سریه حمزة بن عبدالمطلب: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (مهدی موسوی صفحهٔ سريه حمزه را به سریه حمزة بن عبدالمطلب منتقل کرد)
(ویرایش)
سطر ۱: سطر ۱:
[[سریه]] در اسلام به جنگهایی گفته می­شود که پیامبر صلی الله علیه و آله در آن حضور نداشتند و فرماندهی سپاه را در آن جنگها به شخص دیگری غیر از خود می­سپردند و تعداد آنها چهل و هفت سریه شمرده شده است و در برابر آنها غزوات قرار داشت که خود پیامبر صلی الله علیه و آله در آن جنگها حضور داشتند و فرماندهی سپاه را به عهده می­گرفتند و تعداد آنها بیست و هفت غزوه می­باشد.<ref>ابن سعد، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه، چاپ اول، 1374، 2/2.</ref>
+
منظور از «[[سریه]]» در [[اسلام]] جنگهایی است که [[پیامبر اسلام|پیامبر]] صلی الله علیه و آله خود در آن حضور نداشتند و فرماندهی سپاه را در آن جنگها به شخص دیگری می­ سپردند و تعداد آنها چهل و هفت سریه شمرده شده است.<ref>ابن سعد، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه، چاپ اول، ۱۳۷۴، ۲/۲.</ref> اولین سریه­ ای که در اولین سال بعد از هجرت [[پیامبر اسلام|رسول اکرم]] صلی الله علیه و آله به [[مدینه]] روی داد، به فرماندهی [[حضرت حمزه علیه السلام|حمزة بن عبدالمطلب]] در ماه [[رمضان]] و آغاز هفتمین ماه [[هجرت پیامبر اسلام به مدینه|هجرت پیامبر]] صلی الله علیه و آله بوده است.<ref>واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی تاریخ جنگهای پیامبر صلی الله علیه و آله، ترجمه، محمود مهدوی دامغانی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، ۱۳۶۹، ص۶.</ref>
  
اولین سريه­ای که در اولین سال بعد از هجرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله به مدینه روی داد؛ سریه حمزة بن عبدالمطلب در ماه [[رمضان]] و آغاز هفتمين ماه هجرت پيامبر صلی الله علیه و آله بوده است.<ref>واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی تاریخ جنگهای پیامبر صلی الله علیه و آله، ترجمه، محمود مهدوی دامغانی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، 1369، ص6.</ref>
+
==ماجرای این سریه ==
  
==سريه حمزة بن عبدالمطلب==
+
[[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله مطلع شد که کاروانى از [[قریش]] تحت نظارت و ریاست [[ابوجهل]] به همراهى سیصد نفر از مردم [[مکه]] به سوى [[شام]] مى رود. آن حضرت [[حضرت حمزه علیه السلام|حمزة بن عبدالمطلب]] را با سى نفر از مسلمانان که همگى از [[مهاجران]]<ref>بنا بر نقلی دیگر، نیمی از مهاجر و نیمی از انصار بودند.</ref> و اهل مکه بودند به سوى آنها فرستاد.
  
[[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله مطلع شد كه كاروانى از [[قريش]] تحت نظارت و رياست [[ابوجهل]] به همراهى سيصد نفر از مردم [[مكه]] به سوى [[شام]] مى رود. آن حضرت حمزة بن [[عبدالمطلب]] را با سى نفر از [[مسلمانان]] كه همگى از [[مهاجران]]<ref>بنا بر نقلی دیگر، نیمی از مهاجر و نیمی از انصار بودند.</ref> و اهل مكه بودند به سوى آنها فرستاد.
+
آنان به سیف البحر که از نواحى «عیص» و کرانه‌هاى بحر احمر بود، روانه شدند<ref>ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، ۱/۳۹۴.</ref> و چون به قریش رسیدند یکى از آنها به نام «مجدى بن عمرو» که با هر دو دسته پیمان [[صلح]] داشت، وساطت کرد و از زد و خورد میان دو دسته جلوگیرى نمود و بدون آن که جنگى و برخوردى رخ دهد از یکدیگر جدا شدند.
  
آنان به سيف البحر كه از نواحى «عيص» و كرانه‌هاى بحر احمر بود، روانه شدند<ref>ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، 1/394.</ref> و چون به قریش رسيدند يكى از آنها به نام '''مجدى بن عمرو''' كه با هر دو دسته پيمان صلح داشت وساطت كرد و از زد و خورد ميان دو دسته جلوگيرى نمود و بدون آن كه جنگى و برخوردى رخ دهد از يكديگر جدا شدند.
+
حمزه بن عبدالمطلب با یاران خود به [[مدینه]] برگشت و ابوجهل با یاران و کاروان خود به [[مکه]] روانه شد و میان آنها درگیرى به وجود نیامد. چون حمزه به مدینه آمد به پیامبر صلی الله علیه و آله گزارش داد که مجدى بن عمرو واسطه میان دو گروه شده است و مسلمانان از او [[انصاف]] و [[مروت]] دیده‌اند.  
  
==پایان سریه==
+
چون گروهى از خویشان مجدى بن عمرو به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله رسیدند، نسبت به ایشان نیکى فرمود و بر آنها جامه پوشاند و چون صحبت از مجدى بن عمرو به میان آمد، فرمودند: «نمى‌دانستم که چنین نیک نفس و فرخنده کردار است و یا فرمود: چنین کار آمد باشد».<ref>واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی، ص۸ و ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، ۱/۳۹۵.</ref>
 
 
حمزه بن عبدالمطلب با ياران خود به [[مدينه]] برگشت و ابوجهل با ياران و كاروان خود به [[مكه]] روانه شد و ميان آنها درگيرى به وجود نيامد، چون حمزه به مدينه آمد به پيامبر صلی الله علیه و آله گزارش داد كه مجدى بن عمرو واسطه ميان دو گروه شده است و مسلمانان از او انصاف و مروت ديده‌اند و چون گروهى از خويشان مجدى بن عمرو به حضور پيامبر صلی الله علیه و آله رسيدند، نسبت به ايشان نيكى فرمود و بر آنها جامه پوشاند و چون صحبت از مجدى بن عمرو به ميان آمد، فرمودند: «نمى‌دانستم كه چنين نيك نفس و فرخنده كردار است و يا فرمود: چنين كار آمد باشد».<ref>واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی، ص8 و ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، 1/395.</ref>
 
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
 
==منابع==
 
==منابع==
* هاشم رسولى محلاتی، زندگانى حضرت محمد صلی الله علیه و آله، ص283.
+
*هاشم رسولى محلاتی، زندگانى حضرت محمد صلی الله علیه و آله، ص۲۸۳.
* رحمان فتاح زاده، سريه حمزة بن عبدالمطلب‌، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، بازیابی: 14 بهمن 1392
+
*رحمان فتاح زاده، سریه حمزة بن عبدالمطلب‌، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، بازیابی: ۱۴ بهمن ۱۳۹۲.
  
 
[[رده:سریه های پیامبر اکرم]]
 
[[رده:سریه های پیامبر اکرم]]
 
[[رده:جنگ های صدر اسلام]]
 
[[رده:جنگ های صدر اسلام]]

نسخهٔ ‏۲۰ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۰۴

منظور از «سریه» در اسلام جنگهایی است که پیامبر صلی الله علیه و آله خود در آن حضور نداشتند و فرماندهی سپاه را در آن جنگها به شخص دیگری می­ سپردند و تعداد آنها چهل و هفت سریه شمرده شده است.[۱] اولین سریه­ ای که در اولین سال بعد از هجرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله به مدینه روی داد، به فرماندهی حمزة بن عبدالمطلب در ماه رمضان و آغاز هفتمین ماه هجرت پیامبر صلی الله علیه و آله بوده است.[۲]

ماجرای این سریه

رسول خدا صلی الله علیه و آله مطلع شد که کاروانى از قریش تحت نظارت و ریاست ابوجهل به همراهى سیصد نفر از مردم مکه به سوى شام مى رود. آن حضرت حمزة بن عبدالمطلب را با سى نفر از مسلمانان که همگى از مهاجران[۳] و اهل مکه بودند به سوى آنها فرستاد.

آنان به سیف البحر که از نواحى «عیص» و کرانه‌هاى بحر احمر بود، روانه شدند[۴] و چون به قریش رسیدند یکى از آنها به نام «مجدى بن عمرو» که با هر دو دسته پیمان صلح داشت، وساطت کرد و از زد و خورد میان دو دسته جلوگیرى نمود و بدون آن که جنگى و برخوردى رخ دهد از یکدیگر جدا شدند.

حمزه بن عبدالمطلب با یاران خود به مدینه برگشت و ابوجهل با یاران و کاروان خود به مکه روانه شد و میان آنها درگیرى به وجود نیامد. چون حمزه به مدینه آمد به پیامبر صلی الله علیه و آله گزارش داد که مجدى بن عمرو واسطه میان دو گروه شده است و مسلمانان از او انصاف و مروت دیده‌اند.

چون گروهى از خویشان مجدى بن عمرو به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله رسیدند، نسبت به ایشان نیکى فرمود و بر آنها جامه پوشاند و چون صحبت از مجدى بن عمرو به میان آمد، فرمودند: «نمى‌دانستم که چنین نیک نفس و فرخنده کردار است و یا فرمود: چنین کار آمد باشد».[۵]

پانویس

  1. ابن سعد، طبقات الکبری، ترجمه محمود مهدوی دامغانی، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه، چاپ اول، ۱۳۷۴، ۲/۲.
  2. واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی تاریخ جنگهای پیامبر صلی الله علیه و آله، ترجمه، محمود مهدوی دامغانی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، چاپ دوم، ۱۳۶۹، ص۶.
  3. بنا بر نقلی دیگر، نیمی از مهاجر و نیمی از انصار بودند.
  4. ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، ۱/۳۹۴.
  5. واقدی، محمد بن عمر؛ مغازی، ص۸ و ابن هشام، زندگانی محمد صلی الله علیه و آله پیامبر اسلام، ۱/۳۹۵.

منابع

  • هاشم رسولى محلاتی، زندگانى حضرت محمد صلی الله علیه و آله، ص۲۸۳.
  • رحمان فتاح زاده، سریه حمزة بن عبدالمطلب‌، دانشنامه پژوهه، بازیابی: ۱۴ بهمن ۱۳۹۲.