سريه عمرو و حارث: تفاوت بین نسخه‌ها
(افزودن 1 رده) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | پس از این که [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله از [[عمرة القضاء]] مراجعت فرمود، چند ماه در [[مدینه]] توقف کرد و در این مدت بیشتر توجه آن حضرت به سوى شمال [[عربستان]] و بسط و توسعه [[اسلام]] در آن نواحى معطوف بود. زیرا از سمت جنوب با قرارداد [[صلح حديبيه|صلح حدیبیه]] خیالش تا حدودى آسوده شده بود و از آن سو به خوبى مى دانست که با گذشت یکى دو سال خود به خود مردم [[مکه]] مسلمان خواهند شد و مقدمات [[فتح مکه]] فراهم مى شود، اما قسمت شمال عربستان که تحت نفوذ دو قدرت بزرگ آن زمان یعنى [[ایران]] و روم بود، محیط مساعدى براى تبلیغ اسلام به شمار مى رفت، به خصوص قسمت غربى آن که تحت نفوذ دولت روم و دین [[مسیحیت|مسیح]] بود آمادگى بیشترى براى پذیرش اسلام داشتند. | |
| − | + | از این رو فکر رسول خدا بدان سو معطوف گردید و گروهى را به سرکردگى «عمرو بن کعب غفارى» براى تبلیغ اسلام به ناحیه [[شام]] به جایى به نام «ذات الطلح» فرستاد، ولى مردم آن ناحیه دعوت آن ها را نپذیرفته و در صدد قتل آنان - که جمعاً پانزده نفر بودند - بر آمدند و بجز عمرو بن کعب همگى به قتل رسیدند و عمرو بن کعب نیز با زحمتى توانست خود را از معرکه نجات دهد و جان سالم به در برد. | |
| − | + | به دنبال آن نیز [[پیامبر اسلام|پیغمبر اسلام]] «حارث بن عمیر» را با گروهى به سوى شرحبیل بن غسان که فرماندار شهر بُصرى<ref>بصری - بر وزن کبری - نام شهری در نزدیکی شام بوده است.</ref> از طرف امپراتور روم بود، فرستاد و نامه اى هم به منظور دعوت به اسلام بدو نوشت ولى شر حبیل، حارث را با همراهان وى به قتل رسانید. | |
| − | + | این دو ماجرا سبب اندوه پیغمبر و خشم مسلمانان مدینه و آمادگى آن ها براى جنگ با امپراتور روم گردید و در ماه [[جمادی الاول]] سال هشتم هجرت، رسول خدا صلی الله علیه و آله لشکر مجهزى را به جنگ رومیان به [[موته]] که سر حد [[شام]] بود فرستاد. | |
| − | |||
| − | این دو ماجرا سبب اندوه پیغمبر و خشم مسلمانان مدینه و آمادگى آن ها براى جنگ با | ||
| + | <br /> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | هاشم رسولی محلاتی، زندگانی حضرت محمد صلی الله علیه و آله. | + | |
| + | * هاشم رسولی محلاتی، زندگانی حضرت محمد صلی الله علیه و آله. | ||
[[رده:جنگ های صدر اسلام]] | [[رده:جنگ های صدر اسلام]] | ||
[[رده:سریه های پیامبر اکرم]] | [[رده:سریه های پیامبر اکرم]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۱۹
پس از این که رسول خدا صلی الله علیه و آله از عمرة القضاء مراجعت فرمود، چند ماه در مدینه توقف کرد و در این مدت بیشتر توجه آن حضرت به سوى شمال عربستان و بسط و توسعه اسلام در آن نواحى معطوف بود. زیرا از سمت جنوب با قرارداد صلح حدیبیه خیالش تا حدودى آسوده شده بود و از آن سو به خوبى مى دانست که با گذشت یکى دو سال خود به خود مردم مکه مسلمان خواهند شد و مقدمات فتح مکه فراهم مى شود، اما قسمت شمال عربستان که تحت نفوذ دو قدرت بزرگ آن زمان یعنى ایران و روم بود، محیط مساعدى براى تبلیغ اسلام به شمار مى رفت، به خصوص قسمت غربى آن که تحت نفوذ دولت روم و دین مسیح بود آمادگى بیشترى براى پذیرش اسلام داشتند.
از این رو فکر رسول خدا بدان سو معطوف گردید و گروهى را به سرکردگى «عمرو بن کعب غفارى» براى تبلیغ اسلام به ناحیه شام به جایى به نام «ذات الطلح» فرستاد، ولى مردم آن ناحیه دعوت آن ها را نپذیرفته و در صدد قتل آنان - که جمعاً پانزده نفر بودند - بر آمدند و بجز عمرو بن کعب همگى به قتل رسیدند و عمرو بن کعب نیز با زحمتى توانست خود را از معرکه نجات دهد و جان سالم به در برد.
به دنبال آن نیز پیغمبر اسلام «حارث بن عمیر» را با گروهى به سوى شرحبیل بن غسان که فرماندار شهر بُصرى[۱] از طرف امپراتور روم بود، فرستاد و نامه اى هم به منظور دعوت به اسلام بدو نوشت ولى شر حبیل، حارث را با همراهان وى به قتل رسانید.
این دو ماجرا سبب اندوه پیغمبر و خشم مسلمانان مدینه و آمادگى آن ها براى جنگ با امپراتور روم گردید و در ماه جمادی الاول سال هشتم هجرت، رسول خدا صلی الله علیه و آله لشکر مجهزى را به جنگ رومیان به موته که سر حد شام بود فرستاد.
پانویس
- ↑ بصری - بر وزن کبری - نام شهری در نزدیکی شام بوده است.
منابع
- هاشم رسولی محلاتی، زندگانی حضرت محمد صلی الله علیه و آله.
