سعیر

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۶ مهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۹:۱۶ توسط عربصالحی (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{نیازمند ویرایش فنی}} یکی از نامهای دوزخ در قرآن، «سعير» است . == واژه شناسى «سعي...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

یکی از نامهای دوزخ در قرآن، «سعير» است .

واژه شناسى «سعير»

اين واژه در اصل به معناى افروخته شدن چيزى و بالا آمدن آن است . بدين جهت به آتشى كه زبانه مى كشد و بالا مى آيد ، «سعير» گفته مى شود . ابن فارس مى گويد : السين و العين و الراء أصل واحد يدلّ على اشتعال الشى ء و اتّقاده و ارتفاعه . من ذلك السعير سعير النار . [۱] . س ع ر ، ريشه اى است كه بر شعله كشيدن ، آتش زدن و بالا رفتن دلالت دارد . از همين واژه است سعير النار (شعله آتش) .

واژه «سعير» در قرآن و حديث

در قرآن ، واژه «سعير» ، شانزده بار [۲] و واژه «سُعِّرتْ» ، يك بار آمده است . در قرآن ، واژه «سعير» گاهى در توصيف آتش دوزخ ، به كار رفته است مانند : «مَّأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَـهُمْ سَعِيرًا . [۳] .جايگاهشان دوزخ است . هر زمان آتش آن فرو نشيند ، شعله تازه اى بر آنان مى افزاييم !» . ولى قرار گرفتن اين واژه در برابر «جنّت (بهشت)» مانند : «فَرِيقٌ فِى الْجَنَّةِ وَ فَرِيقٌ فِى السَّعِيرِ .[۴] .گروهى در بهشت و گروهى در آتش سوزان اند» . و تعبير «أصحاب السعير» [۵] در چند آيه ديگر ، قرينه اند كه «سعير» علاوه بر معناى وصفى ، يكى از نام هاى دوزخ نيز هست . در احاديث نيز از دوزخ با عنوان «سعير» ياد شده است ، مانند : «حرّ السعير» و «عذاب السعير» . [۶]

پانویس

  1. معجم مقاييس اللغة : ج ۳ ص ۷۵ (مادّه «سعر»)
  2. با مشتقات آن ، نوزده مرتبه مى شود : سُعُر ، دو مرتبه و سُعّرت يك مرتبه و سعير ، شانزده مرتبه .
  3. اسرا : آيه ۹۷
  4. شورا : آيه ۷
  5. فاطر : آيه ۶ ، ملك : ۱۰ ـ ۱۱ .
  6. ر . ك : ص ۲۷ (فصل يكم : نام هاى دوزخ / سعير «آتش پرشراره»

منبع

  • محمد محمدی ری شهری،بهشت و دوزخ از نگاه قرآن و حديث ج2،قم:دارالحدیث،چاپ : اول،1389 ش،ص61،در دسترس درپایگاه اطلاع رسانی حدیث شیعه، بازیابی: 16 اردیبهشت 1393.