فاضل سراب: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
سطر ۱: سطر ۱:
ملا محمد بن عبد الفتاح تنكابني مشهور به فاضل سراب از علما، [[فقها]]، [[محدثان]]، [[متكلمان]] و دانشمندان نامدار شيعه در اواخر قرن يازدهم و اوائل قرن دوازدهم هجري است.
+
ملا محمد بن عبد الفتاح تنکابنی مشهور به فاضل سراب از علما، [[فقها]]، [[محدثان]]، [[علم کلام|متکلمان]] و دانشمندان نامدار [[شیعه|شیعه]] در اواخر قرن یازدهم و اوائل قرن دوازدهم هجری است. وی در حدود سال ۱۰۴۰ ه. ق در روستای سراب از توابع تنکابن متولد گردید.  
  
==ولادت==
+
<br />
  
وي در حدود سال ۱۰۴۰ ه. ق در روستاي سراب از توابع تنكابن متولد گرديد. پس از كسب مقدمات علوم در نزد پدر و نيز در مدارس علميه تنكابن جهت تحصيل در مدارج علمي بالاتر عازم اصفهان گرديد.
+
==تحصیلات و استادان==
 
 
==تحصیلات==
 
 
   
 
   
[[اصفهان]] در آن عصر از حيث علمي مركز حوزه‌هاي علميه جهان تشيع محسوب مي‌گرديد و علما و دانشمندان بسياري از بلاد مختلف به جهت تحصيل و يا تدريس در اين شهر گرد آمده بودند و علوم ديني و دانش‌هاي نقلي و علوم عقلي رواج بسيار داشت. فاضل سراب از محضر فقها و حكماي اصفهان از جمله علامه [[ملا محمد باقر سبزواري،]] آقا [[حسين خوانساري،]] علامه [[محمدتقي مجلسي]] و نيز از محضر حكماي نامداري چون ملا [[رجبعلي تبريزي]] و [[ملا ميرزاي شيرواني]] بهره فراوان برد و ديري نگذشت كه به مدارك و مدارج عاليه علمي وكمال نائل گرديد و بيش از سي عنوان كتاب، رساله و حواشي از خود بر جاي گذاشت كه نزديك به نيمي از آنها مربوط به مباحث فلسفي و كلامي است.  
+
فاضل پس از کسب مقدمات علوم در نزد پدر و نیز در مدارس علمیه تنکابن جهت تحصیل در مدارج علمی بالاتر عازم [[اصفهان]] گردید. اصفهان در آن عصر از حیث علمی مرکز [[حوزه علمیه|حوزه‌های علمیه]] جهان [[تشیع]] محسوب می‌گردید و علما و دانشمندان بسیاری از بلاد مختلف به جهت تحصیل و یا تدریس در این شهر گرد آمده بودند و علوم دینی و دانش‌های نقلی و علوم عقلی رواج بسیار داشت. فاضل سراب از محضر فقها و حکمای اصفهان از جمله علامه [[ملا محمدباقر سبزواری|ملا محمد باقر سبزواری،]] [[آقا حسین خوانساری|آقا حسین خوانساری]]، علامه [[محمدتقی مجلسی|محمدتقی مجلسی]] و نیز از محضر حکمای نامداری چون ملا رجبعلی تبریزی و ملا میرزای شیروانی بهره فراوان برد و دیری نگذشت که به مدارک و مدارج عالیه علمی وکمال نائل گردید و بیش از سی عنوان کتاب، رساله و حواشی از خود بر جای گذاشت که نزدیک به نیمی از آنها مربوط به مباحث [[فلسفه|فلسفی]] و [[کلام|کلامی]] است.  
  
== آثار علمی==
+
==شاگردان==
  
از جمله آثار علمی مي توان به موارد زير اشاره نمود:
+
ازجمله شاگرردان وی می توان به بزرگان ذیل اضاره نمود:
 
۱-سفينة النجاه
 
  
۲- ضياءالقلوب
+
ملا محمد شفیع گیلانی لاهیجی
  
۳- اثبات الصانع القديم بالبرهان القاطع القويم
+
ملا محمد جعفر کرمانی خراسانی
  
۴- رساله حجتيه الاجماع و خبر الواحد
+
محمد باقر بن سید علاءالدین محمد گلستانه
  
۵- رساله در اصول دين و عقايد
+
میر محمدحسین خاتون آبادی
  
۶- رساله في صلاه الجمعه وقول بوجوبها العيني
+
ملا عبدالباقی سبزواری و ... .
  
۷- رساله في حكم رويه الهلال قبل از الزوال
+
==آثار و تألیفات==
  
۸- حاشيه بر زبده البيان في تفسير آيات الاحكام اردبيلي
+
از جمله آثار علمی فاضل سراب می توان به موارد زیر اشاره نمود:
 +
 +
۱- سفینة النجاه
  
۹- اثبات الواجب يا رساله توحيد واجب الوجود
+
۲- ضیاءالقلوب
  
۱۰- رساله در حل شبهة جذر اصم
+
۳- اثبات الصانع القدیم بالبرهان القاطع القویم
  
۱۱- حاشيه بر مدارك الاحكام
+
۴- رساله حجیة الاجماع و خبر الواحد
  
۱۲- حاشيه بر شرح مطالع
+
۵- رساله در [[اصول دین|اصول دین]] و عقاید
  
۱۳- حاشيه بر ذخيره المعاد و....
+
۶- رساله فی صلاه الجمعه وقول بوجوبها العینی
  
==شاگردان==
+
۷- رساله فی حکم رویه الهلال قبل از الزوال
  
ازجمله شاگرردان وی می توان به بزرگان ذیل اضاره نمود:
+
۸- حاشیه بر زبده البیان فی تفسیر آیات الاحکام اردبیلی
  
ملا محمد شفيع گيلاني لاهيجي
+
۹- اثبات الواجب یا رساله توحید واجب الوجود
  
ملا محمد جعفر كرماني خراساني
+
۱۰- رساله در حل شبهة جذر اصم
  
محمد باقر بن سيد علاءالدين محمد گلستانه
+
۱۱- حاشیه بر مدارک الاحکام
  
مير محمد حسين خاتون آبادي
+
۱۲- حاشیه بر شرح مطالع
  
ملا عبدالباقي سبزواري ...
+
۱۳- حاشیه بر ذخیره المعاد و....
  
 
==وفات==
 
==وفات==
  
سرانجام فاضل سراب تنكابني پس از عمري نزديك به هشتاد وپنج سال در شب دوشنبه ۱۸ [[ذي الحجه]] سال ۱۱۲۴ ه. ق دار فاني را وداع گفت و در [[تخت فولاد]] اصفهان مدفون گرديد.  
+
سرانجام فاضل سراب تنکابنی پس از عمری نزدیک به هشتاد وپنج سال در شب دوشنبه ۱۸ [[ذی الحجه|ذی الحجه]] سال ۱۱۲۴ ه. ق دار فانی را وداع گفت و در [[تخت فولاد]] اصفهان مدفون گردید. مدفن وی به صورت آرامگاهی درآمد که نه تنها بسیاری از علما، فقها، هنر مندان و مشاهیر علم و ادب را در خود جای داد بلکه از حیث معماری و سبک خاص بنای آن نیز همواره زائرین بسیاری را به جهت زیارت به سوی خود معطوف نموده است. مشخصه بارز شیوه معماری تکیه فاضل، بنای بقعه ای گنبددار آجری بر روی پلان هشت ضلعی است که با جزئیات دیگری آن را از سایر تکایای دوره [[صفویه|صفوی]] متمایز ساخته است. بقعه مذکور آجری ساده و فاقد تزئیناتی همچون گچبری وکاشیکاری است. در اطراف مقبره وی قبور چندی متعلق به خاندان جویباره‌ای از نوادگان فاضل سراب مشاهده می‌شود و به همین علت این تکیه را گاهی تکیه جویباره‌ای نیز می‌خوانند.  
 
 
مدفن وي به صورت آرامگاهي درآمد كه نه تنها بسياري از علما، فقها، هنر مندان و مشاهير علم و ادب را در خود جاي داد بلكه از حيث معماري و سبك خاص بناي آن نيز همواره زائرين بسياري را به جهت زيارت به سوي خود معطوف نموده است. مشخصه بارز شيوه معماري تكيه فاضل، بناي بقعه اي گنبددار آجري بر روي پلان هشت ضلعي است كه با جزئيات ديگري آن را از ساير تكاياي دوره صفوي متمايز ساخته است. بقعه مذكور آجري ساده و فاقد تزئيناتي همچون گچبري وكاشيكاري است. در اطراف مقبره وي قبور چندي متعلق به خاندان جويباره‌اي از نوادگان فاضل سراب مشاهده مي‌شود و به همين علت اين تكيه را گاهي تكيه جويباره‌اي نيز مي‌خوانند.
 
  
== منبع ==
+
==منابع==
  
[http://isfahan.ir/ShowPage.aspx?Page_=dorsaetoolsfame&lang=1&sub=48&PageID=837&PageIDF=0&tempname=ISFInternal سایت تخت فولاد]
+
* [http://isfahan.ir/ShowPage.aspx?Page_=dorsaetoolsfame&lang=1&sub=48&PageID=837&PageIDF=0&tempname=ISFInternal سایت تخت فولاد]
  
 
[[رده:علمای قرن دوازدهم]]
 
[[رده:علمای قرن دوازدهم]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۱ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۱۴

ملا محمد بن عبد الفتاح تنکابنی مشهور به فاضل سراب از علما، فقها، محدثان، متکلمان و دانشمندان نامدار شیعه در اواخر قرن یازدهم و اوائل قرن دوازدهم هجری است. وی در حدود سال ۱۰۴۰ ه. ق در روستای سراب از توابع تنکابن متولد گردید.


تحصیلات و استادان

فاضل پس از کسب مقدمات علوم در نزد پدر و نیز در مدارس علمیه تنکابن جهت تحصیل در مدارج علمی بالاتر عازم اصفهان گردید. اصفهان در آن عصر از حیث علمی مرکز حوزه‌های علمیه جهان تشیع محسوب می‌گردید و علما و دانشمندان بسیاری از بلاد مختلف به جهت تحصیل و یا تدریس در این شهر گرد آمده بودند و علوم دینی و دانش‌های نقلی و علوم عقلی رواج بسیار داشت. فاضل سراب از محضر فقها و حکمای اصفهان از جمله علامه ملا محمد باقر سبزواری، آقا حسین خوانساری، علامه محمدتقی مجلسی و نیز از محضر حکمای نامداری چون ملا رجبعلی تبریزی و ملا میرزای شیروانی بهره فراوان برد و دیری نگذشت که به مدارک و مدارج عالیه علمی وکمال نائل گردید و بیش از سی عنوان کتاب، رساله و حواشی از خود بر جای گذاشت که نزدیک به نیمی از آنها مربوط به مباحث فلسفی و کلامی است.

شاگردان

ازجمله شاگرردان وی می توان به بزرگان ذیل اضاره نمود:

ملا محمد شفیع گیلانی لاهیجی

ملا محمد جعفر کرمانی خراسانی

محمد باقر بن سید علاءالدین محمد گلستانه

میر محمدحسین خاتون آبادی

ملا عبدالباقی سبزواری و ... .

آثار و تألیفات

از جمله آثار علمی فاضل سراب می توان به موارد زیر اشاره نمود:

۱- سفینة النجاه

۲- ضیاءالقلوب

۳- اثبات الصانع القدیم بالبرهان القاطع القویم

۴- رساله حجیة الاجماع و خبر الواحد

۵- رساله در اصول دین و عقاید

۶- رساله فی صلاه الجمعه وقول بوجوبها العینی

۷- رساله فی حکم رویه الهلال قبل از الزوال

۸- حاشیه بر زبده البیان فی تفسیر آیات الاحکام اردبیلی

۹- اثبات الواجب یا رساله توحید واجب الوجود

۱۰- رساله در حل شبهة جذر اصم

۱۱- حاشیه بر مدارک الاحکام

۱۲- حاشیه بر شرح مطالع

۱۳- حاشیه بر ذخیره المعاد و....

وفات

سرانجام فاضل سراب تنکابنی پس از عمری نزدیک به هشتاد وپنج سال در شب دوشنبه ۱۸ ذی الحجه سال ۱۱۲۴ ه. ق دار فانی را وداع گفت و در تخت فولاد اصفهان مدفون گردید. مدفن وی به صورت آرامگاهی درآمد که نه تنها بسیاری از علما، فقها، هنر مندان و مشاهیر علم و ادب را در خود جای داد بلکه از حیث معماری و سبک خاص بنای آن نیز همواره زائرین بسیاری را به جهت زیارت به سوی خود معطوف نموده است. مشخصه بارز شیوه معماری تکیه فاضل، بنای بقعه ای گنبددار آجری بر روی پلان هشت ضلعی است که با جزئیات دیگری آن را از سایر تکایای دوره صفوی متمایز ساخته است. بقعه مذکور آجری ساده و فاقد تزئیناتی همچون گچبری وکاشیکاری است. در اطراف مقبره وی قبور چندی متعلق به خاندان جویباره‌ای از نوادگان فاضل سراب مشاهده می‌شود و به همین علت این تکیه را گاهی تکیه جویباره‌ای نیز می‌خوانند.

منابع