رعایت ادبیات دانشنامه ای متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

علامه امینی

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۴۳ توسط Zamani (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

عبدالحسین امینی نجفی مشهور به «علامه امینی» از علمای بنام شیعه و نویسنده کتاب دائرةالمعارفی «الغدیر» است. علامه امینی در مقام اجتهاد، منزلت و جایگاه والایی داشتند و بیشتر ساعات ایشان به تحقیق و مطالعه می‌گذشت و از منابع علمی اسلامی توشه برمی‌گرفت. ایشان در تفسیر، حدیث، تاریخ و علم رجال صاحب‌نظر بود.

۲۲۰px
نام کامل عبدالحسین امینی نجفی
زادروز ۱۲۸1 شمسی
زادگاه تبریز
وفات 1349 شمسی
مدفن کتابخانه امیرالمؤمنین علیه السلام - نجف

Line.png

اساتید

سید محمد بن محمدباقر حسینی فیروزآبادی، آیة الله سید ابوتراب بن ابوالقاسم خوانساری، آیة الله میرزا علی بن عبدالحسین ایروانی، آیة الله میرزا ابوالحسن بن عبدالحسین مشکینی،...


آثار

الغدیر، تفسیر فاتحه الکتاب، شهداء الفضيلة، سیرتنا و سنتنا، سیرة نبینا و سنته و ...


ولادت و خاندان

عبدالحسین در سال ۱۳۲۰ ه.ق (برابر با ۱۲۸۱ ه.ش) در شهر تبریز، در خانه‌ای سرشار از علم و تقوا به دنیا آمد.

شیخ احمد امینی تبریزی،[۱] پدر بزرگوار علامه امینی از عالمان با تقوا بود و مردم به ایشان همواره به دیده احترام می‌نگریستند. میرزا احمد از فقها و مجتهدین زمان خود و در زهد و پارسایی زبانزد عموم بود. او در سال ۱۳۰۴ ه.ق به تبریز مهاجرت نمود و برای همیشه ساکن آنجا گردید. برخی آثار به یادگار مانده از ایشان عبارتند از: شرحی بر قصیده المفجع و تعلیقاتی بر مکاسب شیخ انصاری.

پدربزرگ علامه امینی، مولی نجف‌قلی مشهور به امین الشرع بود که نام خانوادگی علامه نیز از همین لقب گرفته شده است. وی نیز به گردآوری اخبار ائمه اطهار علیهم السلام علاقه بسیاری داشت و چند مجموعه روایت نیز تدوین کرده و اشعاری به فارسی و ترکی از وی به جا مانده است.

تحصیلات و استادان

علامه امینی از همان کودکی، استعداد و تیزهوشی عجیبی از خود نشان می‌داد. وی از آغاز زندگی، با حافظه قوی و سرعت عجیبش در درک مسائل دینی، همه نگاه‌ها را به خویش جلب کرد.[۲] خانوده مذهبی و علاقه‌مند به دانش و معرفت علامه نیز، زمینه رشد و تعالی عبدالحسین را آماده کردند. او تحصیل را از محضر پدرش آغاز نمود و ادبیات فارسی، عربی، منطق و تا اندازه‌ای فقه و اصول را از او آموخت.[۳]

علامه در سن ۱۶ سالگی برای ادامه تحصیل راهی نجف اشرف شد و تا حدود سن ۳۲ سالگی در آنجا مشغول کسب معارف الهی بود. در این سالها در محضر اساتیدی چون: آیة الله سید محمد بن محمدباقر الحسینی فیروزآبادی، آیة الله سید ابوتراب بن ابوالقاسم خوانساری، آیة الله میرزا علی بن عبدالحسین ایروانی و آیة الله میرزا ابوالحسن بن عبدالحسین مشکینی، زانوی ادب زده و کسب علم نمود.

ایشان در سن ۳۲ سالگی به زادگاه خود تبریز مراجعت نموده و برای مدت کوتاهی در آنجا ماندگار شد. اوقات ایشان در آن ایام به تدریس و تحقیق مصروف گردید و در آن زمان بود که کتاب نفیس تفسیر فاتحة الکتاب توسط ایشان به نگارش درآمد.

علامه امینی(ره) که عشق امیرالمومنین علی علیه السلام در جانش شعله‌ور بود، بیش از این در فراق از حضرتش تاب نیاورده و مجدداً راهی نجف اشرف شد. ایشان در نجف ضمن تحقیق و مطالعه فراوان در مجالس اساتید برجسته و مراجع تقلید آن روزگار به استمرار حاضر می‌شدند و در ضمن آن بود که از جهت علمی و تقوا به مرتبه والای اجتهاد نائل گردیده و همچنین از علما و مجتهدین بزرگ آن عصر اجازه روایت نیز دریافت داشتند. بعضی از مشایخ روایت ایشان عبارتند از: آیة الله سید ابوالحسن موسوی اصفهانی، آیة الله شیخ علی اصغر ملکی تبریزی و آیة الله شیخ آقا بزرگ تهرانی.

علامه از محضر عالمان دیگرى استفاده برده است، از جمله:

  • سید محمد مولانا
  • سید مرتضى خسروشاهى
  • سید محمد فیروز آبادى
  • سید ابو تراب خوانسارى

همچنین ایشان از مراجع بزرگ زیر اجازه اجتهاد دریافت داشته است:

آثار و تألیفات

خصوصیات اخلاقى

علامه امینى روحانى کامل عیارى بود که در او نور عقل شرعى به وجه احسن تجلى کرد این مرد بزرگ از جهات عدیده مانند علو طبع، استغناى روح، بى اعتنایى به ریاست، صراحت لهجه، زبان صدق گویا، قلم و بیان شیوا و رسا، قیافه جذاب و سیماى دل نشین و هیکلى متناسب و آراستگى به صفات کریمه دیگر از قبیل توکل، ادب، شجاعت، ابراز شخصیت در برابر مخالف و در مقام دفاع از حقیقت و امثال اینها در میان اقران کم نظیر بود.

عالى ترین صفات ممتاز وى محبت و ولاى کامل نسبت به خاندان رسالت بود که سرآمد تمام مزایاى وجودى او به شمار مى رفت به همین جهت است که علامه را باید در این عصر، یگانه غواص دریاى بى کران ولایت دانست.

فعالیت‌های علمی و فرهنگی

علامه امینى در علوم اسلامى مانند تفسیر، حدیث، درایه و علم رجال استاد و متبحرى بى مانند و به خصوص در علم فقه و تاریخ گویى سبقت را از همه محققان در ربود.

هنگامى که نخستین تألیف وى تحت عنوان شهداى راه فضیلت در سى و پنجمین سال زندگى پر برکتش منتشر شد. مراجع و علماى بزرگ زمان هم چون سید ابوالحسن اصفهانى، حاج آقا حسین طباطبایى قمى، شیخ آقا بزرگ تهرانى، شیخ محمد حسین کمپانى، و شیخ محمد خلیل عاملى زبان به تحسین گذاردند و این زمانى است که هنوز سخنى از الغدیر در میان نبود و پس از این مراحل است که این بزرگوار ۴۰ سال دیگر از عمر پر برکت خویش را با تلاشى بى مانند و پشت کارى کم نشان در راه تحقیق و تتبع گذارنده و کتاب عظیم و شاهکار خویش (الغدیر) را به جهان اسلام تقدیم داشت.

علامه براى گرد آورى مطالب الغدیر سفرهاى پژوهشى بسیار کرد در سرزمینها و شهرها، کعبه آمالش کتابخانه هاى عمومى و شخصى بود. این سفرها پر بار عموما به مطالعه و استنتاج و تهیه مأخذ و ملاقات با استادان مى گذشت. از جمله شهرهایى که وى به این هدف به آنها سفر کرد، مى توان: حیدرآباد، دکن، علیگره، لکنهو، کانپور، جلالى (در هند)، رامپور، فوعه، معره، قاهره (در مصر)، حلب، نبل و دمشق (در سوریه) را بر شمرد، عشق به خاندان عترت چنان سراسر وجودش را فرا گرفته بود که ساعتها مطالعه در مخزن کتابهاى خطى و دست یافتن به گوهرهاى گرانبهاى نبوى را بر خویشتن خویش هموار ساخته هرگز احساس خستگى نمى نمود.

گویند در کتابخانه‌ى یکى از شهرهاى عراق به مطالعه مى پرداخت، چون این کتابخانه در هر شبانه روز تنها چهار ساعت بیشتر باز نبود علامه امینى هم نمى توانست بیش از چهار روز در آن شهر بماند، با توافقى که میان وى و رئیس کتابخانه برقرار شده بود، علامه امینى هر روز به هنگام ظهر یعنى ساعت تعطیل کتابخانه وارد آنجا مى شد، کتابدار، در را به روى او مى بست تا روز بعد ساعت ۸ صبح که در را به رویش مى گشود. در نتیجه او روزى ۲۰ ساعت در این کتابخانه کار مى کرد و با لقمه نانى که همراه داشت و جرعه آبى که کتابدار در اختیارش مى گذاشت، توانست از میان چهار هزار نسخه‌ى خطى موجود در آن کتابخانه، مأخذ دلخواه خود را بیابد. آرى این همه توانایى و پشتکار و دل بستگى به کار، فقط و فقط در پرتو ایمان و عشق میسر است.

وی از امام علی علیه السلام به عنوان محور امت اسلامی بعد از پیامبر یاد می‌کند. علامه امینی با تأسیس کتابخانه در نجف اشرف دانشگاه بزرگ عالم تشیع را تا حد امکان از کتاب بی‌نیاز کرد. او در صدد بود عدل علی علیه‌السلام با به اجرا در آمدن اصول سیاسی اسلام دیگر بار در جامعه انسانی آشکار گردد.

علامه امینی به همراه بزرگانی همچون سید شرف‌الدین عاملی نهضت متن ‌گرایی را بنیان نهادند تا مبانی فلسفه‌ی سیاسی اسلام را با ارائه مدرک به امت اسلامی عرضه نمایند و به این وسیله در مقابل نهضت پیشین‌گرایی یا نهضت سلفیه ایستادند. علامه‌ی مصلح با جمع‌آوری اجتماعات پیشوایان شیعه تمامی زمینه‌های شک و تردید را در باره‌ی حدیث غدیر از بین می‌برد.

روش علامه برای مبارزه با استعمار تدافعی نبود بلکه با مطرح کردن ولایت و امامت و بحث‌های عمیق علمی پیرامون آن به ولایت فقیه در عصر غیبت رسید.

علامه غیر از تألیف کتب، به خدمات دیگرى نیز مى پرداخت، از جمله کتابخانه «مکتبه الامام امیر المومنین العامه» در نجف از باقیات صالحات آن بزرگوار بوده و از نظر کیفیت در شمار با ارزش ترین کتابخانه هاى علمى دنیاى اسلام است.

وفات

تلاش بى وقفه، معمار مدینه غدیر را دچار فتور جسمانى کرد و بیمارش نمود. بیمارى، اندک اندک رو به فزونى گرفت تا اینکه آن پیر فرزانه و فقیه پر مایه در روز جمعه ۱۲ تیر ماه ۱۳۴۹ ه.ش (برابر با ۲۸ ربیع الثانى ۱۳۹۰ ه.ق) نزدیک اذان ظهر در آستان ۷۰ سالگى به ملکوت اعلى پیوست. روز بعد پیکر پاک وى در تهران تشییع و پس از چند روز به نجف اشرف منتقل و در آنجا بعد از تشییع و طواف بر گرد مزار امیرالمؤمنین علیه‌السلام در کتابخانه عمومى که خود تأسیس کرده بود به خاک سپرده شد.

پانویس

  1. ترجمه الغدیر، محمدتقی واحدی و دیگران، ج ۱، ص ۱۵۴؛ علمای بزرگ شیعه، ص ۴۱۰
  2. علمای بزرگ شیعه، ص ۴۱۰
  3. گلشن ابرار، جمعی از پژوهشگران، ج ۲، ص ۷۲۷

منابع

  • نگاهبان غدیر، علامه امینی در دسترس در دانشنامه رشد تاریخ بازیابی: ۲۶ آذرماه ۱۳۹۲.
  • نگاهی به زندگی علامه امینی(ره) در دسترس در سایت تبیان تاریخ بازیابی: ۲۶ آذرماه ۱۳۹۲.

آرشیو عکس و تصویر