ملا عبدالله یزدی: تفاوت بین نسخه‌ها
(←منابع) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
'''''یزدی، نجم‌الدین عبداللَّه''''' | '''''یزدی، نجم‌الدین عبداللَّه''''' | ||
| − | قرن: 10 | + | قرن: 10 (وفات: 981 ق) |
| − | + | عالم دینى، [[فقیه]] و منطقى. جامع معقول و منقول بود. وى همدرس [[مقدس اردبيلی|ملا احمد مقدس اردبیلى]] و ملا میرزا جان باغنوى شیرازى بود و در فراگیرى علوم عقلى نزد ملا جمال‌الدین محمود شاگرد علامه دوانى تلمذ نمود. | |
| − | + | [[حسن بن زين الدين|شیخ حسن بن شهید ثانى]]، صاحب «[[معالم الدين و ملاذ المجتهدين (کتاب)|معالم]]» و [[صاحب مدارک|سید محمد بن علی عاملى]]، صاحب «[[مدارک الاحکام (کتاب)|مدارك]]» بر او [[قرائت (علم الحدیث)|قرائت]] كرده‌اند. او نیز به نوبه‌ى خود نزد ایشان علوم شرعیه را فراگرفته است. | |
| − | + | در «هفت اقلیم» از خود وى نقل شده كه گفته است اگر برهان و دلایل عقلى بر مسائل فقهى بیاورم علم [[فقه]] را چنان مدلل سازم كه مجال چون و چرا نماند. وى صاحب حاشیه‌ى معروف بر «[[تهذیب المنطق]]» تفتازانى مشهور به «[[حاشیه ملاعبدالله|حاشیه ملا عبداللَّه]]» و از اساتید [[شیخ بهایی|شیخ‌بهائى]] مى‌باشد. | |
| − | در | + | اصحاب تراجم مراتب علم، [[تقوا|تقوى]]، [[زهد]] و [[ورع]] او را ستوده‌اند. در اواخر دولت شاه طهماسب صفوى در [[عراق]] عرب درگذشت. در «الاعلام» و «معجم‌المؤلفین» وفات وى 1015 ق در [[اصفهان]] ذكر شده است. |
| − | + | از دیگر آثار او: «التجارة الرابحة فى تفسیر السورة الفاتحة»؛ «الدرة السنیة فى شرح الرسالة الالفیة» كه شرح «الفیه» [[شهید اول]] است؛ حاشیه بر «حاشیه خطائى»؛ حاشیه بر «شرح شمسیه» قطبى؛ حاشیه بر «[[الاستبصار (کتاب)|استبصار]]»؛ شرح «القواعد» در [[فقه]]؛ حاشیه بر «مطول»؛ شرح «العجالة» محقق دوانى. | |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج6، ص159. | + | |
| + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج6، ص159. | ||
[[رده:علمای قرن دهم]] | [[رده:علمای قرن دهم]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۱۴
یزدی، نجم‌الدین عبداللَّه
قرن: 10 (وفات: 981 ق)
عالم دینى، فقیه و منطقى. جامع معقول و منقول بود. وى همدرس ملا احمد مقدس اردبیلى و ملا میرزا جان باغنوى شیرازى بود و در فراگیرى علوم عقلى نزد ملا جمال‌الدین محمود شاگرد علامه دوانى تلمذ نمود.
شیخ حسن بن شهید ثانى، صاحب «معالم» و سید محمد بن علی عاملى، صاحب «مدارك» بر او قرائت كرده‌اند. او نیز به نوبه‌ى خود نزد ایشان علوم شرعیه را فراگرفته است.
در «هفت اقلیم» از خود وى نقل شده كه گفته است اگر برهان و دلایل عقلى بر مسائل فقهى بیاورم علم فقه را چنان مدلل سازم كه مجال چون و چرا نماند. وى صاحب حاشیه‌ى معروف بر «تهذیب المنطق» تفتازانى مشهور به «حاشیه ملا عبداللَّه» و از اساتید شیخ‌بهائى مى‌باشد.
اصحاب تراجم مراتب علم، تقوى، زهد و ورع او را ستوده‌اند. در اواخر دولت شاه طهماسب صفوى در عراق عرب درگذشت. در «الاعلام» و «معجم‌المؤلفین» وفات وى 1015 ق در اصفهان ذكر شده است.
از دیگر آثار او: «التجارة الرابحة فى تفسیر السورة الفاتحة»؛ «الدرة السنیة فى شرح الرسالة الالفیة» كه شرح «الفیه» شهید اول است؛ حاشیه بر «حاشیه خطائى»؛ حاشیه بر «شرح شمسیه» قطبى؛ حاشیه بر «استبصار»؛ شرح «القواعد» در فقه؛ حاشیه بر «مطول»؛ شرح «العجالة» محقق دوانى.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج6، ص159.
