شفیع (اسم الله): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|فرهنگ قرآن}} شفيع، از مادّه «شَفْع» ـ كه زوج در عدد باشد ـ ...' ایجاد کرد)
 
سطر ۲: سطر ۲:
 
شفيع، از مادّه «شَفْع» ـ كه زوج در عدد باشد ـ به معناى ضميمه كردن چيزى به ديگرى است و چون با صاحب حاجت، شَفْع [زوج]مى گردد. شفيع گويند. شفاعت به معناى ضميمه كردن جاه و مقام به شفاعت شونده، جهت رساندن منفعت به او است.<ref> الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج 1، ص 506 - 561. </ref> اين واژه با همين صيغه سه بار به صورت وصف خدا در قرآن تكرار شده است.
 
شفيع، از مادّه «شَفْع» ـ كه زوج در عدد باشد ـ به معناى ضميمه كردن چيزى به ديگرى است و چون با صاحب حاجت، شَفْع [زوج]مى گردد. شفيع گويند. شفاعت به معناى ضميمه كردن جاه و مقام به شفاعت شونده، جهت رساندن منفعت به او است.<ref> الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج 1، ص 506 - 561. </ref> اين واژه با همين صيغه سه بار به صورت وصف خدا در قرآن تكرار شده است.
  
...لَيسَ لَهُم مِن دُونِهِ ولِىٌّ ولا شَفيعٌ... .انعام (6) 51
+
{{متن قرآن|«...لَيسَ لَهُم مِن دُونِهِ ولِىٌّ ولا شَفيعٌ...»}} .انعام (6) 51
  
...لَيسَ لَها مِن دونِ اللّهِ ولِىٌّ ولا شَفيعٌ... .انعام (6) 70
+
{{متن قرآن|«...لَيسَ لَها مِن دونِ اللّهِ ولِىٌّ ولا شَفيعٌ...»}} .انعام (6) 70
  
...ما لَكُم مِن دونِهِ مِن ولىّ ولا شَفيع... .سجده (32) 4
+
{{متن قرآن|«...ما لَكُم مِن دونِهِ مِن ولىّ ولا شَفيع...»}} .سجده (32) 4
  
 
== پانویس ==
 
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۱۷ فوریهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۴

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

شفيع، از مادّه «شَفْع» ـ كه زوج در عدد باشد ـ به معناى ضميمه كردن چيزى به ديگرى است و چون با صاحب حاجت، شَفْع [زوج]مى گردد. شفيع گويند. شفاعت به معناى ضميمه كردن جاه و مقام به شفاعت شونده، جهت رساندن منفعت به او است.[۱] اين واژه با همين صيغه سه بار به صورت وصف خدا در قرآن تكرار شده است.

«...لَيسَ لَهُم مِن دُونِهِ ولِىٌّ ولا شَفيعٌ...» .انعام (6) 51

«...لَيسَ لَها مِن دونِ اللّهِ ولِىٌّ ولا شَفيعٌ...» .انعام (6) 70

«...ما لَكُم مِن دونِهِ مِن ولىّ ولا شَفيع...» .سجده (32) 4

پانویس

  1. الأسنى فى شرح اسماء اللّه الحسنى، قرطبى، ج 1، ص 506 - 561.


منابع

فرهنگ قرآن، ج 17، ص 321.