عمرو بن قیس: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | {{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} | ||
| − | + | '''عمرو بن قیس'''، به همراه پسرعموی خود در منزل [[قصر مقاتل|بنی مقاتل]] به محضر [[امام حسین]] علیه السلام وارد شد. در ابتدا عموزاده اش به امام گفت: «این سیاهی که در محاسن شما می بینم از خضاب است یا موی شما بدین رنگ است؟». حضرت فرمود: «خضاب است، موی ما [[بنی هاشم]] زود سپید می شود... آیا برای یاری من آمده اید؟» | |
| − | |||
| − | حضرت فرمود: «خضاب است، موی ما بنی هاشم زود سپید می شود... آیا برای یاری من آمده اید؟» | ||
عمرو بن قیس گفت: «عایله زیادی دارم، مال بسیاری از مردم نزد من است و نمی دانم کار به کجا می انجامد. خوش ندارم امانت مردم از بین برود!» پسرعمویش نیز همانند او پاسخ داد. | عمرو بن قیس گفت: «عایله زیادی دارم، مال بسیاری از مردم نزد من است و نمی دانم کار به کجا می انجامد. خوش ندارم امانت مردم از بین برود!» پسرعمویش نیز همانند او پاسخ داد. | ||
| − | امام فرمود: «فانطلقا | + | امام فرمود: «فانطلقا فلا تسمعا لی واعیة، ولا تریا لی سوادا، فانه من سمع واعیتنا أو رای سوادنا فلم یجبنا ولم یغثنا کان حقا علی الله عزوجل ان یکبه علی منخریه فی النار؛ پس از این جا بروید تا فریاد ما را نشنوید و ما را نبینید، همانا هر کس ندای ما را بشنود و یا ما را ببیند و پاسخ نگوید و به یاریمان نشتابد، سزاوار است که خداوند او را به بینی در آتش افکند».<ref>[[شیخ صدوق]]، ثواب الاعمال، ص۳۰۸؛ رجال الکشی، [[شیخ طوسی]]، ص۱۱۳؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۸۴؛ ابوعلی حائری، منتهی المقال، ج۵، ص۱۱۵-۱۱۷ و موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام، ص۳۶۹.</ref> |
| − | گردباد دنیاگرایی در پوشش | + | گردباد [[دنیاطلبی|دنیاگرایی]] در پوشش فریبنده عائله مندی و امانت داری مردم، ابن قیس و عموزاده او را در دام خود نهاد و آن دو را از همراهی با کاروان نور و راهیابی به [[بهشت]] جاودان بازداشت و در کویر نفس سرکش جای داد. «و ما الحیوة الدنیا الا متاع الغرور»؛<ref>[[سوره آل عمران]](۳) آیه ۱۸۵؛ [[سوره حدید]](۵۷) آیه ۲۰.</ref> زندگی دنیا جز متاع و مایه فریبکاری نیست. |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * محمدباقر پورامینی، زیانکاران در حماسه کربلا، [http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/89/3387/15566 پایگاه اطلاع رسانی حوزه]، بازیابی: | + | |
| + | *محمدباقر پورامینی، زیانکاران در حماسه کربلا، [http://www.hawzah.net/fa/Magazine/View/89/3387/15566 پایگاه اطلاع رسانی حوزه]، بازیابی: ۲ آذرماه ۱۳۹۲. | ||
[[رده: زیانکاران در حماسه کربلا]] | [[رده: زیانکاران در حماسه کربلا]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۳۶
این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.
(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)
عمرو بن قیس، به همراه پسرعموی خود در منزل بنی مقاتل به محضر امام حسین علیه السلام وارد شد. در ابتدا عموزاده اش به امام گفت: «این سیاهی که در محاسن شما می بینم از خضاب است یا موی شما بدین رنگ است؟». حضرت فرمود: «خضاب است، موی ما بنی هاشم زود سپید می شود... آیا برای یاری من آمده اید؟»
عمرو بن قیس گفت: «عایله زیادی دارم، مال بسیاری از مردم نزد من است و نمی دانم کار به کجا می انجامد. خوش ندارم امانت مردم از بین برود!» پسرعمویش نیز همانند او پاسخ داد.
امام فرمود: «فانطلقا فلا تسمعا لی واعیة، ولا تریا لی سوادا، فانه من سمع واعیتنا أو رای سوادنا فلم یجبنا ولم یغثنا کان حقا علی الله عزوجل ان یکبه علی منخریه فی النار؛ پس از این جا بروید تا فریاد ما را نشنوید و ما را نبینید، همانا هر کس ندای ما را بشنود و یا ما را ببیند و پاسخ نگوید و به یاریمان نشتابد، سزاوار است که خداوند او را به بینی در آتش افکند».[۱]
گردباد دنیاگرایی در پوشش فریبنده عائله مندی و امانت داری مردم، ابن قیس و عموزاده او را در دام خود نهاد و آن دو را از همراهی با کاروان نور و راهیابی به بهشت جاودان بازداشت و در کویر نفس سرکش جای داد. «و ما الحیوة الدنیا الا متاع الغرور»؛[۲] زندگی دنیا جز متاع و مایه فریبکاری نیست.
پانویس
منابع
- محمدباقر پورامینی، زیانکاران در حماسه کربلا، پایگاه اطلاع رسانی حوزه، بازیابی: ۲ آذرماه ۱۳۹۲.
