سمیع (اسم الله): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (سمیع را به سمیع (اسم الله) منتقل کرد)
سطر ۱: سطر ۱:
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
 
{{مدخل دائرة المعارف|[[فرهنگ قرآن]]}}
  
سميع، به معناى سامع و مبالغه در آن است؛ به اين معنا كه خداوند شنونده و درك كننده اصوات آفريده ها و اسرار و نجوا است و در پيشگاه او سخن آشكار، خفى و نطق و سكوت مساوى است.<ref>الاسما والصّفات، بيهقى، ج1، ص87.</ref> و 47 بار در [[قرآن]] به تنهايى و يا با ديگر اوصاف الهى آمده است. گرچه اكثر موارد استعمال آن با صفت [[علیم]] مى باشد.
+
'''«سمیع»'''، به معناى سامع و مبالغه در آن است؛ به این معنا که [[الله|خداوند]] شنونده و درک کننده اصوات آفریده ها و اسرار و نجوا است و در پیشگاه او سخن آشکار، خفى و نطق و سکوت مساوى است.<ref>الاسما والصّفات، بیهقى، ج۱، ص۸۷.</ref> این واژه ۴۷ بار در [[قرآن]] به تنهایى و یا با دیگر اوصاف الهى آمده است. گرچه اکثر موارد استعمال آن با صفت «[[علیم]]» مى باشد، مانند:
  
{{متن قرآن|«...اِنَّكَ اَنتَ السَّميعُ العَليم»}}. ([[سوره بقره]](2)/127)
+
{{متن قرآن|«...اِنَّكَ اَنتَ السَّميعُ العَليم»}}. ([[سوره بقره]]/۱۲۷)
  
 
و نيز:
 
و نيز:
  
 
{| class="wikitable" style="margin: 3em auto 1em auto"
 
{| class="wikitable" style="margin: 3em auto 1em auto"
! شماره || نام سوره || آیات
+
!شماره||نام سوره||آیات
 
|-
 
|-
 
|1||[[سوره بقره]](2)||آیات 137 و 181 و 224 و 227 و 244 و 256.
 
|1||[[سوره بقره]](2)||آیات 137 و 181 و 224 و 227 و 244 و 256.
سطر ۲۶: سطر ۲۶:
 
|8||[[سوره توبه]](9)||آیات 98 و 103.
 
|8||[[سوره توبه]](9)||آیات 98 و 103.
 
|-
 
|-
|9||[[سوره يونس]](10)|| آیه 65.
+
|9||[[سوره يونس]](10)||آیه 65.
 
|-
 
|-
|10||[[سوره هود]](11)|| آیه 24.
+
|10||[[سوره هود]](11)||آیه 24.
 
|-
 
|-
 
|11||[[سوره یوسف]](12)||آیه 34.
 
|11||[[سوره یوسف]](12)||آیه 34.
سطر ۶۹: سطر ۶۹:
  
 
==منابع==
 
==منابع==
فرهنگ قرآن، جلد 16، صفحه 314.
 
  
 +
* [[فرهنگ قرآن (کتاب)|فرهنگ قرآن]]، جلد ۱۶، صفحه ۳۱۴.
 
{{اسماء الله}}
 
{{اسماء الله}}
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:اسماء و صفات الهی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]
 
[[رده:واژگان قرآنی]]

نسخهٔ ‏۱۹ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۳۸

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


«سمیع»، به معناى سامع و مبالغه در آن است؛ به این معنا که خداوند شنونده و درک کننده اصوات آفریده ها و اسرار و نجوا است و در پیشگاه او سخن آشکار، خفى و نطق و سکوت مساوى است.[۱] این واژه ۴۷ بار در قرآن به تنهایى و یا با دیگر اوصاف الهى آمده است. گرچه اکثر موارد استعمال آن با صفت «علیم» مى باشد، مانند:

«...اِنَّكَ اَنتَ السَّميعُ العَليم». (سوره بقره/۱۲۷)

و نيز:

شماره نام سوره آیات
1 سوره بقره(2) آیات 137 و 181 و 224 و 227 و 244 و 256.
2 سوره آل عمران(3) آیات 34 و 35 و 38 و 121.
3 سوره نساء(4) آیات 58 و 134 و 148.
4 سوره مائده(5) آیه 76.
5 سوره انعام(6) آیات 13 و 115.
6 سوره اعراف(7) آیه 200.
7 سوره انفال(8) آیات 17 و 42 و 53 و 61.
8 سوره توبه(9) آیات 98 و 103.
9 سوره يونس(10) آیه 65.
10 سوره هود(11) آیه 24.
11 سوره یوسف(12) آیه 34.
12 سوره ابراهیم(14) آیه 39.
13 سوره اسراء(17) آیه 1.
14 سوره انبیاء(21) آیه 4.
15 سوره حج(22) آیات 61 و 75.
16 سوره نور(24) آیات 31 و 60.
17 سوره شعراء(26) آیه 220.
18 سوره عنکبوت(29) آیات 5 و 60.
19 سوره لقمان(31) آیه 28.
20 سوره سبا(34) آیه 50.
21 سوره غافر(40) آیات 20 و 56.
22 سوره فصلت(41) آیه 36.
23 سوره شوری(42) آیه 11.
24 سوره دخان(44) آیه 6.
25 سوره حجرات(49) آیه 1.
26 سوره مجادله(58) آیه 1.
27 سوره انسان(76) آیه 2.

پانویس

  1. الاسما والصّفات، بیهقى، ج۱، ص۸۷.


منابع

اسماء الله در قرآن
تعداد:۱۳۵
الف اله، اَحَد، اوّل، آخِر، اعلى، اکرم، اعلم، ارحم الراحمین، احکم الحاکمین، احسن الخالقین، اهل التقوی، اهل‌ المغفرة، اقرب، ابقى، اسرع الحاسبین.
ب بارى، باطن، بدیع، بَرّ، بصیر.
ت توّاب.
ج جبّار، جامع.
ح حکیم، حلیم، حیّ، حق، حمید، حسیب، حفیظ، حفى.
خ خبیر، خالق، خلاق، خیر، خیرالماکرین، خیرالرازقین، خیرالفاصلین، خیرالحاکمین، خیرالفاتحین، خیرالغافرین، خیرالوارثین، خیرالراحمین، خیرالمنزلین.
ذ ذوالعرش، ذوالطول، ذوانتقام، ذوالفضل العظیم، ذوالرحمة، ذوالقوة، ذوالجلال و الاکرام، ذوالمعارج.
ر رحمان، رحیم، رؤوف، رب، رفیع الدرجات، رزاق، رقیب.
س سمیع، سلام، سریع الحساب، سریع العقاب.
ش شهید، شاکر، شکور، شدید العذاب، شدید العقاب، شدید المحال.
ص صمد.
ظ ظاهر.
ع عالِمُ غيبِ السماواتِ و الأرضِ، علیم، عزیز، عفوّ، على، عظیم، علام‌الغیوب، عالم الغیب و الشهادة.
غ غافرالذنب،غالب، غفار، غفور، غنى.
ف فالق الاصباح، فالق الحب و النوى، فاطر، فتّاح.
ق قوى، قدوس، قیوم، قاهر، قهار، قریب، قادر، قدیر، قابل‌التوب، القائم على کل نفس.
ک کبیر، کریم، کافی.
ل لطیف.
م مؤمن، مهیمن، متکبر، مصوِّر، مجید، مجیب، مبین، مولی، محیط، مقیت، متعال، محیى، متین، مقتدر، مستعان، مبدى، مالک الملک.
ن نصیر ، نور.
و وهاب، واحد، ولی، والی، واسع، وکیل، ودود.
ه هادی.