و از تو امان خواهم در روزى كه مالك نيست كسى براى كسى ديگر چيزى را و كار در آن روز بدست خدا است  
  
وَ اَبيهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنيهِ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَانٌ يُغْنيهِ
+
وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخيهِ وَ اُمِّهِ وَ اَبيهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنيهِ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَانٌ يُغْنيهِ
  
و پدر و همسر و فرزندانش براى هركس از ايشان در آن روز كارى است كه (فقط) بدان پردازد
+
و از تو خواهم امان در آن روزى كه بگريزد انسان از برادر و مادر و پدر و همسر و فرزندانش براى هركس از ايشان در آن روز كارى است كه (فقط) بدان پردازد
  
وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدى مِنْ عَذابِ يَوْمَئِذٍ بِبَنيهِ
+
وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدى مِنْ عَذابِ يَوْمَئِذٍ بِبَنيهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ اَخيهِ وَ فَصيلَتِهِ الَّتى تُؤْويهِ وَ مَنْ فِى الاَْرْضِ جَميعاً ثُمَّ يُنْجيهِ كَلاّ اِنَّها لَظى نَزّاعَةً لِلشَّوى
  
و از تو خواهم امان در آن روزى كه شخص جنايتكار دوست دارد كه فدا دهد از عذاب آن روز پسرانش
+
و از تو خواهم امان در آن روزى كه شخص جنايتكار دوست دارد كه فدا دهد از عذاب آن روز پسرانش و همسرش و برادرش و خويشاوندانش كه او را در پناه گيرند و هر كه در زمين هست يكسره كه بلكه او را نجات دهد، هرگز كه جهنم آتشى است سوزان كه پوست از سر بكند
  
وَ صاحِبَتِهِ وَ اَخيهِ وَ فَصيلَتِهِ الَّتى تُؤْويهِ وَ مَنْ فِى الاَْرْضِ جَميعاً ثُمَّ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمَوْلى وَ اَنَا الْعَبْدُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلا الْمَوْلى
  
و همسرش و برادرش و خويشاوندانش كه او را در پناه گيرند و هر كه در زمين هست يكسره كه بلكه
+
مولاى من تويى سرور و منم بنده و آيا رحم كند بر بنده جز سرور
  
يُنْجيهِ كَلاّ اِنَّها لَظى نَزّاعَةً لِلشَّوى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمَوْلى
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمالِكُ وَ اَنَا الْمَمْلُوكُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَمْلُوكَ اِلا الْمالِكُ
  
او را نجات دهد، هرگز كه جهنم آتشى است سوزان كه پوست از سر بكند مولاى من... تويى سرور
+
او مولاى من اى مولاى من تويى مالك و منم مملوك و آيا رحم كند بر مملوك جز مالك
  
وَ اَنَا الْعَبْدُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلا الْمَوْلى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَزيزُ وَ اَنَا الذَّليلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الذَّليلَ اِلا الْعَزيزُ
  
و منم بنده و آيا رحم كند بر بنده جز سرور او مولاى من اى مولاى من تويى
+
مولاى من اى مولايم تويى عزتمند و منم خوار و ذليل و آيا رحم كند بر شخص خوار جز عزيز
  
الْمالِكُ وَ اَنَا الْمَمْلُوكُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَمْلُوكَ اِلا الْمالِكُ مَوْلاىَ يا
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْخالِقُ وَ اَنَا الْمَخْلُوقُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ اِلا الْخالِقُ
  
مالك و منم مملوك و آيا رحم كند بر مملوك جز مالك مولاى من اى
+
مولاى من اى مولاى من تويى آفريدگار و منم آفريده و آيا رحم كند بر آفريده جز آفريدگار
  
مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَزيزُ وَ اَنَا الذَّليلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الذَّليلَ اِلا الْعَزيزُ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَظيمُ وَ اَنَا الْحَقيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْحَقيرَ اِلا الْعَظيمُ
  
مولايم تويى عزتمند و منم خوار و ذليل و آيا رحم كند بر شخص خوار جز عزيز
+
مولاى من اى مولاى من تويى بزرگ و منم ناچيز و آيا رحم كند بر ناچيز جز بزرگ
  
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْخالِقُ وَ اَنَا الْمَخْلُوقُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْقَوِىُّ وَ اَنَا الضَّعيفُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الضَّعيفَ اِلا الْقَوِىُّ
  
مولاى من اى مولاى من تويى آفريدگار و منم آفريده و آيا رحم كند بر آفريده
+
مولاى من اى مولاى من تويى نيرومند و منم ناتوان و آيا رحم كند بر ناتوان جز نيرومند
  
اِلا الْخالِقُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَظيمُ وَ اَنَا الْحَقيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَنِىُّ وَ اَنَا الْفَقيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفَقيرَ اِلا الْغَنِىُّ
  
جز آفريدگار مولاى من اى مولاى من تويى بزرگ و منم ناچيز و آيا رحم كند بر
+
مولاى من اى مولاى من تويى بى نياز و منم نيازمند و آيا رحم كند بر نيازمند جز بى نياز
  
الْحَقيرَ اِلا الْعَظيمُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْقَوِىُّ وَ اَنَا الضَّعيفُ وَ هَلْ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعْطى وَ اَنَا السّاَّئِلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ السّاَّئِلَ اِلا الْمُعْطى
  
ناچيز جز بزرگ مولاى من اى مولاى من تويى نيرومند و منم ناتوان و آيا
+
مولاى من اى مولاى من تويى عطابخش و منم سائل و آيا رحم كند بر سائل جز عطا كننده
  
يَرْحَمُ الضَّعيفَ اِلا الْقَوِىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَنِىُّ وَ اَنَا الْفَقيرُ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْحَىُّ وَ اَنَا الْمَيِّتُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَيِّتَ اِلا الْحَىُّ
  
رحم كند بر ناتوان جز نيرومند مولاى من اى مولاى من تويى بى نياز و منم نيازمند
+
مولاى من اى مولاى من تويى زنده و منم مرده و آيا رحم كند مرده را جز زنده
  
وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفَقيرَ اِلا الْغَنِىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعْطى وَ اَنَا
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْباقى وَ اَنَا الْفانى وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفانىَ اِلا الْباقى
  
و آيا رحم كند بر نيازمند جز بى نياز مولاى من اى مولاى من تويى عطابخش و منم
+
مولاى من اى مولاى من تويى باقى و منم فانى و آيا رحم كند بر فانى جز خداى باقى
  
السّاَّئِلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ السّاَّئِلَ اِلا الْمُعْطى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الدّاَّئِمُ وَ اَنَا الزّاَّئِلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الزّآئِلَ اِلا الدَّّائِمُ
  
سائل و آيا رحم كند بر سائل جز عطا كننده مولاى من اى مولاى من تويى
+
مولاى من اى مولاى من تويى هميشگى و منم زوال پذير و آيا رحم كند بر زوال پذير جز خداى هميشگى
  
الْحَىُّ وَ اَنَا الْمَيِّتُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَيِّتَ اِلا الْحَىُّ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الرّازِقُ وَ اَنَا الْمَرْزُوقُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ اِلا الرّازِقُ
  
زنده و منم مرده و آيا رحم كند مرده را جز زنده مولاى من اى مولاى من
+
مولاى من اى مولاى من تويى روزى ده و منم روزى خور و آيا رحم كند روزى خور را جز روزى ده
  
اَنْتَ الْباقى وَ اَنَا الْفانى وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفانىَ اِلا الْباقى مَوْلاىَ يا
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْجَوادُ وَ اَنَا الْبَخيلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْبَخيلَ اِلا الْجَوادُ
  
تويى باقى و منم فانى و آيا رحم كند بر فانى جز خداى باقى مولاى من اى
+
مولاى من اى مولاى من تويى سخاوتمند و منم بخيل و آيا رحم كند بر بخيل جز سخاوتمند
  
مَوْلاىَ اَنْتَ الدّاَّئِمُ وَ اَنَا الزّاَّئِلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الزّآئِلَ اِلا الدَّّائِمُ مَوْلاىَ
+
مَوْلاىَ يامَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعافى وَ اَنَا الْمُبْتَلى وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُبْتَلى اِلا الْمُعافى
  
مولاى من تويى هميشگى و منم زوال پذير و آيا رحم كند بر زوال پذير جز خداى هميشگى مولاى من
+
مولاى من اى مولاى من تويى عافيت بخش و منم گرفتار و آيا رحم كند بر شخص گرفتار جز عافيت بخش
  
يا مَوْلاىَ اَنْتَ الرّازِقُ وَ اَنَا الْمَرْزُوقُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ اِلا
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْكَبيرُ وَ اَنَا الصَّغيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الصَّغيرَ اِلا الْكَبيرُ
  
اى مولاى من تويى روزى ده و منم روزى خور و آيا رحم كند روزى خور را جز
+
مولاى من اى مولاى من تويى بزرگ و منم كوچك و آيا رحم كند بر كوچك جز بزرگ
  
الرّازِقُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْجَوادُ وَ اَنَا الْبَخيلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْهادى وَ اَنَا الضّاَّلُّ وَ هَلْ يَرْحَمُ الضّاَّلَّ اِلا الْهادى
  
روزى ده مولاى من اى مولاى من تويى سخاوتمند و منم بخيل و آيا رحم كند
+
مولاى من اى مولاى من تويى راهنما و منم گمراه و آيا رحم كند بر گمراه جز راهنما
  
الْبَخيلَ اِلا الْجَوادُ مَوْلاىَ يامَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعافى وَ اَنَا الْمُبْتَلى وَ هَلْ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الرَّحْمنُ وَ اَنَا الْمَرْحُومُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَرْحُومَ اِلا الرَّحْمنُ
  
بر بخيل جز سخاوتمند مولاى من اى مولاى من تويى عافيت بخش و منم گرفتار و آيا
+
مولاى من اى مولاى من تويى بخشاينده و منم بخشش پذير و آيا رحم كند بخشش پذير را جز بخشاينده
  
يَرْحَمُ الْمُبْتَلى اِلا الْمُعافى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْكَبيرُ وَ اَنَا
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ السُّلْطانُ وَ اَنَا الْمُمْتَحَنُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ اِلا السُّلْطانُ
  
رحم كند بر شخص گرفتار جز عافيت بخش مولاى من اى مولاى من تويى بزرگ و منم
+
مولاى من اى مولاى من تويى سلطان و منم گرفتار آزمايش و آيا رحم كند به بنده گرفتار آزمايش جز سلطان
  
الصَّغيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الصَّغيرَ اِلا الْكَبيرُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الدَّليلُ وَ اَنَا الْمُتَحَيِّرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُتَحَيِّرَ اِلا الدَّليلُ
  
كوچك و آيا رحم كند بر كوچك جز بزرگ مولاى من اى مولاى من تويى
+
مولاى من اى مولاى من تويى دليل و راهنما و منم متحير و سرگردان و آيا رحم كند سرگردان را جز راهنما
  
الْهادى وَ اَنَا الضّاَّلُّ وَ هَلْ يَرْحَمُ الضّاَّلَّ اِلا الْهادى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَفُورُ وَ اَنَا الْمُذْنِبُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُذْنِبَ اِلا الْغَفُورُ
  
راهنما و منم گمراه و آيا رحم كند بر گمراه جز راهنما مولاى من اى مولاى من
+
مولاى من اى مولاى من تويى آمرزنده و منم گنهكار و آيا رحم كند گنهكار را جز آمرزنده
  
اَنْتَ الرَّحْمنُ وَ اَنَا الْمَرْحُومُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَرْحُومَ اِلا الرَّحْمنُ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغالِبُ وَ اَنَا الْمَغْلُوبُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ اِلا الْغالِبُ
  
تويى بخشاينده و منم بخشش پذير و آيا رحم كند بخشش پذير را جز بخشاينده
+
مولاى من اى مولاى من تويى غالب و منم مغلوب و آيا رحم كند بر مغلوب جز غالب
  
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ السُّلْطانُ وَ اَنَا الْمُمْتَحَنُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الرَّبُّ وَ اَنَا الْمَرْبُوبُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ اِلا الرَّبُّ
  
مولاى من اى مولاى من تويى سلطان و منم گرفتار آزمايش و آيا رحم كند به بنده گرفتار آزمايش
+
مولاى من اى مولاى من تويى پروردگار و منم پروريده و آيا رحم كند پروريده را جز پروردگار
  
اِلا السُّلْطانُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الدَّليلُ وَ اَنَا الْمُتَحَيِّرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُتَكَبِّرُ وَ اَنَا الْخاشِعُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْخاشِعَ اِلا الْمُتَكَبِّرُ
  
جز سلطان مولاى من اى مولاى من تويى دليل و راهنما و منم متحير و سرگردان و آيا رحم كند
+
مولاى من اى مولاى من تويى خداى با كبريا و بزرگمنش و منم بنده فروتن و آيا رحم كند بر فروتن جز خداى بزرگمنش
  
الْمُتَحَيِّرَ اِلا الدَّليلُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَفُورُ وَ اَنَا الْمُذْنِبُ وَ هَلْ
+
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اِرْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ وَ ارْضَ عَنّى بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ وَفَضْلِكَ
  
سرگردان را جز راهنما مولاى من اى مولاى من تويى آمرزنده و منم گنهكار و آيا
+
مولاى من اى مولاى من به من رحم كن به رحمت خود و خوشنود شو از من به جود و كرم و فضل خود
  
يَرْحَمُ الْمُذْنِبَ اِلا الْغَفُورُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغالِبُ وَ اَنَا
+
يا ذَاالْجُودِ وَ الاِْحْسانِ وَ الطَّوْلِ وَ الاِْمْتِنانِ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.
  
رحم كند گنهكار را جز آمرزنده مولاى من اى مولاى من تويى غالب و منم
+
اى صاحب جود و احسان و نعمت و امتنان به رحمتت اى مهربانترين مهربانان.
 
 
الْمَغْلُوبُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ اِلا الْغالِبُ مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ
 
 
 
مغلوب و آيا رحم كند بر مغلوب جز غالب مولاى من اى مولاى من تويى
 
 
 
الرَّبُّ وَ اَنَا الْمَرْبُوبُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ اِلا الرَّبُّ مَوْلاىَ يا
 
 
 
پروردگار و منم پروريده و آيا رحم كند پروريده را جز [[پروردگار]] مولاى من
 
 
 
مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُتَكَبِّرُ وَ اَنَا الْخاشِعُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْخاشِعَ اِلا الْمُتَكَبِّرُ
 
 
 
اى مولاى من تويى خداى با كبريا و بزرگمنش و منم بنده فروتن و آيا رحم كند بر فروتن جز خداى بزرگمنش
 
 
 
مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اِرْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ وَ ارْضَ عَنّى بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ
 
 
 
مولاى من اى مولاى من به من رحم كن به رحمت خود و خوشنود شو از من به جود و كرم
 
 
 
وَفَضْلِكَ يا ذَاالْجُودِ وَ الاِْحْسانِ وَ الطَّوْلِ وَ الاِْمْتِنانِ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ
 
 
 
و فضل خود اى صاحب جود و احسان و نعمت و امتنان به رحمتت اى مهربانترين مهربانان
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
سطر ۱۷۱: سطر ۱۴۱:
  
 
==منابع==
 
==منابع==
شیخ عباس قمی، مفاتيح الجنان، انتشارات گلگشت، چاپ سوم، تهران 1387، ص 775 - 778.
+
 
 +
* [[حاج شیخ عباس قمی|شیخ عباس قمی]]، مفاتيح الجنان، انتشارات گلگشت، چاپ سوم، تهران 1387، ص 775 - 778.
 +
 
 +
{{شناختنامه امام علی (ع)}}
  
 
[[رده:امام علی علیه السلام]]
 
[[رده:امام علی علیه السلام]]
 
[[رده:دعاها]]
 
[[رده:دعاها]]
 
[[رده:متن ادعیه]]
 
[[رده:متن ادعیه]]
 +
[[رده:مقاله های مرتبط به دانشنامه]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۵۶

این مناجات در مفاتیح و در بخش مربوط به اعمال مسجد کوفه قرار دارد. امیرمؤمنان (ع) در یک خطبه ی طولانی، ویژگی های مسجد کوفه را بیان می فرماید و در ضمن آن می گوید: ای اهل کوفه، خداوند به شما نعمت هایی عطا فرموده که به هیچ کس عطا نکرده است. از برتری محل برگزاری نماز شما این است که اینجا خانه ی آدم، نوح و ادریس؛ و عبادتگاه ابراهیم خلیل و عبادتگاه برادرم خضر بود و امروزه محل عبادت و مناجات من است.[۱]

متن و ترجمه مناجات

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لابَنُونَ اِلاّ مَنْ اَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَليمٍ

خدايا از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد كسى را نه مال و نه فرزندان مگر آن كس كه دلى پاك به نزد خدا آورد

وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَعَضُّ الظّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتِنىِ اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً

و از تو امان خواهم در آن روزى كه بگزد شخص ستمكار هر دو دست خود را و گويد اى كاش گرفته بودم با پيامبر راهى

وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصى وَ الاَْقْدامِ

و از تو امان خواهم در روزى كه شناخته شوند جنايتكاران به سيما و رخساره شان و بگيرندشان به پيشاني ها و قدم ها

وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَجْزى والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً اِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقُّ

و از تو امان خواهم در آن روزى كه كيفر نبيند پدرى بجاى فرزندش و نه فرزندى كيفر شود بجاى پدرش براستى وعده خدا حق است

وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ الظّالِمينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوَّءُ الدّارِ

و از تو امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد ستمكاران را عذرخواهي شان و بر ايشان است لعنت و ايشان را است بدى آن سراى

وَ اَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ لاتَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَ الاَْمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ

و از تو امان خواهم در روزى كه مالك نيست كسى براى كسى ديگر چيزى را و كار در آن روز بدست خدا است

وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخيهِ وَ اُمِّهِ وَ اَبيهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ بَنيهِ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ يَوْمَئِذٍ شَانٌ يُغْنيهِ

و از تو خواهم امان در آن روزى كه بگريزد انسان از برادر و مادر و پدر و همسر و فرزندانش براى هركس از ايشان در آن روز كارى است كه (فقط) بدان پردازد

وَاَسْئَلُكَ الاَْمانَ يَوْمَ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدى مِنْ عَذابِ يَوْمَئِذٍ بِبَنيهِ وَ صاحِبَتِهِ وَ اَخيهِ وَ فَصيلَتِهِ الَّتى تُؤْويهِ وَ مَنْ فِى الاَْرْضِ جَميعاً ثُمَّ يُنْجيهِ كَلاّ اِنَّها لَظى نَزّاعَةً لِلشَّوى

و از تو خواهم امان در آن روزى كه شخص جنايتكار دوست دارد كه فدا دهد از عذاب آن روز پسرانش و همسرش و برادرش و خويشاوندانش كه او را در پناه گيرند و هر كه در زمين هست يكسره كه بلكه او را نجات دهد، هرگز كه جهنم آتشى است سوزان كه پوست از سر بكند

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمَوْلى وَ اَنَا الْعَبْدُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْعَبْدَ اِلا الْمَوْلى

مولاى من تويى سرور و منم بنده و آيا رحم كند بر بنده جز سرور

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمالِكُ وَ اَنَا الْمَمْلُوكُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَمْلُوكَ اِلا الْمالِكُ

او مولاى من اى مولاى من تويى مالك و منم مملوك و آيا رحم كند بر مملوك جز مالك

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَزيزُ وَ اَنَا الذَّليلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الذَّليلَ اِلا الْعَزيزُ

مولاى من اى مولايم تويى عزتمند و منم خوار و ذليل و آيا رحم كند بر شخص خوار جز عزيز

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْخالِقُ وَ اَنَا الْمَخْلُوقُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ اِلا الْخالِقُ

مولاى من اى مولاى من تويى آفريدگار و منم آفريده و آيا رحم كند بر آفريده جز آفريدگار

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْعَظيمُ وَ اَنَا الْحَقيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْحَقيرَ اِلا الْعَظيمُ

مولاى من اى مولاى من تويى بزرگ و منم ناچيز و آيا رحم كند بر ناچيز جز بزرگ

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْقَوِىُّ وَ اَنَا الضَّعيفُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الضَّعيفَ اِلا الْقَوِىُّ

مولاى من اى مولاى من تويى نيرومند و منم ناتوان و آيا رحم كند بر ناتوان جز نيرومند

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَنِىُّ وَ اَنَا الْفَقيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفَقيرَ اِلا الْغَنِىُّ

مولاى من اى مولاى من تويى بى نياز و منم نيازمند و آيا رحم كند بر نيازمند جز بى نياز

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعْطى وَ اَنَا السّاَّئِلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ السّاَّئِلَ اِلا الْمُعْطى

مولاى من اى مولاى من تويى عطابخش و منم سائل و آيا رحم كند بر سائل جز عطا كننده

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْحَىُّ وَ اَنَا الْمَيِّتُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَيِّتَ اِلا الْحَىُّ

مولاى من اى مولاى من تويى زنده و منم مرده و آيا رحم كند مرده را جز زنده

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْباقى وَ اَنَا الْفانى وَ هَلْ يَرْحَمُ الْفانىَ اِلا الْباقى

مولاى من اى مولاى من تويى باقى و منم فانى و آيا رحم كند بر فانى جز خداى باقى

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الدّاَّئِمُ وَ اَنَا الزّاَّئِلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الزّآئِلَ اِلا الدَّّائِمُ

مولاى من اى مولاى من تويى هميشگى و منم زوال پذير و آيا رحم كند بر زوال پذير جز خداى هميشگى

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الرّازِقُ وَ اَنَا الْمَرْزُوقُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ اِلا الرّازِقُ

مولاى من اى مولاى من تويى روزى ده و منم روزى خور و آيا رحم كند روزى خور را جز روزى ده

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْجَوادُ وَ اَنَا الْبَخيلُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْبَخيلَ اِلا الْجَوادُ

مولاى من اى مولاى من تويى سخاوتمند و منم بخيل و آيا رحم كند بر بخيل جز سخاوتمند

مَوْلاىَ يامَوْلاىَ اَنْتَ الْمُعافى وَ اَنَا الْمُبْتَلى وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُبْتَلى اِلا الْمُعافى

مولاى من اى مولاى من تويى عافيت بخش و منم گرفتار و آيا رحم كند بر شخص گرفتار جز عافيت بخش

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْكَبيرُ وَ اَنَا الصَّغيرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الصَّغيرَ اِلا الْكَبيرُ

مولاى من اى مولاى من تويى بزرگ و منم كوچك و آيا رحم كند بر كوچك جز بزرگ

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْهادى وَ اَنَا الضّاَّلُّ وَ هَلْ يَرْحَمُ الضّاَّلَّ اِلا الْهادى

مولاى من اى مولاى من تويى راهنما و منم گمراه و آيا رحم كند بر گمراه جز راهنما

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الرَّحْمنُ وَ اَنَا الْمَرْحُومُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَرْحُومَ اِلا الرَّحْمنُ

مولاى من اى مولاى من تويى بخشاينده و منم بخشش پذير و آيا رحم كند بخشش پذير را جز بخشاينده

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ السُّلْطانُ وَ اَنَا الْمُمْتَحَنُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ اِلا السُّلْطانُ

مولاى من اى مولاى من تويى سلطان و منم گرفتار آزمايش و آيا رحم كند به بنده گرفتار آزمايش جز سلطان

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الدَّليلُ وَ اَنَا الْمُتَحَيِّرُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُتَحَيِّرَ اِلا الدَّليلُ

مولاى من اى مولاى من تويى دليل و راهنما و منم متحير و سرگردان و آيا رحم كند سرگردان را جز راهنما

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغَفُورُ وَ اَنَا الْمُذْنِبُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمُذْنِبَ اِلا الْغَفُورُ

مولاى من اى مولاى من تويى آمرزنده و منم گنهكار و آيا رحم كند گنهكار را جز آمرزنده

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْغالِبُ وَ اَنَا الْمَغْلُوبُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ اِلا الْغالِبُ

مولاى من اى مولاى من تويى غالب و منم مغلوب و آيا رحم كند بر مغلوب جز غالب

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الرَّبُّ وَ اَنَا الْمَرْبُوبُ وَهَلْ يَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ اِلا الرَّبُّ

مولاى من اى مولاى من تويى پروردگار و منم پروريده و آيا رحم كند پروريده را جز پروردگار

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَنْتَ الْمُتَكَبِّرُ وَ اَنَا الْخاشِعُ وَ هَلْ يَرْحَمُ الْخاشِعَ اِلا الْمُتَكَبِّرُ

مولاى من اى مولاى من تويى خداى با كبريا و بزرگمنش و منم بنده فروتن و آيا رحم كند بر فروتن جز خداى بزرگمنش

مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اِرْحَمْنى بِرَحْمَتِكَ وَ ارْضَ عَنّى بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ وَفَضْلِكَ

مولاى من اى مولاى من به من رحم كن به رحمت خود و خوشنود شو از من به جود و كرم و فضل خود

يا ذَاالْجُودِ وَ الاِْحْسانِ وَ الطَّوْلِ وَ الاِْمْتِنانِ بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ.

اى صاحب جود و احسان و نعمت و امتنان به رحمتت اى مهربانترين مهربانان.

پانویس


منابع

  • شیخ عباس قمی، مفاتيح الجنان، انتشارات گلگشت، چاپ سوم، تهران 1387، ص 775 - 778.