شجره ملعونه: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
جز (8پروژه: رتبه بندی، اولویت بندی ، سنجش کیفی) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}} | ||
| − | شجره ملعونه | + | '''شجره ملعونه''' (درخت لعنت شده) در [[قرآن]] یک بار آمده است: |
| − | {{متن قرآن|«وَإِذْ قُلْنَا | + | {{متن قرآن|«وَإِذْ قُلْنَا لَک إِنَّ رَبَّک أَحَاطَ بِالنَّاسِ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤیا الَّتِی أَرَینَاک إِلاَّ فِتْنَةً لِّلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِی القُرْآنِ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا یزِیدُهُمْ إِلاَّ طُغْیانًا کبِیرًا»}}؛ ([[سوره اِسراء|اسراء]]، ۶۰) و آنگاه که تو را گفتیم: پروردگارت بر همه مردم احاطه دارد و آنچه در خواب به تو نشان دادیم و داستان درخت ملعون که در قرآن آمده است چیزی جز آزمایش مردم نبود ما مردم را می ترسانیم ولی تنها به کفر و سرکشیشان افزوده می شود. |
| − | و مقصود از آن به حسب اقوال | + | و مقصود از آن به حسب اقوال مختلف: درخت [[شجره زقوم|زقّوم]]،<ref>مجمع البیان، ج۵-۶، ص۶۵۵؛ الجامع لاحکام القرآن، قرطبى، ج۱۰، ص۱۸۴؛ روح المعانى، ج ۹، جزء۱۵، ص۱۵۳.</ref> [[بنی امیه|بنى امیه]]<ref>مجمع البیان، ج۵-۶، ص۶۵۴؛ الجامع لاحکام القرآن، قرطبى، ج۱۰، ص۱۸۵؛ روح المعانى، ج۹، جزء۱۵، ص۱۵۵.</ref> و [[یهود|یهود]]<ref>مجمع البیان، ج۵-۶، ص۶۵۵.</ref> است. |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * فرهنگ | + | *[[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد ۱۶، صفحه ۶۳۴. |
[[رده:واژگان قرآنی]] | [[رده:واژگان قرآنی]] | ||
نسخهٔ ۲۳ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۲۹
شجره ملعونه (درخت لعنت شده) در قرآن یک بار آمده است:
«وَإِذْ قُلْنَا لَک إِنَّ رَبَّک أَحَاطَ بِالنَّاسِ وَمَا جَعَلْنَا الرُّؤیا الَّتِی أَرَینَاک إِلاَّ فِتْنَةً لِّلنَّاسِ وَالشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِی القُرْآنِ وَنُخَوِّفُهُمْ فَمَا یزِیدُهُمْ إِلاَّ طُغْیانًا کبِیرًا»؛ (اسراء، ۶۰) و آنگاه که تو را گفتیم: پروردگارت بر همه مردم احاطه دارد و آنچه در خواب به تو نشان دادیم و داستان درخت ملعون که در قرآن آمده است چیزی جز آزمایش مردم نبود ما مردم را می ترسانیم ولی تنها به کفر و سرکشیشان افزوده می شود.
و مقصود از آن به حسب اقوال مختلف: درخت زقّوم،[۱] بنى امیه[۲] و یهود[۳] است.
پانویس
منابع
- فرهنگ قرآن، جلد ۱۶، صفحه ۶۳۴.
