رضی الدین خوانساری

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۲۹ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) (ویرایش)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


رضی ‌الدین محمد بن حسین خوانساری (م، ۱۱۱۳ ق)، عالم، فقیه، متکلم و شاعر قرن ۱۲ هجری است. رضی الدین، برادر کوچکتر آقا جمال خوانسارى است و هر دو به نام محمد نامیده شده‌اند و هر دو در اصفهان نشو و نما یافتند. وى قبل از برادرش در جوانى درگذشت. او از کسانى است که حکم شاه سلطان حسین صفوی را در نهى از منکرات امضاء کرد.

تحصیلات

رضی ‌الدین محمد نزد پدر بزرگوارش محقق خوانساری و دایی دانشمندش ملا محمدباقر خوانساری علم آموخت.

همچنین آقا خلیل اصفهانی قاینى از شاگردان ایشان می باشد.

تألیفات

برخی از آثار وى عبارتند از:

  • «المائده السماویه» یا «الاطعمه و الاشربه» که براى شاه سلیمان صفوى به زبان فارسى تألیف کرد، این کتاب متمم «مشارق الشموس فى شرح الدروس» پدرش آقا حسین خوانسارى است.
  • «شرح حدیث البیضه» که در «کافى» آمده است، در احوال سفرا و کیفیت غیبت به زبان فارسى که آن را به نام شاه سلطان حسین صفوى نوشت.
  • «شرح کتاب الصوم و الاعتکاف» از «شرح الدورس».

وفات

مرحوم رضی ‌الدین محمد خوانساری در سال ۱۱۱۳ قمری در اصفهان دار فانی را وداع گفت و در تکیه خوانساری های قبرستان تخت فولاد به خاک سپرده شد.

منابع