قسم خوردن: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
'''کلیدواژه: سوگند، احكام قسم، قسم'''
  
 +
قسم یا سوگند در لغت اقرار و اعترافی که شخص از روی شرف و ناموس خود می کند و خدا یا بزرگی را شاهد می گیرد.<ref>لغت نامه دهخدا، ذیل واژه سوگند.</ref> و در اصطلاح فقهي قسم خوردن به ذات خدا يا اسماء خاص خداوند است مثل والله بالله.<ref>شهيد ثاني، الروضه البهيه، ج 1، ص 234، مصحح: مركز نشر مكتب اعلام اسلامي، ناشر: مكتب اعلام اسلامي، چاپ دوم، 1365.</ref>
  
 +
ذات خدا يعني بدون اين كه قسم به اسمي از اسماء خدا باشد عباراتي مي‌آورد كه دلالت بر ذات خدا مي‌كند مثل والذي نفسي بيده: قسم به آن كسي كه جانم در دست اوست.
  
قسم یا سوگند در لغت اقرار و اعترافی که شخص از روی شرف و ناموس خود می کند و خدا یا بزرگی را شاهد می گیرد.<ref> لغت نامه دهخدا، ذیل واژه سوگند </ref> و در اصطلاح فقهي قسم خوردن به ذات خدا يا اسماء خاص خداوند است مثل والله بالله.<ref>شهيد ثاني، الروضه البهيه، ج 1، ص 234، مصحح: مركز نشر مكتب اعلام اسلامي، ناشر: مكتب اعلام اسلامي چاپ دوم 1365</ref>
+
در روایتی از [[امام صادق]] علیه السلام آمده است: لا تَحْلِفوا باللّه صادِقينَ ولاكاذِبينَ ؛ فإنّهُ عزوجل يقولُ: «ولاتَجْعَلوا اللّه‌َ عُرْضَةً لأيْمانِكُم»؛ راست يا [[دروغ]] به خدا سوگند مخوريد؛ زيرا خداوند عزوجل مى‌فرمايد: «و خدا را وسيله سوگندهاى خود قرار مدهيد».<ref>الكافي:7/434/1 منتخب ميزان الحكمة: 164.</ref>
  
ذات خدا يعني بدون اينكه قسم به اسمي از اسماء خدا باشد عباراتي مي‌آورد كه دلالت بر ذات خدا مي‌كند مثل والذي نفسي بيده: قسم به آن كسي كه جانم در دست اوست.
+
در روایات از [[قسم دروغ خوردن]] نهی اکید شده است و برای آن عواقب بسیار بد فردی و اجتماعی ذکر گردیده است.
 
 
در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است:
 
 
 
لا تَحْلِفوا باللّه صادِقينَ ولا كاذِبينَ ؛ فإنّهُ عز و جل يقولُ : «و لا تَجْعَلوا اللّه‌َ عُرْضَةً لأيْمانِكُم » .
 
 
 
راسـت يـا دروغ بـه خـدا سوگند مخوريد؛ زيرا خداوند عز و جل مى‌فرمايد : «و خدا را وسيله سوگندهاى خود قرار مدهيد».<ref> الكافي : 7 / 434 / 1 منتخب ميزان الحكمة : 164 </ref>
 
  
در روایات از [[قسم دروغ خوردن]] نهی اکید شده است و برای آن عواقب بسیار بد فردی و اجتماعی ذکر گردیده است.
+
==جايگاه بحث قسم در فقه==
  
== جايگاه بحث قسم در فقه ==
+
قسم بیشتر با عنوان [[یمین]] در [[فقه]] مطرح است و از آن در جميع ابواب منازعات و در كتاب قضاء و شهادات و همچنين در كتاب أيمان در مورد كسي كه چيزي را به واسطه قسم خوردن بر خود واجب يا [[حرام]] مي‌كند از آن بحث مي‌شود.
  
قسم بیشتر با عنوان[[ یمین]] در فقه مطرح است و از آن در جميع ابواب منازعات و در كتاب قضاء و شهادات و هم چنين در كتاب أيمان در مورد كسي كه چيزي را بواسطه قسم خوردن بر خود واجب يا حرام مي‌كند از آن بحث مي‌شود.
+
==پانویس==
+
<references/>
==پانویس ==
 
<references />
 
  
 
==منابع==
 
==منابع==
 
+
* لغت نامه دهخدا
لغت نامه دهخدا
+
* [http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=30347 محمدحسين بيگدلو، یمین، سایت پژوهه]
 
+
* [http://www.hadithcity.com/Question.aspx?ID=133 قسم خوردن، سایت شهر حدیث]
[http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=30347 محمدحسين بيگدلو، یمین، سایت پژوهه]
 
 
 
[http://www.hadithcity.com/Question.aspx?ID=133 قسم خوردن، سایت شهر حدیث]
 

نسخهٔ ‏۵ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۳:۱۳

کلیدواژه: سوگند، احكام قسم، قسم

قسم یا سوگند در لغت اقرار و اعترافی که شخص از روی شرف و ناموس خود می کند و خدا یا بزرگی را شاهد می گیرد.[۱] و در اصطلاح فقهي قسم خوردن به ذات خدا يا اسماء خاص خداوند است مثل والله بالله.[۲]

ذات خدا يعني بدون اين كه قسم به اسمي از اسماء خدا باشد عباراتي مي‌آورد كه دلالت بر ذات خدا مي‌كند مثل والذي نفسي بيده: قسم به آن كسي كه جانم در دست اوست.

در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است: لا تَحْلِفوا باللّه صادِقينَ ولاكاذِبينَ ؛ فإنّهُ عزوجل يقولُ: «ولاتَجْعَلوا اللّه‌َ عُرْضَةً لأيْمانِكُم»؛ راست يا دروغ به خدا سوگند مخوريد؛ زيرا خداوند عزوجل مى‌فرمايد: «و خدا را وسيله سوگندهاى خود قرار مدهيد».[۳]

در روایات از قسم دروغ خوردن نهی اکید شده است و برای آن عواقب بسیار بد فردی و اجتماعی ذکر گردیده است.

جايگاه بحث قسم در فقه

قسم بیشتر با عنوان یمین در فقه مطرح است و از آن در جميع ابواب منازعات و در كتاب قضاء و شهادات و همچنين در كتاب أيمان در مورد كسي كه چيزي را به واسطه قسم خوردن بر خود واجب يا حرام مي‌كند از آن بحث مي‌شود.

پانویس

  1. لغت نامه دهخدا، ذیل واژه سوگند.
  2. شهيد ثاني، الروضه البهيه، ج 1، ص 234، مصحح: مركز نشر مكتب اعلام اسلامي، ناشر: مكتب اعلام اسلامي، چاپ دوم، 1365.
  3. الكافي:7/434/1 منتخب ميزان الحكمة: 164.

منابع