مسکن پیامبر: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{خوب}}
 
{{خوب}}
==مسکن و خانه های همسران پیامبر==
+
==مسکن همسران پیامبر==
  
واقدی از عبدالله بن زید هذلی نقل کرده که می­گفته است: من خانه­ های همسران [[رسول ­خدا]] صلی الله علیه و آله را در آن موقع که به فرمان عمر بن عبدالعزیز ویران کردند، دیدم دیوار حیاط­ها از خشت خام بود و هر حیاط دارای حجره ­هایی از چوب و شاخ خرما بود که میان آنها را گل اندود کرده بودند، حتی در یک مورد که ام ­سلمه در نبود، پیامبر صلی الله علیه و آله حجره خود را با خشت خام بنا کرد؛ چون رسول­خدا برگشتند و متوجه شدند فرمودند: این چیست؟
+
واقدی از عبدالله بن زید هذلی نقل کرده که می­ گفته است: من خانه­ های همسران [[رسول ­خدا]] صلی الله علیه و آله را در آن موقع که به فرمان [[عمر بن عبدالعزیز]] ویران کردند، دیدم. دیوار حیاط­ها از خشت خام بود و هر حیاط دارای حجره ­هایی از چوب و شاخ خرما بود که میان آنها را گل اندود کرده بودند، حتی در یک مورد که [[ام سلمه|ام ­سلمه]] در نبود [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه و آله حجره خود را با خشت خام بنا کرد؛ چون رسول­ خدا صلی الله علیه و آله برگشتند و متوجه شدند فرمودند: این چیست؟ ام­ سلمه گفت: ای رسول ­خدا خواستم از دید مردم محفوظ باشم، فرمودند: ای ام­ سلمه بدترین چیزی که اموال مسلمانان در آن راه خرج شود، ساختمان است.<ref>طبقات الکبری، ج1، ص499؛ مقریزی، امتاع الاسماع، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1420، ج10، ص94.</ref>
  
ام­ سلمه گفت: ای رسول ­خدا صلی الله علیه و آله خواستم از دید مردم محفوظ باشم، فرمودند: ای ام­ سلمه بدترین چیزی که اموال مسلمانان در آن راه خرج شود، ساختمان است.<ref>طبقات الکبری، ج1، ص499؛ مقریزی، امتاع الاسماع، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1420، ج10، ص94.</ref>
+
در زمان [[ولید بن عبدالملک]] و به دستور وی حجره ­های همسران رسول­ خدا صلی الله علیه و آله ضمیمه مسجد شد، [[سعید بن مسیب]] گفت: به خدا سوگند دوست می­ داشتم که آن حجره ­ها را به همان حال نگه می­ داشتند، تا آنکه مردم [[مدینه]] و هر کس به آنجا می­ آید، ببیند رسول­ خدا صلی الله علیه و آله در زندگی خود به چه مقدار کفایت می­ کرد و موجب شود که مردم از مال اندوزی و فخرفروشی دست بردارند و به [[زهد]] روآورند.<ref>امالی، ص130؛ مکارم الاخلاق، ص115.</ref>
  
در زمان ولید بن عبدالملک و به دستور وی حجره ­های همسران [[رسول­ خدا]] صلی الله علیه و آله ضمیمه مسجد شد، سعید بن مسیب گفت: به خدا سوگند دوست می­داشتم که آن حجره ­ها را به همان حال نگه می­داشتند، تا آنکه مردم مدینه و هر کس به آنجا می­آید، ببیند رسول­ خدا صلی الله علیه و آله در زندگی خود به چه مقدار کفایت می­کرد و موجب شود که مردم از مال اندوزی و فخرفروشی دست بردارند و به زهد روآورند.<ref>امالی، ص130؛ مکارم الاخلاق، ص115.</ref>
+
==آداب و سنن پیامبر در مسكن==
  
==آداب و سنن آن حضرت در مسكن==
+
#[[رسول خدا]] صلى اللَّه عليه و آله از دنيا رفت در حالى كه خشتى بر روى خشتى ننهاد.
 
+
#رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: مسجدها مجالس [[پيامبران]] است.
# [[رسول خدا]] صلى اللَّه عليه و آله از دنيا رفت در حالى كه خشتى بر روى خشتى ننهاد.
+
#[[امام صادق]] عليه السلام فرمود: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هرگاه مى خواست در گرماى تابستان از خانه بيرون رود روز پنجشنبه مى رفت و هرگاه مى خواست در سرماى زمستان به خانه بازگردد روز جمعه به خانه بازمى گشت.
# رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: مسجدها مجالس پيامبران است.
+
#[[حضرت خديجه]] عليهاالسلام گويد: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هنگامى كه وارد خانه مى شد، ظرف آب طلب مى كرد و براى نماز [[وضو]] مى گرفت، آنگاه برمى خاست و دو ركعت [[نماز]] كوتاه مى گذاشت، سپس به بستر خواب مى رفت.
# [[امام صادق]] عليه السلام فرمود: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هرگاه مى خواست در گرماى تابستان از خانه بيرون رود روز پنجشنبه مى رفت و هرگاه مى خواست در سرماى زمستان به خانه بازگردد روز جمعه به خانه بازمى گشت.
+
#امام صادق عليه السلام فرمود: خانه هيچ پيامبرى نبود مگر آنكه در آن كبوترى نگهدارى مى شد زيرا سفيهان [[جن]] با بچه هاى خانه سر به سر مى گذارند، اما وقتى كبوتر در خانه باشد با آنها بازى مى كنند و به اهل خانه كارى ندارند.
# [[حضرت خديجه]] عليهاالسلام گويد: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هنگامى كه وارد خانه مى شد، ظرف آب طلب مى كرد و براى [[نماز]] [[وضو]] مى گرفت، آنگاه برمى خاست و دو ركعت نماز كوتاه مى گذاشت، سپس به بستر خواب مى رفت.
+
#امام صادق عليه السلام فرمود: در خانه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله يك جفت كبوتر سرخ رنگ بود.
# امام صادق عليه السلام فرمود: خانه هيچ پيامبرى نبود مگر آنكه در آن كبوترى نگهدارى مى شد زيرا سفيهان جن با بچه هاى خانه سر به سر مى گذارند، اما وقتى كبوتر در خانه باشد با آنها بازى مى كنند و به اهل خانه كارى ندارند.
+
#امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله كراهت داشت كه بدون چراغ وارد خانه تاريك شود.
# امام صادق عليه السلام فرمود: در خانه [[رسول خدا]] صلى اللَّه عليه و آله يك جفت كبوتر سرخ رنگ بود.
+
#امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله دوست داشت كه در زمستان دخول و خروجش از خانه در شب جمعه باشد.
# امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله كراهت داشت كه بدون چراغ وارد خانه تاريك شود.
+
#امام صادق عليه السلام فرمود: سقف خانه ها را (با عكس هاى حيوانات و صورت جانداران) نقاشى نكنيد، زيرا رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله از اين كار كراهت داشت.
# امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله دوست داشت كه در زمستان دخول و خروجش از خانه در شب جمعه باشد.
 
# امام صادق عليه السلام فرمود: سقف خانه ها را (با عكس هاى حيوانات و صورت جانداران) نقاشى نكنيد، زيرا رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله از اين كار كراهت داشت.
 
  
 
==پانویس==  
 
==پانویس==  
<references/>
+
<references />
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* سنن النبی باب آداب پیامبر در مورد مسکن.  
+
 
* فاطمه عادلي، ساده زيستي پيامبر صلی الله علیه و آله، [http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=37927 پژوهشگاه باقرالعلوم علیه السلام]، بازیابی: 27 اردیبهشت 1393.
+
*سنن النبی، باب آداب پیامبر در مورد مسکن.
 +
*فاطمه عادلي، ساده زيستي پيامبر صلی الله علیه و آله، [http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=37927 پژوهشگاه باقرالعلوم علیه السلام]، بازیابی: 27 اردیبهشت 1393.
  
 
[[رده:تاریخ پیامبر اسلام]]
 
[[رده:تاریخ پیامبر اسلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۰۳

مسکن همسران پیامبر

واقدی از عبدالله بن زید هذلی نقل کرده که می­ گفته است: من خانه­ های همسران رسول ­خدا صلی الله علیه و آله را در آن موقع که به فرمان عمر بن عبدالعزیز ویران کردند، دیدم. دیوار حیاط­ها از خشت خام بود و هر حیاط دارای حجره ­هایی از چوب و شاخ خرما بود که میان آنها را گل اندود کرده بودند، حتی در یک مورد که ام ­سلمه در نبود پیامبر صلی الله علیه و آله حجره خود را با خشت خام بنا کرد؛ چون رسول­ خدا صلی الله علیه و آله برگشتند و متوجه شدند فرمودند: این چیست؟ ام­ سلمه گفت: ای رسول ­خدا خواستم از دید مردم محفوظ باشم، فرمودند: ای ام­ سلمه بدترین چیزی که اموال مسلمانان در آن راه خرج شود، ساختمان است.[۱]

در زمان ولید بن عبدالملک و به دستور وی حجره ­های همسران رسول­ خدا صلی الله علیه و آله ضمیمه مسجد شد، سعید بن مسیب گفت: به خدا سوگند دوست می­ داشتم که آن حجره ­ها را به همان حال نگه می­ داشتند، تا آنکه مردم مدینه و هر کس به آنجا می­ آید، ببیند رسول­ خدا صلی الله علیه و آله در زندگی خود به چه مقدار کفایت می­ کرد و موجب شود که مردم از مال اندوزی و فخرفروشی دست بردارند و به زهد روآورند.[۲]

آداب و سنن پیامبر در مسكن

  1. رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله از دنيا رفت در حالى كه خشتى بر روى خشتى ننهاد.
  2. رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود: مسجدها مجالس پيامبران است.
  3. امام صادق عليه السلام فرمود: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هرگاه مى خواست در گرماى تابستان از خانه بيرون رود روز پنجشنبه مى رفت و هرگاه مى خواست در سرماى زمستان به خانه بازگردد روز جمعه به خانه بازمى گشت.
  4. حضرت خديجه عليهاالسلام گويد: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله هنگامى كه وارد خانه مى شد، ظرف آب طلب مى كرد و براى نماز وضو مى گرفت، آنگاه برمى خاست و دو ركعت نماز كوتاه مى گذاشت، سپس به بستر خواب مى رفت.
  5. امام صادق عليه السلام فرمود: خانه هيچ پيامبرى نبود مگر آنكه در آن كبوترى نگهدارى مى شد زيرا سفيهان جن با بچه هاى خانه سر به سر مى گذارند، اما وقتى كبوتر در خانه باشد با آنها بازى مى كنند و به اهل خانه كارى ندارند.
  6. امام صادق عليه السلام فرمود: در خانه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله يك جفت كبوتر سرخ رنگ بود.
  7. امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله كراهت داشت كه بدون چراغ وارد خانه تاريك شود.
  8. امام صادق عليه السلام فرمود: رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله دوست داشت كه در زمستان دخول و خروجش از خانه در شب جمعه باشد.
  9. امام صادق عليه السلام فرمود: سقف خانه ها را (با عكس هاى حيوانات و صورت جانداران) نقاشى نكنيد، زيرا رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله از اين كار كراهت داشت.

پانویس

  1. طبقات الکبری، ج1، ص499؛ مقریزی، امتاع الاسماع، بیروت، دارالکتب العلمیه، 1420، ج10، ص94.
  2. امالی، ص130؛ مکارم الاخلاق، ص115.

منابع