مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

صحیح بخاری (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ویرایش)
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{متوسط}}
+
{{خوب}}
 
{{مشخصات کتاب
 
{{مشخصات کتاب
  
سطر ۶: سطر ۶:
 
|تصویر= [[پرونده:صحیح البخاری.jpg|240px|وسط]]
 
|تصویر= [[پرونده:صحیح البخاری.jpg|240px|وسط]]
  
|نویسنده=  ابوعبدالله محمد بن اسماعیل بخارى
+
|نویسنده=  محمد بن اسماعیل بخاری
  
 
|موضوع= احادیث اهل سنت
 
|موضوع= احادیث اهل سنت
سطر ۱۲: سطر ۱۲:
 
|زبان= عربی  
 
|زبان= عربی  
  
|تعداد جلد= 11
+
|تعداد جلد= ۱۱
  
 
|عنوان افزوده1=
 
|عنوان افزوده1=
سطر ۲۵: سطر ۲۵:
  
 
}}
 
}}
'''صحیح بخاری''' تألیف [[محمد بن اسماعیل بخاری]] (۱۹۴ -۲۵۶ق)، یکی از صحاح ششگانه اهل سنت است که آنها آن را معتبرترین کتاب روایی خود به حساب می‌آورند. برای این کتاب شرح های متعدی نگاشته شده است.
+
'''صحیح بخاری''' تألیف [[محمد بن اسماعیل بخاری]] (۱۹۴ -۲۵۶ق)، یکی از «[[صحاح سته|صحاح ششگانه]]» [[اهل سنت]] است که آنها آن را معتبرترین کتاب روایی خود به حساب می‌آورند. برای این کتاب شرح های متعدی نگاشته شده است.
 
   
 
   
==مولف==
+
==مؤلف==
بخارى (194-256) از بزرگترين و مهمترين مصنفين حديثى [[اهل سنت]] است. او در [[بخارا]] در خانواده‌اى جديد الاسلام زاده شد (جد دوم او از مجوسيت به اسلام گرويده بود) . حافظه و استعداد حديثى فوق العادۀ، موجب تخصص يافتن او در اين علم در سنين نوجوانى شد. به مناطق مختلف اسلامى مثل [[مكه]] و [[مدینه]] و [[بغداد]] و [[كوفه]] و [[مصر]] و [[شام]] مسافرت كرد و [[حديث]] را از اساتيد مختلف فراگرفت.
+
بخارى (۱۹۴-۲۵۶ ق) از بزرگترین و مهمترین مصنفین حدیثى [[اهل سنت]] است. او در بخارا در خانواده‌اى جدید الاسلام زاده شد (جد دوم او از مجوسیت به [[اسلام]] گرویده بود). حافظه و استعداد حدیثى فوق العاده، موجب تخصص یافتن او در این علم در سنین نوجوانى شد. به مناطق مختلف اسلامى مثل [[مکه]] و [[مدینه]] و [[بغداد]] و [[کوفه]] و [[مصر]] و [[شام]] مسافرت کرد و [[حدیث]] را از اساتید مختلف فراگرفت.
  
در بين اهل سنت حافظه و شخصيت او به صورت اسطوره درآمده است؛ شايد بسيارى از داستان‌هايى كه نسبت به او نقل مى‌شود جعلى و ناشى از همين شخصيت اسطوره‌اى باشد.كتاب صحيح را در طى 16 سال و در حال مسافرت نوشته است و آنرا بر اساتيد حديثى خود عرضه كرده است. بخارى در اواخر عمر به منطقۀ [[خراسان]] بازگشت و مورد استقبال بسيار زياد قرار گرفت لكن پس از مباحثاتى كه در پى فتنۀ «مخلوق بودن يا نبودن قران» رخ داد از نيشابور، و بخارا، مطرود شد و در تنهايى در روستايى در نزديكى [[سمرقند]] جان داد.  
+
در بین اهل سنت حافظه و شخصیت او به صورت اسطوره درآمده است؛ شاید بسیارى از داستان‌هایى که نسبت به او نقل مى‌شود جعلى و ناشى از همین شخصیت اسطوره‌اى باشد. بخاری کتاب «صحیح» را در طى ۱۶ سال و در حال مسافرت نوشته است و آنرا بر اساتید حدیثى خود عرضه کرده است.  
 +
 
 +
بخارى در اواخر عمر به منطقۀ [[خراسان]] بازگشت و مورد استقبال بسیار زیاد قرار گرفت، لکن پس از مباحثاتى که در پى فتنۀ «مخلوق بودن یا نبودن [[قرآن]]» رخ داد، از نیشابور و بخارا، مطرود شد و در تنهایى در روستایى در نزدیکى سمرقند جان داد.<ref>طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱ ، ص۷۶</ref>
  
 
==معرفی کتاب==
 
==معرفی کتاب==
  
صحيح بخارى، مهمترين كتاب حديثى اهل سنت است. آنان به اين كتاب با ديدى عجيب و مقدس مآبانه مى‌نگرند. بخارى، پايه‌گذار انتخاب و جمع‌آورى احاديث صحيح و تنظيم و ترتيب آن بوده است. قبل از او، احاديث مختلف، اعم از صحيح، حسن و ضعيف در كنار هم مى‌آمدند.او احاديث كتاب خود را از بين 600 هزار حديث انتخاب كرده است (لازم به ذكر است كه مقصود 600 هزار متن و يا سند متفاوت است) و ملتزم به صحت آنها شده است.مقصود از كتاب «جامع» كتابى است كه شامل تمامى ابواب فقهى، تاريخى، عبادى و تفسيرى شود و بخارى تمامى اين ابواب را در كتاب خود آورده است.
+
صحیح بخارى، مهمترین کتاب حدیثى [[اهل سنت]] است. آنان به این کتاب با دیدى عجیب و مقدس مآبانه مى‌نگرند. بخارى، پایه‌گذار انتخاب و جمع‌آورى [[حدیث|احادیث]] صحیح و تنظیم و ترتیب آن بوده است. قبل از او، احادیث مختلف، اعم از صحیح، حسن و ضعیف در کنار هم مى‌آمدند.<ref>طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۶</ref>
 +
 
 +
صحیح البخاری، ۹۷ کتاب و ۳ هزار و ۴۵۰ باب دارد و مطابق با ابواب [[فقه|فقهی]]، تبویب شده است. تعداد احادیث آن با احتساب احادیث تکراری، به گفته ابن صلاح، ۷ هزار و ۲۷۵ حدیث و با حذف مکررّات، به عقیده [[ابن حجرعسقلانی|ابن حجر]]، ۲ هزار و ۷۶۱ حدیث است.<ref>محمدی ری شهری، شناخت نامه حدیث، ج۳، ص۱۸۶</ref>
 +
 
 +
مطابق با ادعای بخاری، او احادیث کتاب خود را از بین ۶۰۰ هزار حدیث انتخاب کرده است و از او نقل شده است که گفته است: این کتاب بین من و خدای من حجت است و من جز حدیث صحیح در آن وارد نکرده‌ام.<ref>معارف، تاریخ عمومی حدیث، ۱۳۷۷ش، ص ۱۳۷و۱۳۸</ref> بخارى در روات حدیث، شرط وثاقت، [[عدالت]]، قلت خطاء و ملاقات با استاد را شرط مى‌دانسته است.<ref>طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۶</ref>
  
دربارۀ اين كتاب نكاتى را به اختصار، ذكر مى‌كنيم.
+
بر این اساس برخی از اهل سنّت مدعی هستند که صحیح ترین کتاب، پس از [[قرآن|قرآن مجید]]، صحیح بخاری است.<ref>ابن حجر هیثمی، الصواعق المحرقة، ص۹.</ref> اما درعین حال بیش از ۱۰۰ حدیث موجود در کتاب بخارى، مورد انتقاد دارقطنى و دیگران قرار گرفته است، چون با شروط بخارى، سازش ندارد. همچنین در صحیح بخارى احادیث عجیب و غریب و موهن بسیاری یافت می شود، همچون احادیثی درباره رؤیت [[خداوند]]، مکان خداوند، اعضاء بدن خداوند، خندۀ خداوند، کشف ساق خدا؛ و احادیث موهن نسبت به [[پیامبر اسلام|نبى اکرم]] و سایر [[پیامبران]] (ع) مثل ماجرای «ثوبى حجر»<ref>در صحیح بخاری از ابو هریره نقل شده: عادت‌ بنی‌اسرائیل‌ آن‌ بوده‌ است‌ که‌ در وقت‌ غسل‌ کردن‌، عریان‌ غسل‌ می‌کرده‌اند، و برخی‌ به‌ عورت‌ برخی‌ نظر می‌کرده‌اند. اما موسی‌ علیه السلام به‌ تنهائی‌ غسل‌ می‌نمود. بنی‌اسرائیل‌ با خود گفتند: علت‌ غسل‌ نکردن‌ موسی‌ با ما آن‌ است‌ که‌ او دارای‌ عیبی می‌باشد. ... یک‌ بار که‌ موسی‌ رفت‌ تا غسل‌ کند لباسهایش‌ را بر روی‌ سنگی‌ نهاد. سنگ‌ لباسهای‌ وی‌ را برداشت‌ و رو به‌ فرار نهاد. موسی‌ هم‌ با سرعت‌ در پی‌ سنگ‌ می‌دوید و می‌گفت‌؛ ثَوْبِی‌ حَجَرُ! ثَوْبِی‌ حَجَرُ! «ای‌ سنگ‌ لباسم‌ را بده‌!... در این‌ حال‌ دویدن‌ موسی‌، بنی‌اسرائیل‌ نگاه‌ به‌ عورت‌ موسی‌ کردند و با خود گفتند: قسم‌ به‌ خدا که‌ در موسی‌ عیبی‌ وجود ندارد. در این‌ حال‌ سنگ‌ ایستاد تا اینکه‌ موسی‌ آن‌ را دید و لباسهایش‌ را گرفت‌ و شروع‌ کرد سنگ‌ را زدن‌!...</ref> و متون دال بر [[تحریف قرآن|تحریف قرآن]].<ref>طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۶</ref> کتاب «سیرى در صحیحین» به نقد احادیث صحیح بخاری و [[صحیح مسلم]] پرداخته است.
  
#اهل سنت آنرا، اصح كتب بعد از قرآن مى‌دانند.
+
==شروح صحیح بخاری==
#صحيح بخارى نزديك به 7000 حديث دارد كه اكثر آن، متن تكرارى است و نزديك به 2600 حديث غير تكرارى دارد.
+
کتاب صحیح بخارى مورد اعتناء بسیار زیاد [[اهل سنت]] است به گونه‌اى که نزدیک به ۴۰۰ کتاب در شرح و توضیح و تعلیق و رفع ابهامات آن نوشته شده است.<ref>طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۶</ref> از جمله شروح مشهور ان است:
#بخارى در روات حديث، شرط وثاقت، عدالت، قلت خطاء و ملاقات با استاد را شرط مى‌دانسته است.
 
#بيش از 100 حديث موجود در كتاب بخارى، مورد انتقاد دارقطنى و ديگران قرار گرفته است. چون با شروط بخارى، سازش ندارد.
 
#حديث الولاء لمن اعتق،22 بار، قصۀ حضرت موسى و خضر و جريان تخلف كعب بن مالك از غزوۀ تبوك، هركدام بيش از 10 بار تكرار شده‌اند.
 
#يكى از مشكلات اين كتاب، فهم عناوين آن است. چون در بسيارى از موارد نارسا مى‌باشد و ربطى به احاديث ذيل آن ندارد.
 
#نزديك به 10 كتاب مستقل در فهم معانى عناوين بخارى نوشته شده است ولى باز هم به حل تمامى آنها نائل نشده‌اند. طبيعى است كه اهل سنت، عدم حل اين اشكالات را مربوط به علوّ معنا و فهم قاصر خود مى‌دانند.
 
#كتاب بخارى مورد اعتناء بسيار زياد اهل سنت است به گونه‌اى كه نزديك به 400 كتاب در شرح و توضيح و تعليق و رفع ابهامات آن نوشته شده است.
 
#بخارى در انتخاب احاديث، دقت فراوان داشته است و لذا كمتر حديثى در آن است كه مطابق با اعتقادات شيعيان باشد.
 
#صحيح بخارى مشحون از احاديث عجيب و غريب و موهن است.
 
  
احاديث مخالف قران و عقل، رؤيت خداوند، مكان خداوند، اعضاء بدن خداوند، خندۀ خداوند، كشف ساق خدا، احاديث موهن نسبت به نبى اكرم و ساير پيامبران (ع) مثل ثوبى حجر و. . . ، متون دال بر تحريف قرآن در آن وجود دارد. براى آشنايى بيشتر به كتاب «سيرى در صحيحين» مراجعه كنيد.
+
*شرح امام ابوسلیمان احمد بن محمد بن ابراهیم بن خطاب البستى الخطابى (متوفى ۳۳۸) با نام إعلام السنن؛
 +
*فتح الباری شرح صحیح البخاری، نوشته حافظ شهاب‌الدین [[ابن حجرعسقلانی|ابن حجر عسقلانى]] (متوفى ۸۵۲)؛
 +
*عمدة القاری فی شرح البخاری، تألیف محمود بن احمد عینى (متوفى ۸۵۵)؛
 +
*إرشاد السّاری فی شرح البخاری، از احمد بن محمد بن ابى‌بکر قسطلانى (متوفى ۹۲۳)؛
 +
*شرح ابوزید عبدالقادر بن على فاسى.<ref>الهامى و هاشمى، «بخاری ابوعبدالله محمد بن اسماعیل»، دانشنامه جهان اسلام، ج۲، ص۳۸۰</ref>
  
===منابع===
+
==پانویس==
 +
{{پانویس}}
 +
==منابع==
  
آشنایی با تاریخ و منابع حدیث,محمدکاظم طباطبایی, جلد 1 ، (صفحه 76)
+
*الهامى، داود؛ هاشمى، رضا، «بخاری ابوعبدالله محمد بن اسماعیل»، دانشنامه جهان اسلام، زیر نظر غلامعلى حداد عادل، بنیاد دائرةالمعارف اسلامى، چاپ دوم، ۱۳۷۵، تهران.
 +
*طباطبایی، محمدکاظم، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث.
 +
*محمدی ری شهری، محمد، شناخت نامه حدیث، قم، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۹۷ش.
 +
*معارف، مجید، تاریخ عمومی حدیث، تهران، کویر، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
  
 
[[رده:منابع حدیثی]]
 
[[رده:منابع حدیثی]]
سطر ۶۱: سطر ۶۸:
 
|سنجش=شده
 
|سنجش=شده
 
|شناسه= خوب
 
|شناسه= خوب
|عنوان بندی مناسب= ضعیف
+
|عنوان بندی مناسب= خوب
|کفایت منابع و پی نوشت ها= ضعیف
+
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
|جامعیت= متوسط
+
|جامعیت= خوب
 
|رعایت اختصار= خوب
 
|رعایت اختصار= خوب
 
|سیر منطقی= خوب
 
|سیر منطقی= خوب
|کیفیت پژوهش= متوسط
+
|کیفیت پژوهش= خوب
 
|رده= دارد
 
|رده= دارد
 
}}
 
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۲۳

صحیح البخاری.jpg
نویسنده محمد بن اسماعیل بخاری
موضوع احادیث اهل سنت
زبان عربی
تعداد جلد ۱۱

صحیح بخاری تألیف محمد بن اسماعیل بخاری (۱۹۴ -۲۵۶ق)، یکی از «صحاح ششگانه» اهل سنت است که آنها آن را معتبرترین کتاب روایی خود به حساب می‌آورند. برای این کتاب شرح های متعدی نگاشته شده است.

مؤلف

بخارى (۱۹۴-۲۵۶ ق) از بزرگترین و مهمترین مصنفین حدیثى اهل سنت است. او در بخارا در خانواده‌اى جدید الاسلام زاده شد (جد دوم او از مجوسیت به اسلام گرویده بود). حافظه و استعداد حدیثى فوق العاده، موجب تخصص یافتن او در این علم در سنین نوجوانى شد. به مناطق مختلف اسلامى مثل مکه و مدینه و بغداد و کوفه و مصر و شام مسافرت کرد و حدیث را از اساتید مختلف فراگرفت.

در بین اهل سنت حافظه و شخصیت او به صورت اسطوره درآمده است؛ شاید بسیارى از داستان‌هایى که نسبت به او نقل مى‌شود جعلى و ناشى از همین شخصیت اسطوره‌اى باشد. بخاری کتاب «صحیح» را در طى ۱۶ سال و در حال مسافرت نوشته است و آنرا بر اساتید حدیثى خود عرضه کرده است.

بخارى در اواخر عمر به منطقۀ خراسان بازگشت و مورد استقبال بسیار زیاد قرار گرفت، لکن پس از مباحثاتى که در پى فتنۀ «مخلوق بودن یا نبودن قرآن» رخ داد، از نیشابور و بخارا، مطرود شد و در تنهایى در روستایى در نزدیکى سمرقند جان داد.[۱]

معرفی کتاب

صحیح بخارى، مهمترین کتاب حدیثى اهل سنت است. آنان به این کتاب با دیدى عجیب و مقدس مآبانه مى‌نگرند. بخارى، پایه‌گذار انتخاب و جمع‌آورى احادیث صحیح و تنظیم و ترتیب آن بوده است. قبل از او، احادیث مختلف، اعم از صحیح، حسن و ضعیف در کنار هم مى‌آمدند.[۲]

صحیح البخاری، ۹۷ کتاب و ۳ هزار و ۴۵۰ باب دارد و مطابق با ابواب فقهی، تبویب شده است. تعداد احادیث آن با احتساب احادیث تکراری، به گفته ابن صلاح، ۷ هزار و ۲۷۵ حدیث و با حذف مکررّات، به عقیده ابن حجر، ۲ هزار و ۷۶۱ حدیث است.[۳]

مطابق با ادعای بخاری، او احادیث کتاب خود را از بین ۶۰۰ هزار حدیث انتخاب کرده است و از او نقل شده است که گفته است: این کتاب بین من و خدای من حجت است و من جز حدیث صحیح در آن وارد نکرده‌ام.[۴] بخارى در روات حدیث، شرط وثاقت، عدالت، قلت خطاء و ملاقات با استاد را شرط مى‌دانسته است.[۵]

بر این اساس برخی از اهل سنّت مدعی هستند که صحیح ترین کتاب، پس از قرآن مجید، صحیح بخاری است.[۶] اما درعین حال بیش از ۱۰۰ حدیث موجود در کتاب بخارى، مورد انتقاد دارقطنى و دیگران قرار گرفته است، چون با شروط بخارى، سازش ندارد. همچنین در صحیح بخارى احادیث عجیب و غریب و موهن بسیاری یافت می شود، همچون احادیثی درباره رؤیت خداوند، مکان خداوند، اعضاء بدن خداوند، خندۀ خداوند، کشف ساق خدا؛ و احادیث موهن نسبت به نبى اکرم و سایر پیامبران (ع) مثل ماجرای «ثوبى حجر»[۷] و متون دال بر تحریف قرآن.[۸] کتاب «سیرى در صحیحین» به نقد احادیث صحیح بخاری و صحیح مسلم پرداخته است.

شروح صحیح بخاری

کتاب صحیح بخارى مورد اعتناء بسیار زیاد اهل سنت است به گونه‌اى که نزدیک به ۴۰۰ کتاب در شرح و توضیح و تعلیق و رفع ابهامات آن نوشته شده است.[۹] از جمله شروح مشهور ان است:

  • شرح امام ابوسلیمان احمد بن محمد بن ابراهیم بن خطاب البستى الخطابى (متوفى ۳۳۸) با نام إعلام السنن؛
  • فتح الباری شرح صحیح البخاری، نوشته حافظ شهاب‌الدین ابن حجر عسقلانى (متوفى ۸۵۲)؛
  • عمدة القاری فی شرح البخاری، تألیف محمود بن احمد عینى (متوفى ۸۵۵)؛
  • إرشاد السّاری فی شرح البخاری، از احمد بن محمد بن ابى‌بکر قسطلانى (متوفى ۹۲۳)؛
  • شرح ابوزید عبدالقادر بن على فاسى.[۱۰]

پانویس

  1. طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱ ، ص۷۶
  2. طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۶
  3. محمدی ری شهری، شناخت نامه حدیث، ج۳، ص۱۸۶
  4. معارف، تاریخ عمومی حدیث، ۱۳۷۷ش، ص ۱۳۷و۱۳۸
  5. طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۶
  6. ابن حجر هیثمی، الصواعق المحرقة، ص۹.
  7. در صحیح بخاری از ابو هریره نقل شده: عادت‌ بنی‌اسرائیل‌ آن‌ بوده‌ است‌ که‌ در وقت‌ غسل‌ کردن‌، عریان‌ غسل‌ می‌کرده‌اند، و برخی‌ به‌ عورت‌ برخی‌ نظر می‌کرده‌اند. اما موسی‌ علیه السلام به‌ تنهائی‌ غسل‌ می‌نمود. بنی‌اسرائیل‌ با خود گفتند: علت‌ غسل‌ نکردن‌ موسی‌ با ما آن‌ است‌ که‌ او دارای‌ عیبی می‌باشد. ... یک‌ بار که‌ موسی‌ رفت‌ تا غسل‌ کند لباسهایش‌ را بر روی‌ سنگی‌ نهاد. سنگ‌ لباسهای‌ وی‌ را برداشت‌ و رو به‌ فرار نهاد. موسی‌ هم‌ با سرعت‌ در پی‌ سنگ‌ می‌دوید و می‌گفت‌؛ ثَوْبِی‌ حَجَرُ! ثَوْبِی‌ حَجَرُ! «ای‌ سنگ‌ لباسم‌ را بده‌!... در این‌ حال‌ دویدن‌ موسی‌، بنی‌اسرائیل‌ نگاه‌ به‌ عورت‌ موسی‌ کردند و با خود گفتند: قسم‌ به‌ خدا که‌ در موسی‌ عیبی‌ وجود ندارد. در این‌ حال‌ سنگ‌ ایستاد تا اینکه‌ موسی‌ آن‌ را دید و لباسهایش‌ را گرفت‌ و شروع‌ کرد سنگ‌ را زدن‌!...
  8. طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۶
  9. طباطبایی، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث، ج۱، ص۷۶
  10. الهامى و هاشمى، «بخاری ابوعبدالله محمد بن اسماعیل»، دانشنامه جهان اسلام، ج۲، ص۳۸۰

منابع

  • الهامى، داود؛ هاشمى، رضا، «بخاری ابوعبدالله محمد بن اسماعیل»، دانشنامه جهان اسلام، زیر نظر غلامعلى حداد عادل، بنیاد دائرةالمعارف اسلامى، چاپ دوم، ۱۳۷۵، تهران.
  • طباطبایی، محمدکاظم، آشنایی با تاریخ و منابع حدیث.
  • محمدی ری شهری، محمد، شناخت نامه حدیث، قم، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۹۷ش.
  • معارف، مجید، تاریخ عمومی حدیث، تهران، کویر، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.