شفاعت: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}} {{نیازمند ویرایش فنی}} شفاعت از ماده «...' ایجاد کرد)
 
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}}
 
{{الگو:منبع الکترونیکی معتبر|ماخذ=پایگاه}}
{{نیازمند ویرایش فنی}}
 
  
شفاعت از ماده «شفع» به معنای ضمیمه کردن چیزی به مثل آن است. <ref> مفردات فی غریب القرآن ماده شفع، راغب اصفهانی. </ref>با توجه به این عبارت، باید نوعی شباهت و همانندی در میان آن دو بوده باشد، هر چند تفاوتهائی نیز در میان آن دو چیز دیده شود. <ref> مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، پیام قرآن، ج 6، ص 524. </ref>
+
شفاعت از ماده «شفع» به معنای ضمیمه کردن چیزی به مثل آن است.<ref>مفردات فی غریب القرآن ماده شفع، راغب اصفهانی.</ref> با توجه به این عبارت، باید نوعی شباهت و همانندی در میان آن دو بوده باشد، هر چند تفاوت هائی نیز در میان آن دو چیز دیده شود. <ref>مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، پیام قرآن، ج6، ص524.</ref>
  
== شفاعت در اصطلاح ==
+
==شفاعت در اصطلاح==
  
عبارت است از اینکه در روز قیامت، پیامبران و اولیاء و صالحان درباره کسانی که پیوند ایمانی خود را با خدا قطع ننموده و از طرفی رابطه معنوی خود را با شفاعت کنندگان درگاه الهی حفظ کرده‌اند، وساطت و میانجیگری خواهند کرد. <ref> سبحانی، جعفر ، منشور جاوید؛ قم، موسسه امام صادق (ع)، 1383، چاپ اول ، ج 8، ص 207.</ref>
+
عبارت است از این که در روز [[قیامت]]، [[پیامبران]] و اولیاء و صالحان درباره کسانی که پیوند ایمانی خود را با خدا قطع ننموده و از طرفی رابطه معنوی خود را با شفاعت کنندگان درگاه الهی حفظ کرده‌اند، وساطت و میانجیگری خواهند کرد.<ref>سبحانی، جعفر، منشور جاوید؛ قم، موسسه [[امام صادق]] علیه السلام، 1383، چاپ اول، ج8، ص207.</ref>
 
== اعتقاد به شفاعت ==
 
  
اعتقاد به اصل شفاعت در آخرت و در چهارچوب اذن الهی از عقاید مسلََّم اسلامی است که همه علمای شیعه و سنی آن را قبول دارند. <ref> مفاهیم القرآن، جعفر سبحانی ج 4، ص 156، ص 314. </ref> روایات دلالت کننده بر شفاعت رسول خدا (ص) در روز قیامت، هم از طریق اهل بیت (ع) و هم از طریق عامه در حد تواتر به ما رسیده است که در روز قیامت افرادی از گناهکاران اهل ایمان، شفاعت می‌شوند و آنان یا قبل از ورود به آتش و یا بعد از آن نجات می‌یابند. <ref> علامه طباطبایی، ترجمه المیزان، ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی، ج 1،‌ص 260. </ref>
+
==اعتقاد به شفاعت==
  
== آیات شفاعت در قرآن ==
+
اعتقاد به اصل شفاعت در [[آخرت]] و در چهارچوب اذن الهی از عقاید مسلََّم اسلامی است که همه علمای [[شیعه]] و سنی آن را قبول دارند.<ref>مفاهیم القرآن، جعفر سبحانی، ج4، ص156، ص314.</ref> روایات دلالت کننده بر شفاعت [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله  در روز قیامت، هم از طریق اهل بیت علیهم السلام و هم از طریق عامه در حد تواتر به ما رسیده است که در روز قیامت افرادی از گناهکاران اهل ایمان، شفاعت می‌شوند و آنان یا قبل از ورود به آتش و یا بعد از آن نجات می‌یابند.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه المیزان، ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی، ج1،‌ ص260.</ref>
  
1-  آیاتی که شفاعت را نفی می‌کنند مثل:
+
==آیات شفاعت در قرآن==
« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لا بَيْعٌ فِيهِ وَلاَ خُلَّةٌ وَلاَ شَفَاعَةٌ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ » <ref> بقره/ 254. </ref>
 
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید از آنچه به شما روزی داده‌ایم، انفاق کنید پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن نه خرید و فروش است و نه دوستی و نه شفاعت و...»
 
 
2-  آیاتی که شفاعت را مختص خدای متعال می‌دانند:
 
« قُل لِّلَّه الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ » <ref> زمر/ 44. </ref>
 
«بگو تمام شفاعت از آن خداست (زیرا) حاکمیت آسمان‌ها در زمین از آن اوست»
 
 
3-  آیاتی که شفاعة را برای دیگران و مشروط به اذن الهی می‌دانند:
 
«وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ » <ref> سباء/23. </ref>
 
«هیچ شفاعتی نزد او جزء به کسانی که اذن داده، سودی ندارد»
 
 
4- آیاتی که برای شفاعت شوندگان شرایطی را بیان می‌کنند:
 
«... وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ »[9]<ref> انبیاء/ 28. </ref>
 
«...و آنها جز برای کسانی که خدا راضی (به شفاعت او) است شفاعت نمی‌کنند و از ترس او بیمناکند»
 
  
با بررسی آیات شفاعت بدست می‌آید که منظور از آیات نفی کننده شفاعت این است که کسی به عنوان مستقل چنین حقی را  ندارد و منظور از آیات اثبات کننده شفاعت این است که اصلاً و ذاتاً شفاعت برای خداست و برای غیر خدا با اذن و تملیک اوست.
+
* آیاتی که شفاعت را نفی می‌کنند مثل: {{متن قرآن|«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لابَيْعٌ فِيهِ وَلاَ خُلَّةٌ وَلاَ شَفَاعَةٌ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ»}}؛<ref>[[سوره بقره]]/ 254.</ref> ای کسانی که ایمان آورده‌اید از آنچه به شما روزی داده‌ایم، انفاق کنید پیش از آن که روزی فرا رسد که در آن نه خرید و فروش است و نه دوستی و نه شفاعت و...
شفیع در حقیقت خود خدای سبحان است و برگشت شفاعت به این است که یکی از صفات خدا بین خدا و شخص شفاعت خواه، واسطه می‌شود تا حال او را اصلاح کند مانند واسطه شدن رحمت و مغفرت خدا بین او و بنده گنهکارش، تا وی را از وبال گناهش و از عذاب نجات دهد. <ref> منشور جاوید، ج 8، ص 234، جعفر سبحانی. </ref>
 
 
  
== شفاعت کنندگان چه کسانی هستند ==
+
* آیاتی که شفاعت را مختص خدای متعال می‌دانند: {{متن قرآن|«قُل لِّلَّه الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»}}؛<ref>[[سوره زمر]]/ 44.</ref> بگو تمام شفاعت از آن خداست (زیرا) حاکمیت آسمان‌ها در زمین از آن اوست.
  
1. پیامبر اکرم (ص)؛
+
* آیاتی که شفاعة را برای دیگران و مشروط به اذن الهی می‌دانند: {{متن قرآن|«وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ»}}؛<ref>[[سوره سباء]]/23.</ref> هیچ شفاعتی نزد او جزء به کسانی که اذن داده، سودی ندارد.
« عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا » <ref> ترجمه المیزان، ج 17، ص 410. </ref>
 
«امید است پروردگارت تو را به مقام پسندیده‌ای برانگیزد»
 
 
مفسران در تفسیر این آیه گفته‌اند <ref> اسراء/ 79. </ref> مقصود از مقام محمود، همان مقام شفاعت برای پیامبر اسلام است.
 
 
2. امامان معصوم (علیهم‌السلام)؛
 
در ذیل آیه (101 شعراء) روایات متعددی آمده که در بعضی از آنها صریحاً آمده که شافعان، امامان(ع) هستند. <ref> نورالثقلین، ج 3، ص 208؛ ذیل آیه 79 اسراء، مجمع البیان، ج 6، ص 671 ذیل همان آیه. </ref>
 
 
3. انبیاء ، دانشمندان (علماء) و شهدا؛
 
حضرت علی (ع): «سه گروه هستند که از خدای متعال طلب شفاعة می‌کنند و شفاعتشان پذیرفته می‌شود.
 
«الانبیاء ثم العلماء ثم الشهداء»<ref> ترجمه المیزان، ج 15، ص 411. </ref>
 
 
4. فرشتگان:
 
«وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاء وَيَرْضَى »(نجم/26)
 
 
== شفاعت به چه کسانی می‌رسد؟ ==
 
  
با بررسی آیات و روایات به دست می‌آید که شفاعت شونده شرایطی دارد که بدون تحقق آنها، شفاعت امکان ندارد مثل مورد رضایت خدای متعال بودن:
+
* آیاتی که برای شفاعت شوندگان شرایطی را بیان می‌کنند: {{متن قرآن|«...وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ»}}؛<ref>[[سوره انبیاء]]/ 28.</ref> ...و آنها جز برای کسانی که خدا راضی (به شفاعت او) است، شفاعت نمی‌کنند و از ترس او بیمناکند.
« يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى » <ref> تلخیص محاضرات فی الالهیات، جعفر سبحانی به نقل از خصال صدوق باب 3، حدیث 169. </ref>
 
«کسی  مورد شفاعت قرار می‌گیرد که خدا از او راضی و خشنود باشد»
 
  
باید توجه داشت که فرد مؤمن و معتقد اگرچه گناهکار و دارای لغزشهایی باشد ولی از جهت ایمان و عقیده‌اش مورد رضایت و خشنودی خدای متعال است. <ref> انبیاء/28. </ref>
+
با بررسی آیات شفاعت بدست می‌آید که منظور از آیات نفی کننده شفاعت این است که کسی به عنوان مستقل چنین حقی را ندارد و منظور از آیات اثبات کننده شفاعت این است که اصلاً و ذاتاً شفاعت برای خداست و برای غیرخدا با اذن و تملیک اوست.
« لَا يَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا » <ref> علامه حلی، کشف المرادی فی شرح تجرید الاعتقاد، ص 565، تصحیح و تعلیق علامه حسن حسن‌زاده آملی قم، مؤسسه نشر اسلامی، 1427 قمری. </ref>
 
«آنان مالک شفاعت نیستند مگر کسی که نزد خداوند رحمان، عهد و پیمانی دارد»
 
 
عهدی که از نزد خدا گرفته شده عبارت است از اعتقاد حق یا عمل صالح که در روز قیامت مؤمن را نجات می‌دهد.<ref> مریم/ 87 </ref>
 
 
== اثر تربیتی اعتقاد به شفاعت ==
 
  
اثری که وعده شفاعت در افراد می‌گذارد زنده کردن حسّ امیدواری در افراد گناه‌کار است تا آنان با دیدن گناهان و جرائم خود دچار ناامیدی و یأس  از رحمت بی‌کران الهی نگردند. <ref> ترجمه المیزان، ج 14، ص 251. </ref>مانند همان اثری که اعتقاد به توبه و پذیرش از سوی خداوند متعال در انسان‌ها می‌گذارد.
+
شفیع در حقیقت خود خدای سبحان است و برگشت شفاعت به این است که یکی از صفات خدا بین خدا و شخص شفاعت خواه، واسطه می‌شود تا حال او را اصلاح کند مانند واسطه شدن رحمت و مغفرت خدا بین او و بنده گنهکارش، تا وی را از وبال گناهش و از عذاب نجات دهد. <ref>منشور جاوید، ج ص 234، جعفر سبحانی.</ref>
  
== پانویس ==
+
==شفاعت کنندگان چه کسانی هستند؟==
  
 +
* پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا؛<ref>ترجمه المیزان، ج 17، ص 410. </ref> امید است پروردگارت تو را به مقام پسندیده‌ای برانگیزد.
 +
 +
مفسران در تفسیر این آیه گفته‌اند:<ref>[[سوره اسراء]]/79.</ref> مقصود از مقام محمود، همان مقام شفاعت برای [[پیامبر اسلام]] است.
 +
 +
* امامان معصوم علیهم‌السلام: در ذیل آیه (101 [[سوره شعراء]]) روایات متعددی آمده که در بعضی از آنها صریحاً آمده که شافعان، امامان علیهم السلام هستند.<ref>نورالثقلین، ج 3، ص 208؛ ذیل آیه 79 اسراء، مجمع البیان، ج 6، ص 671 ذیل همان آیه.</ref>
 +
 +
* انبیاء، دانشمندان (علماء) و شهدا: حضرت علی علیه السلام: «سه گروه هستند که از خدای متعال طلب شفاعة می‌کنند و شفاعتشان پذیرفته می‌شود. «الانبیاء ثم العلماء ثم الشهداء».<ref>ترجمه المیزان، ج 15، ص 411.</ref>
 +
 +
* فرشتگان: {{متن قرآن|«وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاء وَيَرْضَى»}}.([[سوره نجم]]/26)
 +
 +
==شفاعت به چه کسانی می‌رسد؟==
 +
 +
با بررسی آیات و روایات بدست می‌آید که شفاعت شونده شرایطی دارد که بدون تحقق آنها، شفاعت امکان ندارد مثل مورد رضایت خدای متعال بودن: «يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى»<ref>تلخیص محاضرات فی الالهیات، جعفر سبحانی به نقل از خصال صدوق باب 3، حدیث 169.</ref>
 +
کسی مورد شفاعت قرار می‌گیرد که خدا از او راضی و خشنود باشد.
 +
 +
باید توجه داشت که فرد مؤمن و معتقد اگرچه گناهکار و دارای لغزش هایی باشد ولی از جهت [[ایمان]] و عقیده‌اش مورد رضایت و خشنودی خدای متعال است.<ref>[[سوره انبیاء]]/28.</ref>
 +
 +
لَايَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا؛<ref>علامه حلی، کشف المرادی فی شرح تجرید الاعتقاد، ص 565، تصحیح و تعلیق علامه حسن حسن‌زاده آملی قم، مؤسسه نشر اسلامی، 1427 قمری.</ref> آنان مالک شفاعت نیستند مگر کسی که نزد خداوند رحمان، عهد و پیمانی دارد.
 +
 +
عهدی که از نزد خدا گرفته شده عبارت است از اعتقاد حق یا عمل صالح که در روز قیامت مؤمن را نجات می‌دهد.<ref>[[سوره مریم]]/87.</ref>
 +
 +
==اثر تربیتی اعتقاد به شفاعت==
 +
 +
اثری که وعده شفاعت در افراد می‌گذارد زنده کردن حسّ امیدواری در افراد گناه‌کار است تا آنان با دیدن گناهان و جرائم خود دچار ناامیدی و یأس از رحمت بی‌کران الهی نگردند.<ref>ترجمه المیزان، ج14، ص251.</ref> مانند همان اثری که اعتقاد به توبه و پذیرش از سوی خداوند متعال در انسان‌ها می‌گذارد.
 +
 +
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 +
 
==منابع==
 
==منابع==
[http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=30620#_ftn11 شفاعت، کاظم احمد زاده، سایت پژوهشکده باقر العلوم(ع) ( بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)]، تاریخ بازیابی : 14 بهمن 1391 .
+
[http://www.pajoohe.com/fa/index.php?Page=definition&UID=30620#_ftn11 شفاعت، کاظم احمد زاده، سایت پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام (بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)]، تاریخ بازیابی: 14 بهمن 1391.
 +
 
 
[[رده:اعتقادات]]
 
[[رده:اعتقادات]]

نسخهٔ ‏۴ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۱۱:۲۳

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon-computer.png
محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


شفاعت از ماده «شفع» به معنای ضمیمه کردن چیزی به مثل آن است.[۱] با توجه به این عبارت، باید نوعی شباهت و همانندی در میان آن دو بوده باشد، هر چند تفاوت هائی نیز در میان آن دو چیز دیده شود. [۲]

شفاعت در اصطلاح

عبارت است از این که در روز قیامت، پیامبران و اولیاء و صالحان درباره کسانی که پیوند ایمانی خود را با خدا قطع ننموده و از طرفی رابطه معنوی خود را با شفاعت کنندگان درگاه الهی حفظ کرده‌اند، وساطت و میانجیگری خواهند کرد.[۳]

اعتقاد به شفاعت

اعتقاد به اصل شفاعت در آخرت و در چهارچوب اذن الهی از عقاید مسلََّم اسلامی است که همه علمای شیعه و سنی آن را قبول دارند.[۴] روایات دلالت کننده بر شفاعت رسول خدا صلی الله علیه و آله در روز قیامت، هم از طریق اهل بیت علیهم السلام و هم از طریق عامه در حد تواتر به ما رسیده است که در روز قیامت افرادی از گناهکاران اهل ایمان، شفاعت می‌شوند و آنان یا قبل از ورود به آتش و یا بعد از آن نجات می‌یابند.[۵]

آیات شفاعت در قرآن

  • آیاتی که شفاعت را نفی می‌کنند مثل: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لابَيْعٌ فِيهِ وَلاَ خُلَّةٌ وَلاَ شَفَاعَةٌ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ»؛[۶] ای کسانی که ایمان آورده‌اید از آنچه به شما روزی داده‌ایم، انفاق کنید پیش از آن که روزی فرا رسد که در آن نه خرید و فروش است و نه دوستی و نه شفاعت و...
  • آیاتی که شفاعت را مختص خدای متعال می‌دانند: «قُل لِّلَّه الشَّفَاعَةُ جَمِيعًا لَّهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ»؛[۷] بگو تمام شفاعت از آن خداست (زیرا) حاکمیت آسمان‌ها در زمین از آن اوست.
  • آیاتی که شفاعة را برای دیگران و مشروط به اذن الهی می‌دانند: «وَلَا تَنفَعُ الشَّفَاعَةُ عِندَهُ إِلَّا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ»؛[۸] هیچ شفاعتی نزد او جزء به کسانی که اذن داده، سودی ندارد.
  • آیاتی که برای شفاعت شوندگان شرایطی را بیان می‌کنند: «...وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ»؛[۹] ...و آنها جز برای کسانی که خدا راضی (به شفاعت او) است، شفاعت نمی‌کنند و از ترس او بیمناکند.

با بررسی آیات شفاعت بدست می‌آید که منظور از آیات نفی کننده شفاعت این است که کسی به عنوان مستقل چنین حقی را ندارد و منظور از آیات اثبات کننده شفاعت این است که اصلاً و ذاتاً شفاعت برای خداست و برای غیرخدا با اذن و تملیک اوست.

شفیع در حقیقت خود خدای سبحان است و برگشت شفاعت به این است که یکی از صفات خدا بین خدا و شخص شفاعت خواه، واسطه می‌شود تا حال او را اصلاح کند مانند واسطه شدن رحمت و مغفرت خدا بین او و بنده گنهکارش، تا وی را از وبال گناهش و از عذاب نجات دهد. [۱۰]

شفاعت کنندگان چه کسانی هستند؟

  • پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله: عَسَى أَن يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقَامًا مَّحْمُودًا؛[۱۱] امید است پروردگارت تو را به مقام پسندیده‌ای برانگیزد.

مفسران در تفسیر این آیه گفته‌اند:[۱۲] مقصود از مقام محمود، همان مقام شفاعت برای پیامبر اسلام است.

  • امامان معصوم علیهم‌السلام: در ذیل آیه (101 سوره شعراء) روایات متعددی آمده که در بعضی از آنها صریحاً آمده که شافعان، امامان علیهم السلام هستند.[۱۳]
  • انبیاء، دانشمندان (علماء) و شهدا: حضرت علی علیه السلام: «سه گروه هستند که از خدای متعال طلب شفاعة می‌کنند و شفاعتشان پذیرفته می‌شود. «الانبیاء ثم العلماء ثم الشهداء».[۱۴]
  • فرشتگان: «وَكَم مِّن مَّلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِي شَفَاعَتُهُمْ شَيْئًا إِلَّا مِن بَعْدِ أَن يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَن يَشَاء وَيَرْضَى».(سوره نجم/26)

شفاعت به چه کسانی می‌رسد؟

با بررسی آیات و روایات بدست می‌آید که شفاعت شونده شرایطی دارد که بدون تحقق آنها، شفاعت امکان ندارد مثل مورد رضایت خدای متعال بودن: «يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضَى»[۱۵] کسی مورد شفاعت قرار می‌گیرد که خدا از او راضی و خشنود باشد.

باید توجه داشت که فرد مؤمن و معتقد اگرچه گناهکار و دارای لغزش هایی باشد ولی از جهت ایمان و عقیده‌اش مورد رضایت و خشنودی خدای متعال است.[۱۶]

لَايَمْلِكُونَ الشَّفَاعَةَ إِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِندَ الرَّحْمَنِ عَهْدًا؛[۱۷] آنان مالک شفاعت نیستند مگر کسی که نزد خداوند رحمان، عهد و پیمانی دارد.

عهدی که از نزد خدا گرفته شده عبارت است از اعتقاد حق یا عمل صالح که در روز قیامت مؤمن را نجات می‌دهد.[۱۸]

اثر تربیتی اعتقاد به شفاعت

اثری که وعده شفاعت در افراد می‌گذارد زنده کردن حسّ امیدواری در افراد گناه‌کار است تا آنان با دیدن گناهان و جرائم خود دچار ناامیدی و یأس از رحمت بی‌کران الهی نگردند.[۱۹] مانند همان اثری که اعتقاد به توبه و پذیرش از سوی خداوند متعال در انسان‌ها می‌گذارد.

پانویس

  1. مفردات فی غریب القرآن ماده شفع، راغب اصفهانی.
  2. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، پیام قرآن، ج6، ص524.
  3. سبحانی، جعفر، منشور جاوید؛ قم، موسسه امام صادق علیه السلام، 1383، چاپ اول، ج8، ص207.
  4. مفاهیم القرآن، جعفر سبحانی، ج4، ص156، ص314.
  5. علامه طباطبایی، ترجمه المیزان، ترجمه سید محمدباقر موسوی همدانی، ج1،‌ ص260.
  6. سوره بقره/ 254.
  7. سوره زمر/ 44.
  8. سوره سباء/23.
  9. سوره انبیاء/ 28.
  10. منشور جاوید، ج 8، ص 234، جعفر سبحانی.
  11. ترجمه المیزان، ج 17، ص 410.
  12. سوره اسراء/79.
  13. نورالثقلین، ج 3، ص 208؛ ذیل آیه 79 اسراء، مجمع البیان، ج 6، ص 671 ذیل همان آیه.
  14. ترجمه المیزان، ج 15، ص 411.
  15. تلخیص محاضرات فی الالهیات، جعفر سبحانی به نقل از خصال صدوق باب 3، حدیث 169.
  16. سوره انبیاء/28.
  17. علامه حلی، کشف المرادی فی شرح تجرید الاعتقاد، ص 565، تصحیح و تعلیق علامه حسن حسن‌زاده آملی قم، مؤسسه نشر اسلامی، 1427 قمری.
  18. سوره مریم/87.
  19. ترجمه المیزان، ج14، ص251.


منابع

شفاعت، کاظم احمد زاده، سایت پژوهشکده باقرالعلوم علیه السلام (بخش فرهنگ علوم انسانی و اسلامی)، تاریخ بازیابی: 14 بهمن 1391.