ملک امیرشاهی سبزواری: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(منابع)
 
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۷: سطر ۷:
 
وفات: (857 ق)
 
وفات: (857 ق)
  
خطاط، نقاش، موسیقیدان و شاعر، متخلص به شاهى. از غزلسرایان معروف شیعه‌ى قرن خود بود و ظاهراً در شاعرى، استاد عبدالرحمان جامى بوده است.
+
خطاط، نقاش، موسیقیدان و شاعر، [[تخلص|متخلص]] به شاهى. از [[غزل]] سرایان معروف شیعه ‌ى قرن خود بود و ظاهراً در شاعرى، استاد عبدالرحمان جامى بوده است.
  
 
در [[سبزوار]] به دنیا آمد و نیاكانش از امراى سربدارى و خود خواهرزاده‌ى خواجه على مؤید سربدارى بود. علت اشتهار شاعر به امیر به همین سبب و انتخاب تخلص شاهى هم ظاهراً به این دلیل است. وى در طلب علم و ادب به هرات رفت و در خدمت شاهزاده بایسنقر منصب تقرب و ندیمى یافت.
 
در [[سبزوار]] به دنیا آمد و نیاكانش از امراى سربدارى و خود خواهرزاده‌ى خواجه على مؤید سربدارى بود. علت اشتهار شاعر به امیر به همین سبب و انتخاب تخلص شاهى هم ظاهراً به این دلیل است. وى در طلب علم و ادب به هرات رفت و در خدمت شاهزاده بایسنقر منصب تقرب و ندیمى یافت.
  
بعد از مدتى از او رنجیده شد و از هرات به سبزوار رفت و در آنجا به كشاورزى پرداخت. در اواخر عمر براى نقاشى كوشك گل‌افشان كه بابر میرزا در استرآباد ساخته بود، به آنجا رفت و همان درگذشت. جنازه‌ى او را به سبزوار انتقال دادند و در خانقاه مربوط به نیاكانش به خاك سپردند. امیرشاهى انواع خطوط را خوش مى‌نوشت و نام وى را در زمره‌ى خوشنویسان كتابخانه‌ى بایسنقرى آورده‌اند، ولى تاكنون نمونه‌ى خطى از وى دیده نشده است.
+
بعد از مدتى از او رنجیده شد و از هرات به سبزوار رفت و در آنجا به كشاورزى پرداخت. در اواخر عمر براى نقاشى كوشك گل‌افشان كه بابر میرزا در استرآباد ساخته بود، به آنجا رفت و همان درگذشت. جنازه‌ ى او را به سبزوار انتقال دادند و در خانقاه مربوط به نیاكانش به خاك سپردند. امیرشاهى انواع خطوط را خوش مى‌ نوشت و نام وى را در زمره ‌ى خوشنویسان كتابخانه ‌ى بایسنقرى آورده‌ اند، ولى تاكنون نمونه‌ ى خطى از وى دیده نشده است.
  
امیر در فن نقاشى مصور و مذهب شهرت داشت و در موسیقى ماهر بود و عود مى‌نواخت. از آثار وى: «دیوان شعر»، مشتمل بر دوازده هزار بیت.
+
امیر در فن نقاشى مصور و مذهب شهرت داشت و در موسیقى ماهر بود و عود مى‌ نواخت. از آثار وى: [[دیوان (شعر)]]، مشتمل بر دوازده هزار [[بیت]].
  
 
==منابع==
 
==منابع==
 
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج1، ص299.
 
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج1، ص299.
  
 +
{{شعر فارسی}}
 +
[[رده:شعرای پارسی گو]]
 +
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن نهم]]
 
[[رده:خطاطان]]
 
[[رده:خطاطان]]
 
[[رده:نقاشان]]
 
[[رده:نقاشان]]
[[رده:شعرا]]
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۵۵

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


ملک امیرشاهی سبزواری

قرن: 9

وفات: (857 ق)

خطاط، نقاش، موسیقیدان و شاعر، متخلص به شاهى. از غزل سرایان معروف شیعه ‌ى قرن خود بود و ظاهراً در شاعرى، استاد عبدالرحمان جامى بوده است.

در سبزوار به دنیا آمد و نیاكانش از امراى سربدارى و خود خواهرزاده‌ى خواجه على مؤید سربدارى بود. علت اشتهار شاعر به امیر به همین سبب و انتخاب تخلص شاهى هم ظاهراً به این دلیل است. وى در طلب علم و ادب به هرات رفت و در خدمت شاهزاده بایسنقر منصب تقرب و ندیمى یافت.

بعد از مدتى از او رنجیده شد و از هرات به سبزوار رفت و در آنجا به كشاورزى پرداخت. در اواخر عمر براى نقاشى كوشك گل‌افشان كه بابر میرزا در استرآباد ساخته بود، به آنجا رفت و همان درگذشت. جنازه‌ ى او را به سبزوار انتقال دادند و در خانقاه مربوط به نیاكانش به خاك سپردند. امیرشاهى انواع خطوط را خوش مى‌ نوشت و نام وى را در زمره ‌ى خوشنویسان كتابخانه ‌ى بایسنقرى آورده‌ اند، ولى تاكنون نمونه‌ ى خطى از وى دیده نشده است.

امیر در فن نقاشى مصور و مذهب شهرت داشت و در موسیقى ماهر بود و عود مى‌ نواخت. از آثار وى: دیوان (شعر)، مشتمل بر دوازده هزار بیت.

منابع

شعر فارسی
Poetry1.jpg
شعرشناسی * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری
قالب‌های شعر *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی
سبک‌های شعر فارسی * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو
شاعران پارسی گو: همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14