سریه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
(یک نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است)
سطر ۱: سطر ۱:
'''«سریه»''' در مقابل «[[غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله|غزوه]]» است و در اصطلاح تاريخ صدر [[اسلام]]، به جنگهایی گفته می شود که خود [[پیامبر اسلام|پيامبر اکرم]] (صلی الله علیه و آله) در آنها حضور نداشته است.{{خوب}}
+
'''«سریه»''' در مقابل «[[غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله|غزوه]]» است و در اصطلاح تاریخ صدر [[اسلام]]، به جنگهایی گفته می شود که خود [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] (صلی الله علیه و آله) در آنها حضور نداشته است.{{خوب}}
 
==سریه در لغت و اصطلاح==
 
==سریه در لغت و اصطلاح==
'''سَرِيّة''' از واژه «سرى» به معنى: به شب راه پيمودن، يا سرىّ به معنى: نخبه لشكر، دسته اى از لشكر گويند كه به جنگ دشمن گسيل شود و از چهارصد نفر بيش نباشد، جمع آن سرايا است.<ref>النهايه فی غریب الحدیث، ابن اثير.</ref>
+
'''سَرِیة''' از واژه «سرى» به معنى: به شب راه پیمودن، یا سرىّ به معنى: نخبه لشکر، دسته اى از لشکر گویند که به جنگ دشمن گسیل شود و از چهارصد نفر بیش نباشد، جمع آن سرایا است.<ref>النهایه فی غریب الحدیث، ابن اثیر.</ref>
  
در اصطلاح مربوط به [[تاریخ اسلام]]، "سریة" به گروهی از سپاه گفته می­ شود که به دستور [[پیامبر اسلام|رسول ­خدا]](ص) به سوی مکانی و برای انجام ماموریتی اعزام می­ شدند، بدون آنکه پیامبر(ص) همراه آنان باشد.<ref> اندلسى‌، ابن عبدالبر؛ الدرر في اختصار المغازي و السير، قاهره‌، وزارت اوقاف مصر، 1415ه.ق، چاپ اول، ص103 و البیهقی، احمد بن الحسين؛ دلائل النبوة، تحقيق عبد المعطى قلعجى، بيروت، دار الكتب العلمية، 1405ه.ق، چاپ اول، ج3ص5 و المقريزى، تقى الدين أحمد بن على؛ إمتاع الأسماع، تحقيق محمد عبد الحميد النميسى، بيروت، دار الكتب العلمية، 1420ه.ق، چاپ اول، ج8ص330.</ref> سریه در این اصطلاح، مقابل [[غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله|غزوه]] است كه به جنگهایی گفته می شد که خود [[پیامبر اسلام|پيغمبر]] صلی الله علیه و آله در آنها حضور داشتند.  
+
در اصطلاح مربوط به [[تاریخ اسلام]]، "سریة" به گروهی از سپاه گفته می­ شود که به دستور [[پیامبر اسلام|رسول ­خدا]](ص) به سوی مکانی و برای انجام ماموریتی اعزام می­ شدند، بدون آنکه پیامبر(ص) همراه آنان باشد.<ref> اندلسى‌، ابن عبدالبر؛ الدرر فی اختصار المغازی و السیر، قاهره‌، وزارت اوقاف مصر، ۱۴۱۵ه.ق، چاپ اول، ص۱۰۳ و البیهقی، احمد بن الحسین؛ دلائل النبوة، تحقیق عبد المعطى قلعجى، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۰۵ه.ق، چاپ اول، ج۳ص۵ و المقریزى، تقى الدین أحمد بن على؛ إمتاع الأسماع، تحقیق محمد عبد الحمید النمیسى، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۲۰ه.ق، چاپ اول، ج۸ص۳۳۰.</ref> سریه در این اصطلاح، مقابل [[غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله|غزوه]] است که به جنگهایی گفته می شد که خود [[پیامبر اسلام|پیغمبر]] صلی الله علیه و آله در آنها حضور داشتند.  
  
علت اعزام سرايا غالباً سركوبى اشرار، دعوت طوايف به [[اسلام]]، پيشگيرى از حوادث غيرمترقبه و عقيم نمودن توطئه هاى دشمن و مسائلى از اين قبيل و گاه به منظور جمع [[صدقات]] و تعليم مسائل دينى بوده است.
+
علت اعزام سرایا غالباً سرکوبى اشرار، دعوت طوایف به [[اسلام]]، پیشگیرى از حوادث غیرمترقبه و عقیم نمودن توطئه هاى دشمن و مسائلى از این قبیل و گاه به منظور جمع [[صدقات]] و تعلیم مسائل دینى بوده است.
  
بيشترين سريه هاى عصر پيغمبر صلی الله علیه و آله، در سال ششم هجرت بوده كه آن را «سنة الاستئناس» مي گويند.
+
بیشترین سریه هاى عصر پیغمبر صلی الله علیه و آله، در سال ششم هجرت بوده که آن را «سنة الاستئناس» می گویند.
  
==سريه‌هاى پيامبر اسلام==
+
==سریه‌هاى پیامبر اسلام==
  
از [[امام كاظم]] علیه السلام نقل شده كه سريه هاى [[پیامبر اسلام|پيغمبر اکرم]] صلی الله علیه و آله سى و شش بوده كه نخستين آنها سريه اى به سركردگى [[حضرت حمزه علیه السلام|حمزة بن عبدالمطلب]] بود كه به اتفاق سى تن از [[مهاجرین|مهاجران]] در كنار دريا به سرزمين جهينه با [[ابوجهل|ابوجهل بن هشام]] به همراه صد و سى سواره از مشركان، برخورد نموده و مجدى بن عمرو جهنى دو سپاه را از يكديگر جدا ساخت و ميان آنها فاصله شد و هر دو سپاه بدون جنگ و خونريزى بازگشتند.
+
از [[امام کاظم]] علیه السلام نقل شده که سریه هاى [[پیامبر اسلام|پیغمبر اکرم]] صلی الله علیه و آله سى و شش بوده که نخستین آنها سریه اى به سرکردگى [[حضرت حمزه علیه السلام|حمزة بن عبدالمطلب]] بود که به اتفاق سى تن از [[مهاجرین|مهاجران]] در کنار دریا به سرزمین جهینه با [[ابوجهل|ابوجهل بن هشام]] به همراه صد و سى سواره از مشرکان، برخورد نموده و مجدى بن عمرو جهنى دو سپاه را از یکدیگر جدا ساخت و میان آنها فاصله شد و هر دو سپاه بدون جنگ و خونریزى بازگشتند.
  
از [[امام صادق]] علیه السلام نقل است: هرگاه پيغمبر صلی الله علیه و آله سريه اى را به جائى اعزام مى داشت، پيش از حركت، افراد سپاه را روبروى خود مي نشاند و به آنها مي فرمود: بنام خدا و به يارى خدا و در راه خدا و بر [[سنت]] پيغمبر خدا برويد و مبادا در غنيمتى كه بدست آوريد، خيانت كنيد و كسى را مثله نمائيد و يا [[غدر]] و مكر بكار بريد و هرگز پير افتاده يا كودك و زن را به قتل مرسانيد و درخت قطع مكنيد جز اين كه ناچار گرديد و اگر ضعيف ترين مسلمان يا بهترين آنها به يكى از مشركان مهلت داد، آن مشرك در پناه او مي باشد و وى در امان است تا اين كه [[قرآن]] به سمع او برسد، اگر [[اسلام]] اختيار كرد وى برادر شما خواهد بود، وگرنه او را به محل امن خودش برسانيد و از خدا بخواهيد كه در آينده به وى دست يابيد.<ref>بحارالانوار، 19/ 177ـ186.</ref>
+
از [[امام صادق]] علیه السلام نقل است: هرگاه پیغمبر صلی الله علیه و آله سریه اى را به جائى اعزام مى داشت، پیش از حرکت، افراد سپاه را روبروى خود می نشاند و به آنها می فرمود: بنام خدا و به یارى خدا و در راه خدا و بر [[سنت]] پیغمبر خدا بروید و مبادا در غنیمتى که بدست آورید، خیانت کنید و کسى را مثله نمائید و یا [[غدر]] و مکر بکار برید و هرگز پیر افتاده یا کودک و زن را به قتل مرسانید و درخت قطع مکنید جز این که ناچار گردید و اگر ضعیف ترین مسلمان یا بهترین آنها به یکى از مشرکان مهلت داد، آن مشرک در پناه او می باشد و وى در امان است تا این که [[قرآن]] به سمع او برسد، اگر [[اسلام]] اختیار کرد وى برادر شما خواهد بود، وگرنه او را به محل امن خودش برسانید و از خدا بخواهید که در آینده به وى دست یابید.<ref>بحارالانوار، ۱۹/ ۱۷۷ـ۱۸۶.</ref>
  
 
{| class="wikitable" align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0" style="text-align: center; font-weight: normal; font-size: 100%; margin: auto;"
 
{| class="wikitable" align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0" style="text-align: center; font-weight: normal; font-size: 100%; margin: auto;"
 
|+
 
|+
'''برخی سریه های مهم زمان رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)'''
+
'''برخی سریه های مهم زمان رسول خدا(صلی الله علیه و آله)'''
  
 
|- style="width:10%; background:#ccccff"
 
|- style="width:10%; background:#ccccff"
 
|'''نام سریه'''||'''تاریخ وقوع'''||''' تعداد نفرات در سریه'''||''' هدف از سریه'''||'''نتیجه سریه'''||'''اتفاقات مهم'''
 
|'''نام سریه'''||'''تاریخ وقوع'''||''' تعداد نفرات در سریه'''||''' هدف از سریه'''||'''نتیجه سریه'''||'''اتفاقات مهم'''
 
|-
 
|-
|[[ سريه  حمزه| سريه حمزه بن عبد المطلب]]||رمضان سال اوّل‌||سى نفر از مهاجرين‌||تعرض به كاروانى از قريش بود كه از شام بر مى‌گشت‌ و نام امن کردن راه تجارت قریشیان||با وصاتت مجدی بن عمرو دو سپاه بدون اینکه درگیر شوند بازگشتند||به نظر واقدی این نخستین سریه در اسلام است .(البته ابن هشام معتقد است که سریه عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب نخستین سریه است.)
+
| [[سریه حمزة بن عبدالمطلب|سریه حمزه بن عبد المطلب]]||[[ماه رمضان]] سال اوّل‌||سى نفر از [[مهاجرین|مهاجرین‌]]||تعرض به کاروانى از [[قریش|قریش]] بود که از [[شام]] بر مى‌گشت‌ و ناامن کردن راه تجارت قریشیان||با وساطت مجدی بن عمرو دو سپاه بدون اینکه درگیر شوند بازگشتند||به نظر [[واقدی]] این نخستین [[سریه]] در اسلام است .(البته [[ابن هشام حمیری|ابن هشام]] معتقد است که [[سریه عبیدة بن حارث]] نخستین سریه است.)
 
|-
 
|-
|[[سريه عبيده|سريه عبیده بن حارث]]||شوّال سال اوّل‌||شصت يا هشتاد نفر||مقابله با دسته‌اى از قريش كه ممكن بود به اطراف مدينه تجاوز كنند||جنگى پيش نيامد||سعد بن أبى وقّاص» تيرى انداخت و نخستين تيرى بود كه در تاريخ اسلام از كمان رها شد.
+
|[[سریه عبیدة بن حارث|سریه عبیده بن حارث بن عبدالمطلب]]||[[ماه شوال|شوّال]] سال اوّل‌||شصت یا هشتاد نفر||مقابله با دسته‌اى از قریش که ممکن بود به اطراف [[مدینه|مدینه]] تجاوز کنند||جنگى پیش نیامد||[[سعد بن ابی وقاص|سعد بن أبى وقّاص]] تیرى انداخت و نخستین تیرى بود که در [[تاریخ اسلام|تاریخ اسلام]] از کمان رها شد.
 
|-
 
|-
|[[سریه عبدالله بن جحش|سريه عبد اللّه بن جحش]]||رجب سال دوم هجرت‌||هشت نفر (يا يازده نفر) از مهاجرين‌||گرفتن خبر از قریش||پس از برخوردی که بین آنها و یک کاروان از قریش در گرفت یکی از قریشیان کشته، دو نفرشان اسیر و اموالشان غنیمت گرفته شد.||چون این پیکار در ماه حرام رخ داد مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفت که آيات 217 و 218 از سوره «بقره» نازل شد و خدا خود جواب مخالفان را داد و گناه اين پيشامد را هم به گردن آنان گذاشت و عبد اللّه و يارانش را اهل ايمان و هجرت و جهاد در راه خدا و اميدوارى به رحمت پروردگارى كه آمرزنده و مهربان است معرّفى كرد.
+
|[[سریه عبدالله بن جحش|سریه عبد اللّه بن جحش]]||[[ماه رجب|رجب]] سال دوم هجرت‌||هشت نفر (یا یازده نفر) از مهاجرین‌||گرفتن خبر از قریش||پس از برخوردی که بین آنها و یک کاروان از قریش در گرفت یکی از قریشیان کشته، دو نفرشان اسیر و اموالشان غنیمت گرفته شد.||چون این پیکار در ماه حرام رخ داد مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفت که آیات ۲۱۷ و ۲۱۸ از [[سوره بقره]] نازل شد و خدا خود جواب مخالفان را داد و گناه این پیشامد را هم به گردن آنان گذاشت و عبداللّه و یارانش را اهل [[ایمان|ایمان]] و [[هجرت]] و [[جهاد]] در راه خدا و امیدوارى به رحمت پروردگارى که آمرزنده و مهربان است معرّفى کرد.
 
|-
 
|-
|[[برخورد با شاعران یهودی و کافر|سريه سالم بن عمير]]||ماه شوّال سال دوم‌||فقط سالم بن عمیر||کشتن ابو عفک که با اشعار خود شيوه ناسزاگوئى به اسلام و مسلمانان و دشنام دادن به رسول خدا و تحريك دشمنان اسلام‌ را پیش گرفته بود||کشته شدن ابوعفک||
+
|[[برخورد با شاعران یهودی و کافر|سریه سالم بن عمیر]]||شوّال سال دوم‌||فقط سالم بن عمیر||کشتن ابو عفک که با اشعار خود شیوه ناسزاگوئى به [[اسلام]] و مسلمانان و دشنام دادن به [[پیامبر اسلام|رسول خدا]] و تحریک دشمنان اسلام‌ را پیش گرفته بود||کشته شدن ابو عفک||
 
|-
 
|-
|[[سریه محمد بن مسلمه‌|سريه محمّد بن مسلمه‌]]||ربيع الاول سال سوم‌||‌پنج نفر||کشتن كعب بن أشرف كه مردى شاعر و زبان‌آور بود و در اشعار خود رسول خدا را بد مى ‌گفت و دشمنان را بر ضدّ او و مسلمين تحريك مى‌كرد||کشته شدن کعب||«كعب» با گفتن شعر، قريش را بر ضدّ رسول خدا تحريك مى‌كرد و بر سوگ «اصحاب قليب» مى‌نشست و همچنین نام زنان مسلمان را در اشعار خود با بى‌احترامى مى‌برد و مسلمانان را آزار مى‌داد
+
|[[سریه محمد بن مسلمه‌|سریه محمّد بن مسلمه‌]]||[[ماه ربیع الاول|ربیع الاول]] سال سوم‌||‌پنج نفر||کشتن کعب بن أشرف که مردى شاعر و زبان‌آور بود و در اشعار خود رسول خدا را بد مى ‌گفت و دشمنان را بر ضدّ او و مسلمین تحریک مى‌کرد||کشته شدن کعب||«کعب» با گفتن [[شعر]]، [[قریش|قریش]] را بر ضدّ رسول خدا تحریک مى‌کرد و بر سوگ «اصحاب قلیب» مى‌نشست و همچنین نام زنان مسلمان را در اشعار خود با بى‌احترامى مى‌برد و مسلمانان را آزار مى‌داد
 
|-
 
|-
|[[سريه زيد|سريه زيد بن حارثه]] (يا سريه قرده‌)||جمادى الآخره سال سوم‌||صد نفر سوار||رسول خدا(ص) او را براى جلوگيرى از كاروان قريش فرستادند||زید بر كاروان دست يافت، اما مردان كاروان گريختند و اموال کاروان به غنیمت گرفته شدند||نخستین سریه ای بود که در آن مقدار قابل توجهی غنیمت به مسلمانان رسید
+
|[[سریه قرده|سریه قرده‌]] (سریه [[زید بن حارثه]])||[[ماه جمادی الثانی|جمادى الآخر]] سال سوم‌||صد نفر سوار||رسول خدا(ص) او را براى جلوگیرى از کاروان قریش فرستادند||[[زید بن حارثه|زید]] بر کاروان دست یافت، اما مردان کاروان گریختند و اموال کاروان به غنیمت گرفته شدند||نخستین سریه ای بود که در آن مقدار قابل توجهی غنیمت به مسلمانان رسید
 
|-
 
|-
|سریه [[فاجعه رجیع | رجیع]]||صفر سال چهارم هجرت||شش يا ده  نفر||هفت نفر دو طايفه عضل و قاره از رسول خدا(ص) تا معلمانی برای آموزش قرآن و احکام به نزد آنها بفرستد||در میان راه آنها مسلمانان را غافلگیر کردند و عده ای را به شهادت رساندندو عده ای را تسلیم قریش کرده و جایزه گرفتند و قریشیان آنها را به شهادت رساندند||سوره بقره، آيات 204- 207 درباره سريّه رجيع نازل شده است.
+
|[[فاجعه رجیع |سریه رجیع]]||[[ماه صفر|صفر]] سال چهارم هجرت||شش یا ده  نفر||گفته شده: دو طایفه عضل و قاره از رسول خدا(ص) خواستند تا معلمانی برای آموزش [[قرآن]] و [[احکام شرعی|احکام]] به نزد آنها بفرستد||در میان راه آنها مسلمانان را غافلگیر کردند و عده ای را به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رساندند و عده ای را تسلیم [[قریش]] کرده و جایزه گرفتند و قریشیان آنها را به شهادت رساندند||[[آیه|آیات]] ۲۰۴- ۲۰۷ سوره بقره، درباره سریه رجیع نازل شده است.
 
|-
 
|-
|[[سريه بئر معونة|سريه بئر معونه]]||صفر سال چهارم هجرت‌||چهل نفر||در خواست ابوبرإ  برای فرستادن مبلغ به نجد و فرستادن تعدادی مبلغ به آنجا||غافلگیری مبلغان توسط قبیله بنی سلیم و به شهادت رسیدن همه آنها به جزا یک نفر||رسول خدا يك ماه در قنوت نماز صبح بر قبايل: «رعل» و «ذكوان» و «غصيّه» و «بنى لحيان» نفرين مى‌كرد.
+
|[[سریه بئر معونه]]||صفر سال چهارم هجرت‌||چهل نفر||در خواست ابو برإ برای فرستادن مبلغ به [[نجد]] و فرستادن تعدادی مبلغ به آنجا||غافلگیری مبلغان توسط [[بنی سلیم|قبیله بنی سلیم]] و به شهادت رسیدن همه آنها به جز یک نفر||رسول خدا یک ماه در [[قنوت]] نماز صبح بر قبایل «رعل» و «ذکوان» و «غصیه» و «بنى لحیان» نفرین مى‌کرد.
 
|-
 
|-
|[[جنگ موته|سریه موته]]||جمادى الأولى سال هشتم‌||سه هزار مسلمان||رسول خدا- صلى اللّه عليه و آله- «حارث بن عمير أزدى» (از طائفه بنى لهب) را با نامه‌اى نزد پادشاه «بصرى» فرستاد و چون «حارث» به سرزمين «مؤته» رسيد، «شرحبيل بن عمرو غسّانى» سر راه بر وى گرفت و او را كشت‌.هدف این سریه برخورد با عاملان آن بود||کشته شدن سه فرمانده از مسلمانان و یک سوم از سپاه و فرار سایرین به فرماندهی خالد بن ولید به مدینه||در این سریه سه تن بهترین  فرماندهان مسلمانان و اصحاب رسول خدا یعنی زید بن حارثه،جعفر بن ابی طالب(طیار) و عبدالله بن رواحه به شهادت رسیدند، این اولین درگیری بین مسلمانان و سپاهیان روم بود
+
|[[جنگ موته|سریه موته]]||[[ماه جمادی الاول|جمادى الأولى]] سال هشتم‌||سه هزار مسلمان||رسول خدا- صلى اللّه علیه و آله- «حارث بن عمیر أزدى» (از طائفه بنى لهب) را با نامه‌اى نزد پادشاه «بصرى» فرستاد و چون «حارث» به سرزمین «مؤته» رسید، «شرحبیل بن عمرو غسّانى» سر راه بر وى گرفت و او را کشت‌. هدف این سریه برخورد با عاملان آن بود||کشته شدن سه فرمانده از مسلمانان و یک سوم از سپاه و فرار سایرین به فرماندهی خالد بن ولید به مدینه||در این سریه سه تن بهترین  فرماندهان مسلمانان و [[صحابی|اصحاب]] رسول خدا یعنی [[زید بن حارثه]]، [[جعفر طیار|جعفر بن ابی طالب]] و عبدالله بن رواحه به شهادت رسیدند، این اولین درگیری بین مسلمانان و سپاهیان روم بود
 
|-
 
|-
|[[سريه ذات السلاسل]]‌||جمادى الآخره سال هشتم‌|| ||گروهى از قبيله «قضاعه» فراهم گشتندو مى‌خواستند نسبت به مسلمانان دستبردى بزنند||پس از آنکه سه تن از فرماندهان مسلمانان موفق به شکست دشمن نشدند،رسول خدا(ص)،امیرالمؤمنین  علی (ع) را به مصاف آنها فرستاد و ایشان آنها را شکست دادند||شأن نزول سوره عادیات در این سریه صورت گرفت، فرماندهان این سریه به ترتیب عبارت اند از: ابوبکر،عمر بن خطاب،عمرو بن عاص و علی بن ابی طالب (علیه السلام)
+
|[[سریه ذات السلاسل]]‌||جمادى الآخره سال هشتم‌|| ||گروهى از قبیله «قضاعه» فراهم گشتند و مى‌خواستند نسبت به مسلمانان دستبرد بزنند||پس از آنکه سه تن از فرماندهان مسلمانان موفق به شکست دشمن نشدند، رسول خدا(ص)، [[امام علی علیه السلام|امیرالمؤمنین علی]] (ع) را به مصاف آنها فرستاد و ایشان آنها را شکست دادند||[[شأن نزول]] [[سوره عادیات]] در این سریه صورت گرفت، فرماندهان این سریه به ترتیب عبارت اند از: [[ابوبکر]]، [[عمر بن خطاب]]، عمرو بن عاص و علی بن ابی طالب (علیه السلام)
 
|-
 
|-
|سريّه اميرالمؤمنين علىّ بن أبى طالب||در أيّام محاصره طائف‌||ـــــــــــــــــ||شکستن بت های طائف||شکستن بت های طائف و نابودی بتکده های آنجا||ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
+
|سریه امیرالمؤمنین علىّ بن أبى طالب||در ایام محاصره [[طائف|طائف‌]]||ـــــــــــــــــ||شکستن بت های طائف||شکستن بت های طائف و نابودی بتکده های آنجا||ــــــــــــــــــــــــ
 
|-
 
|-
|سریه على بن أبى طالب عليه السلام ‌||ربيع الآخر سال نهم‌||صد و پنجاه مرد أنصارى‌||نابودی بتخانه فلس از قبیله طیّ||نابودی کامل بتخانه و کسب غنیمت های بسیاری از قبیله طیّ||ــــــــــــــــــــــــــــــ
+
|سریه على بن أبى طالب علیه السلام ‌||ربیع الآخر سال نهم‌||صد و پنجاه مرد [[انصار|أنصارى‌]]||نابودی بتخانه فلس از قبیله طیّ||نابودی کامل بتخانه و کسب غنیمت های بسیاری از قبیله طیّ||ـــــــــــــــــــــــــ
 
|-
 
|-
|سريه على بن ابى طالب (ع) به يمن‌||رمضان سال دهم||سيصد اسب سوار||دعوت یمنیان به اسلام||اسلام آوردن قبیله همدان در یک روز و مسلمان شدن بسیاری از یمنیان||ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
+
|سریه على بن ابى طالب (ع) به [[یمن|یمن‌]]||رمضان سال دهم||سیصد اسب سوار||دعوت یمنیان به [[اسلام]]||اسلام آوردن قبیله همدان در یک روز و مسلمان شدن بسیاری از یمنیان||ــــــــــــــــــــــــ
 
 
 
|}
 
|}
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
 
 
{{پانویس}}
 
{{پانویس}}
 
==منابع==
 
==منابع==
  
*سيد مصطفى حسينى دشتى، [[فرهنگ معارف و معاریف]].
+
*سید مصطفى حسینى دشتى، [[فرهنگ معارف و معاریف]].
*پژوهشکده باقرالعلوم، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، بازیابی: 2 بهمن 1392.
+
*پژوهشکده باقرالعلوم، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، بازیابی: ۲ بهمن ۱۳۹۲.
  
 
[[رده:تاریخ صدر اسلام]]
 
[[رده:تاریخ صدر اسلام]]
 
[[رده:تاریخ پیامبر اسلام]]
 
[[رده:تاریخ پیامبر اسلام]]
 
[[رده:سریه های پیامبر اکرم]]
 
[[رده:سریه های پیامبر اکرم]]

نسخهٔ ‏۱۸ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۴۹

«سریه» در مقابل «غزوه» است و در اصطلاح تاریخ صدر اسلام، به جنگهایی گفته می شود که خود پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در آنها حضور نداشته است.

سریه در لغت و اصطلاح

سَرِیة از واژه «سرى» به معنى: به شب راه پیمودن، یا سرىّ به معنى: نخبه لشکر، دسته اى از لشکر گویند که به جنگ دشمن گسیل شود و از چهارصد نفر بیش نباشد، جمع آن سرایا است.[۱]

در اصطلاح مربوط به تاریخ اسلام، "سریة" به گروهی از سپاه گفته می­ شود که به دستور رسول ­خدا(ص) به سوی مکانی و برای انجام ماموریتی اعزام می­ شدند، بدون آنکه پیامبر(ص) همراه آنان باشد.[۲] سریه در این اصطلاح، مقابل غزوه است که به جنگهایی گفته می شد که خود پیغمبر صلی الله علیه و آله در آنها حضور داشتند.

علت اعزام سرایا غالباً سرکوبى اشرار، دعوت طوایف به اسلام، پیشگیرى از حوادث غیرمترقبه و عقیم نمودن توطئه هاى دشمن و مسائلى از این قبیل و گاه به منظور جمع صدقات و تعلیم مسائل دینى بوده است.

بیشترین سریه هاى عصر پیغمبر صلی الله علیه و آله، در سال ششم هجرت بوده که آن را «سنة الاستئناس» می گویند.

سریه‌هاى پیامبر اسلام

از امام کاظم علیه السلام نقل شده که سریه هاى پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله سى و شش بوده که نخستین آنها سریه اى به سرکردگى حمزة بن عبدالمطلب بود که به اتفاق سى تن از مهاجران در کنار دریا به سرزمین جهینه با ابوجهل بن هشام به همراه صد و سى سواره از مشرکان، برخورد نموده و مجدى بن عمرو جهنى دو سپاه را از یکدیگر جدا ساخت و میان آنها فاصله شد و هر دو سپاه بدون جنگ و خونریزى بازگشتند.

از امام صادق علیه السلام نقل است: هرگاه پیغمبر صلی الله علیه و آله سریه اى را به جائى اعزام مى داشت، پیش از حرکت، افراد سپاه را روبروى خود می نشاند و به آنها می فرمود: بنام خدا و به یارى خدا و در راه خدا و بر سنت پیغمبر خدا بروید و مبادا در غنیمتى که بدست آورید، خیانت کنید و کسى را مثله نمائید و یا غدر و مکر بکار برید و هرگز پیر افتاده یا کودک و زن را به قتل مرسانید و درخت قطع مکنید جز این که ناچار گردید و اگر ضعیف ترین مسلمان یا بهترین آنها به یکى از مشرکان مهلت داد، آن مشرک در پناه او می باشد و وى در امان است تا این که قرآن به سمع او برسد، اگر اسلام اختیار کرد وى برادر شما خواهد بود، وگرنه او را به محل امن خودش برسانید و از خدا بخواهید که در آینده به وى دست یابید.[۳]

برخی سریه های مهم زمان رسول خدا(صلی الله علیه و آله)
نام سریه تاریخ وقوع تعداد نفرات در سریه هدف از سریه نتیجه سریه اتفاقات مهم
سریه حمزه بن عبد المطلب ماه رمضان سال اوّل‌ سى نفر از مهاجرین‌ تعرض به کاروانى از قریش بود که از شام بر مى‌گشت‌ و ناامن کردن راه تجارت قریشیان با وساطت مجدی بن عمرو دو سپاه بدون اینکه درگیر شوند بازگشتند به نظر واقدی این نخستین سریه در اسلام است .(البته ابن هشام معتقد است که سریه عبیدة بن حارث نخستین سریه است.)
سریه عبیده بن حارث بن عبدالمطلب شوّال سال اوّل‌ شصت یا هشتاد نفر مقابله با دسته‌اى از قریش که ممکن بود به اطراف مدینه تجاوز کنند جنگى پیش نیامد سعد بن أبى وقّاص تیرى انداخت و نخستین تیرى بود که در تاریخ اسلام از کمان رها شد.
سریه عبد اللّه بن جحش رجب سال دوم هجرت‌ هشت نفر (یا یازده نفر) از مهاجرین‌ گرفتن خبر از قریش پس از برخوردی که بین آنها و یک کاروان از قریش در گرفت یکی از قریشیان کشته، دو نفرشان اسیر و اموالشان غنیمت گرفته شد. چون این پیکار در ماه حرام رخ داد مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفت که آیات ۲۱۷ و ۲۱۸ از سوره بقره نازل شد و خدا خود جواب مخالفان را داد و گناه این پیشامد را هم به گردن آنان گذاشت و عبداللّه و یارانش را اهل ایمان و هجرت و جهاد در راه خدا و امیدوارى به رحمت پروردگارى که آمرزنده و مهربان است معرّفى کرد.
سریه سالم بن عمیر شوّال سال دوم‌ فقط سالم بن عمیر کشتن ابو عفک که با اشعار خود شیوه ناسزاگوئى به اسلام و مسلمانان و دشنام دادن به رسول خدا و تحریک دشمنان اسلام‌ را پیش گرفته بود کشته شدن ابو عفک
سریه محمّد بن مسلمه‌ ربیع الاول سال سوم‌ ‌پنج نفر کشتن کعب بن أشرف که مردى شاعر و زبان‌آور بود و در اشعار خود رسول خدا را بد مى ‌گفت و دشمنان را بر ضدّ او و مسلمین تحریک مى‌کرد کشته شدن کعب «کعب» با گفتن شعر، قریش را بر ضدّ رسول خدا تحریک مى‌کرد و بر سوگ «اصحاب قلیب» مى‌نشست و همچنین نام زنان مسلمان را در اشعار خود با بى‌احترامى مى‌برد و مسلمانان را آزار مى‌داد
سریه قرده‌ (سریه زید بن حارثه) جمادى الآخر سال سوم‌ صد نفر سوار رسول خدا(ص) او را براى جلوگیرى از کاروان قریش فرستادند زید بر کاروان دست یافت، اما مردان کاروان گریختند و اموال کاروان به غنیمت گرفته شدند نخستین سریه ای بود که در آن مقدار قابل توجهی غنیمت به مسلمانان رسید
سریه رجیع صفر سال چهارم هجرت شش یا ده نفر گفته شده: دو طایفه عضل و قاره از رسول خدا(ص) خواستند تا معلمانی برای آموزش قرآن و احکام به نزد آنها بفرستد در میان راه آنها مسلمانان را غافلگیر کردند و عده ای را به شهادت رساندند و عده ای را تسلیم قریش کرده و جایزه گرفتند و قریشیان آنها را به شهادت رساندند آیات ۲۰۴- ۲۰۷ سوره بقره، درباره سریه رجیع نازل شده است.
سریه بئر معونه صفر سال چهارم هجرت‌ چهل نفر در خواست ابو برإ برای فرستادن مبلغ به نجد و فرستادن تعدادی مبلغ به آنجا غافلگیری مبلغان توسط قبیله بنی سلیم و به شهادت رسیدن همه آنها به جز یک نفر رسول خدا یک ماه در قنوت نماز صبح بر قبایل «رعل» و «ذکوان» و «غصیه» و «بنى لحیان» نفرین مى‌کرد.
سریه موته جمادى الأولى سال هشتم‌ سه هزار مسلمان رسول خدا- صلى اللّه علیه و آله- «حارث بن عمیر أزدى» (از طائفه بنى لهب) را با نامه‌اى نزد پادشاه «بصرى» فرستاد و چون «حارث» به سرزمین «مؤته» رسید، «شرحبیل بن عمرو غسّانى» سر راه بر وى گرفت و او را کشت‌. هدف این سریه برخورد با عاملان آن بود کشته شدن سه فرمانده از مسلمانان و یک سوم از سپاه و فرار سایرین به فرماندهی خالد بن ولید به مدینه در این سریه سه تن بهترین فرماندهان مسلمانان و اصحاب رسول خدا یعنی زید بن حارثه، جعفر بن ابی طالب و عبدالله بن رواحه به شهادت رسیدند، این اولین درگیری بین مسلمانان و سپاهیان روم بود
سریه ذات السلاسل‌ جمادى الآخره سال هشتم‌ گروهى از قبیله «قضاعه» فراهم گشتند و مى‌خواستند نسبت به مسلمانان دستبرد بزنند پس از آنکه سه تن از فرماندهان مسلمانان موفق به شکست دشمن نشدند، رسول خدا(ص)، امیرالمؤمنین علی (ع) را به مصاف آنها فرستاد و ایشان آنها را شکست دادند شأن نزول سوره عادیات در این سریه صورت گرفت، فرماندهان این سریه به ترتیب عبارت اند از: ابوبکر، عمر بن خطاب، عمرو بن عاص و علی بن ابی طالب (علیه السلام)
سریه امیرالمؤمنین علىّ بن أبى طالب در ایام محاصره طائف‌ ـــــــــــــــــ شکستن بت های طائف شکستن بت های طائف و نابودی بتکده های آنجا ــــــــــــــــــــــــ
سریه على بن أبى طالب علیه السلام ‌ ربیع الآخر سال نهم‌ صد و پنجاه مرد أنصارى‌ نابودی بتخانه فلس از قبیله طیّ نابودی کامل بتخانه و کسب غنیمت های بسیاری از قبیله طیّ ـــــــــــــــــــــــــ
سریه على بن ابى طالب (ع) به یمن‌ رمضان سال دهم سیصد اسب سوار دعوت یمنیان به اسلام اسلام آوردن قبیله همدان در یک روز و مسلمان شدن بسیاری از یمنیان ــــــــــــــــــــــــ

پانویس

  1. النهایه فی غریب الحدیث، ابن اثیر.
  2. اندلسى‌، ابن عبدالبر؛ الدرر فی اختصار المغازی و السیر، قاهره‌، وزارت اوقاف مصر، ۱۴۱۵ه.ق، چاپ اول، ص۱۰۳ و البیهقی، احمد بن الحسین؛ دلائل النبوة، تحقیق عبد المعطى قلعجى، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۰۵ه.ق، چاپ اول، ج۳ص۵ و المقریزى، تقى الدین أحمد بن على؛ إمتاع الأسماع، تحقیق محمد عبد الحمید النمیسى، بیروت، دار الکتب العلمیة، ۱۴۲۰ه.ق، چاپ اول، ج۸ص۳۳۰.
  3. بحارالانوار، ۱۹/ ۱۷۷ـ۱۸۶.

منابع