مجمر اصفهانی
مجمر اصفهانی، حسین
قرن: 12
(ح 1226/1225-1190 ق)
شاعر. ملقب به مجتهدالشعراء. اصلش از سادات طباطبایى اردستان و از فرزندزادگان میرزا رفیعاى نایینى بود. در زواره‌ى اصفهان به دنیا آمد و پس از تحصیل مقدمات در زادگاهش به اصفهان رفت و به آموختن علم و ادب پرداخت. وى به انجمن نشاط راه یافت و بعد از مدتى همراه معتمدالدوله میرزا عبدالوهاب نشاط، منشى الممالك به تهران آمد و سپس به آذربایجان و ایروان رفت و به یارى نشاط وارد دربار فتحعلى‌شاه شد و ملازمت شاه را اختیار نمود ولى همچنان تحت تربیت معتمدالدوله بود.
پس از درگذشت میر سید محمد سحاب اصفهانى پسر هاتف وى از جانب شاه قاجار ملقب به لقب مجتهد الشعراء گشت. مجمر همچنین سالها ندیم و ملازم حسنعلى میرزا، فرزند فتحعلى‌شاه بود و از پدر و پسر صله و انعام بسیار دریافت كرد. وى عاقبت در سى و پنج سالگى در تهران درگذشت و در قم به خاك سپرده شد.
از او قصاید و غزلیات و تركیب‌بند و اشعارى در هجو و هزل باقى است. اشعار او بیشتر قصیده و به سبك خاقانى و انورى مى‌باشد. از آثارش: «مثنوى» به سبك «تحفة العراقین» خاقانى؛ قطعات منثورى به سبك «گلستان» سعدى؛ «دیوان» شعر.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص137.
