حسین شفیعی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱۰: سطر ۱۰:
  
 
==استادان==
 
==استادان==
استاد شفیعی ، مقدمات را نزد آقای شیخ محمد جواد فریدنی آموخت، حکمت و فلسفه را نزد حكيم و فيلسوف فرزانه و عارف وارسته و فقيه و اديب بزرگوار مرحوم حضرت آيت‌اللّه العظمى [[حاج آقا رحيم ارباب]] قدس‌اللّه سرّه العزيز متوفاى شب عيد غدير 1396ه .ق. و متكلم و حكيم معروف اصفهان مرحوم [[صدرالدين هاطلى كوپائى]] متوفاى 1372ه .ق. و فصوص الحکم محی الدین عربی را نزد فيلسوف و عارف وارسته مرحوم [[شيخ اسداللّه ايزدگشسب]] متوفاى 1366ه .ق. و هم چنین از اصولى و متكلم و استاد بزرگ مرحوم [[حاج حيدرعلى خان برومند]] و مخصوصا از حوزه درس پربركت طبيب جسم و روان، اديب و فقيه بزرگوار و عارف وارسته روزگار آيت‌اللّه مرحوم [[حاج ميرزا على‌آقا شيرازى]] اعلى‌اللّه مقامه بهره‌ها برد؛ به ويژه از درس نهج‌البلاغه آن عالم ربانى بسیار استفاده نمود و مدت پانزده سال پیوسته ملازم آن بزرگوار بود. در سیر و سلوک از مرحوم ذو الریاستین بهره مند گردید. وی شخصیت خویش را پرورش یافته سه کس می دانست: مرحوم ذو الریاستین، مرحوم آیت الله ارباب و مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی.
+
استاد شفیعی ، مقدمات را نزد آقای شیخ محمد جواد فریدنی آموخت، حکمت و فلسفه را نزد حكيم و فيلسوف فرزانه و عارف وارسته و فقيه و اديب بزرگوار مرحوم حضرت آيت‌اللّه العظمى [[حاج آقا رحیم ارباب |حاج آقا رحيم ارباب]] قدس‌اللّه سرّه العزيز متوفاى شب عيد غدير 1396ه .ق. و متكلم و حكيم معروف اصفهان مرحوم [[صدرالدين هاطلى كوپائى]] متوفاى 1372ه .ق. و فصوص الحکم محی الدین عربی را نزد فيلسوف و عارف وارسته مرحوم [[شيخ اسداللّه ايزدگشسب]] متوفاى 1366ه .ق. و هم چنین از اصولى و متكلم و استاد بزرگ مرحوم [[حاج حيدرعلى خان برومند]] و مخصوصا از حوزه درس پربركت طبيب جسم و روان، اديب و فقيه بزرگوار و عارف وارسته روزگار آيت‌اللّه مرحوم [[ميرزا على آقا شيرازى |حاج ميرزا على‌آقا شيرازى]] اعلى‌اللّه مقامه بهره‌ها برد؛ به ويژه از درس نهج‌البلاغه آن عالم ربانى بسیار استفاده نمود و مدت پانزده سال پیوسته ملازم آن بزرگوار بود. در سیر و سلوک از مرحوم ذو الریاستین بهره مند گردید. وی شخصیت خویش را پرورش یافته سه کس می دانست: مرحوم ذو الریاستین، مرحوم آیت الله ارباب و مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی.
 
سایر اساتید استاد شفیعی عبارتند از: سید نور الدین شیرازی، آیت الله مرعشی ، آیت الله بروجردی، آقای شیخ محمد حسن نجف آبادی، [[آقا میرزا محمد درچه ای]]،  
 
سایر اساتید استاد شفیعی عبارتند از: سید نور الدین شیرازی، آیت الله مرعشی ، آیت الله بروجردی، آقای شیخ محمد حسن نجف آبادی، [[آقا میرزا محمد درچه ای]]،  
  

نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۲۴

عارف عامل حکیم وارسته استاد حسين شفيعى در سال 1302 شمسى در شهر اصفهان به دنيا آمد و به سال 1378 چشم از جهان فرو بست و در قطعه نام آوران باغ رضوان اصفهان آرام گرفت.

Shafia1.jpg

شرح احوال و تحصیلات

معارف متداول اسلامى ، از صرف و نحو و منطق و فقه و كلام و فلسفه را نزد علمای بزرگ زمان خود تحصيل كرده و از خرمن هريك خوشه‌ها چيده بود. الفيه ابن مالك و سيوطى و مغنى در صرف و نحو را به خوبى در حافظه داشت و گاهى تدريس مى‌نمود، مطول تفتازانى در معانى و بيان و كتاب شمسيه و شرح مطالع در حافظه علمى او به خوبى قرار گرفته بود، با دنياى فقه و اصول آشنايى كامل داشت و كتابهاى معمول در اين علوم مثل تبصره علامه، مختصرالنافع محقق حلّى، شرح لمعه و شرح كبير(رياض) تا قوانين ميرزاى قمى و معالم‌الاصول و مكاسب شيخ انصارى را در خدمت استادان مبرز فرا گرفته بود و تدریس می کرد، هم‌چنين در علوم عقلى و فلسفى و كلامى مثل كتاب تجريد و منظومه حاجى سبزوارى و اسفار ملاصدرا رنجها برده بود[۱] با سفر به شهرهای قم و تهران از محضر بزرگان علم و استفاده برد، با افراد بسیار مجالست نمود ، با نحله های گوناگون فکری آشنا شد و از محضر اوتاد و رجال شریعت و طریقت و مکتب بزرگان فلسفه و عرفان بهره ها برد، در اصلاح و پرورش نفس مجاهدتها کرد و سرانجام نجات و صلاح خویش را در «عشق» یافت.[۲] گرچه تحصیلات وی در حوزه و نزد اساتید بزرگ آن بود ولی به تأسی از استاد خود حاج آقا رحیم ارباب و ایشان به پیروی از استاد خود جهانگیر خان قشقایی لباس روحانیت نپوشید استاد حسين شفيعى با آثار شاعران بزرگ عرفان و ادب فارسى آشنايى كامل داشت مثنوى مولانا انيس هميشگى او بود مطالعه در آثار عطار، سنائى، سعدى و مخصوصا حافظ سهمى از زندگى روزمره او را اشغال كرده بود.[۳] استاد مسلم نهج البلاغه و حافظ آن بود با نهج البلاغه مولی امیر المومنین علیه السلام زندگی می کرد و پایه اعتقادات و روش زندگیش را بر اساس آن قرار داده بود. وی کتاب شناس بی نظیری در شناخت کتاب های خطی از نظر نگارش ، جلد، سبک و ..... بود [۴]. از خدمات بزرگ او شناساندن قبور علما و عرفا در شهر اصفهان بود که با همکاری شهردار وقت آرامگاه این بزرگان احیا گشته و اینک تخت فولاد اصفهان که گنجینه عالمان و عارفان برجسته در طول سالیان دراز بوده است زیارت گاه اهل دل و معنا است.

استادان

استاد شفیعی ، مقدمات را نزد آقای شیخ محمد جواد فریدنی آموخت، حکمت و فلسفه را نزد حكيم و فيلسوف فرزانه و عارف وارسته و فقيه و اديب بزرگوار مرحوم حضرت آيت‌اللّه العظمى حاج آقا رحيم ارباب قدس‌اللّه سرّه العزيز متوفاى شب عيد غدير 1396ه .ق. و متكلم و حكيم معروف اصفهان مرحوم صدرالدين هاطلى كوپائى متوفاى 1372ه .ق. و فصوص الحکم محی الدین عربی را نزد فيلسوف و عارف وارسته مرحوم شيخ اسداللّه ايزدگشسب متوفاى 1366ه .ق. و هم چنین از اصولى و متكلم و استاد بزرگ مرحوم حاج حيدرعلى خان برومند و مخصوصا از حوزه درس پربركت طبيب جسم و روان، اديب و فقيه بزرگوار و عارف وارسته روزگار آيت‌اللّه مرحوم حاج ميرزا على‌آقا شيرازى اعلى‌اللّه مقامه بهره‌ها برد؛ به ويژه از درس نهج‌البلاغه آن عالم ربانى بسیار استفاده نمود و مدت پانزده سال پیوسته ملازم آن بزرگوار بود. در سیر و سلوک از مرحوم ذو الریاستین بهره مند گردید. وی شخصیت خویش را پرورش یافته سه کس می دانست: مرحوم ذو الریاستین، مرحوم آیت الله ارباب و مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی. سایر اساتید استاد شفیعی عبارتند از: سید نور الدین شیرازی، آیت الله مرعشی ، آیت الله بروجردی، آقای شیخ محمد حسن نجف آبادی، آقا میرزا محمد درچه ای،

آثارعلمی

مرحوم شفیعی مانند استادان خود بیشتر به تالیف کتب انفس می پرداخت و اکثر اوقات گران بهای خود را صرف خدمت به خلق و تدریس و تربیت شاگردان می کرد او معتقد بود کتاب برای انسان شدن کم نیست ، آنچه مسلمانان احتیاج دارند کتاب نیست ، عمل کردن به وظایف مورد نیاز آنان است تا دردهای ظاهر و باظن مردم التیام پیدا کند. با این حال به مناسبت هایی مطالبی نگاشته است از جمله آثار ارزنده او است:

  • 1-بهجة الطالبین در منطق
  • 2-نور الیقین در شرح خطبه متقین از مولی امیر المومنین علیه السلام
  • 3-تجلی فضیلت ، در دو جلد که توسط عالم بزرگ حاج سید ابوالفضل میرلوحی از شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جمع آوری شده و توسط استاد شفیعی ترجمه شده است. موضوع جلد اول این کتاب برگزیده ای از فضایل و مناقب امیر المومنین علیه السلام از شرح ابن ابی الحدید معتزلی( متوفای 655ه.ق)است و موضوع جلد دوم شرحی از وقایع بعد از رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و گوشه ای از زندگانی حضرت علی علیه السلام که آن هم برگزیده شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید است.
  • 4-دارالجنون عشق ، دیوان اشعار استاد است که به همراه کتاب نورالیقین پس از وفات ایشان به چاپ رسیده است.
  • 5-ترجمه دست نوشته آیت الله ارباب در مورد «لک وحدانیه العدد». (این مکتوب در کتاب آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان چاپ شده است [۵]).
  • 6-اهتمام در چاپ کتاب گرانقدر کنزالرموز اثر میر حسین هروی(در پایان کتاب مرحوم شفیعی اشعاری از خود را نیز آورده اند)[۶].
  • 7-سخن آشنا، شرح عرفانی اخلاقی نهج البلاغه . با مقدمه استاد ارجمند دکتر سید محمد باقر کتابی .این کتاب درس های نهج البلاغه استاد است که توسط شاگردان شان جمع آوری و تدوین شده است.

حوزه تدریس

بیشترین تلاش مرحوم شفیعی در مسیر تربیت شاگردان بود و الحق که در این راه نهایت تلاش خویش را انجام داد. سالهاى طولانى خانه خود را محل تدريس قرار داده بود، هر روز چندين درس مى‌داد براى خانم ها جدا و براى آقايان هم جدا تدريس مى‌نمود. گاهى از كتب عرفان مثل منازل‌السائرين، شرح فصوص‌الحكم، مصباح الانس، شرح گلشن راز، تأئيه ابن فارض و امثال اينها تدريس مى‌نمود و زمانى كتب اخلاقى مانند مكارم‌الاخلاق، مشكوة‌الانوار، تحف‌العقول، ارشادالقلوب، چهل حديث امام خمينى عليه‌الرحمه را بيان مى‌نمود و گاهى منطق و فلسفه، مثل منظومه حاجى سبزوارى و اسفار ملاصدرا را حوزه درس خود قرار مى‌داد و زمانى هم به تدريس فقه مى‌پرداخت ولى در تدريس و بيان نهج‌البلاغه حالتى ملكوتى مى‌يافت، بيانات او از دل برمى‌خاست لاجرم بر دلها مى‌نشست. مى‌توان گفت كه او عاشق يافتن علم و فضيلت و تدريس و بخشش آنها به عاشقان دين و دانش راستين بود، معمولا براى مطالب استناد به اشعار مولانا مى‌نمود و خود در هاله‌اى از نور و معنويت قرار مى‌گرفت. گاهى محفل درس او به شرح مثنوى يا غزليات حافظ برگزار مى‌گرديد. مدتی نیز در دوره کارشناسی ارشد فلسفه در دانشگاه اصفهان به تدریس اخلاق، حکمت عملی، و فتوحات مکیه ابن عربی مشغول بود. استاد شفيعى خود در سرودن شعر استاد بود و اشعار نغزى در عرفان و اخلاق به صورت قصيده و غزل دارد كه براى حسن ختام اين مقال يكى از غزليات او را در اين جا مى‌آورم[۷].

به دلگشای روی تو لاله زاری نیست / به دلربایی حسن تو گلعذاری نیست
اگر چه خلق سراسر شکار حسن تواند / کمند عشق تو را همچو من شکاری نیست
ازآن به دور تو گردم که در مسیر حیات/ به جز مطاف وجودت مرا مداری نیست
ز چار سوی جهان جز به گرد شعله شمع/ محیط همت پروانه را کناری نیست
بیا به بزم حریفان مقام و جاهم بین/ مرا که نزد تو مقدار و اعتباری نیست
غنی ز دولت عشقم اگر چه درویشم/ مرا به بود و نبود زمانه کاری نیست
نشان ز خاک شفیعی مجو که می گویند/ شهید گمشده را در جهان مزاری نیست

پانویس

  1. کتابی، محمد باقر، مقدمه کتاب سخن آشنا،اصفهان،انتشارات کانون پژوهش،جلد اول،1386،ص21.
  2. حسین شفیعی،وب گاه شهرداری اصفهان.
  3. کتابی، محمد باقر، مقدمه کتاب سخن آشنا.اصفهان،انتشارات کانون پژوهش،جلد اول،1386،ص 23.
  4. رجالی، اعظم، آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان ،اصفهان، ناشر دانشگاه آزاد خوراسکان، چاپ اول، 1383،ص343.
  5. همان،صفحات 326-328
  6. رجالی، اعظم، آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان،ص367(با اندکی تغییر).
  7. کتابی، محمد باقر، مقدمه کتاب سخن آشنا،ص23(با اندکی تغییر).

منابع

  • درس های نهج البلاغه استاد شفیعی،سخن آشنا، شرح عرفانی اخلاقی نهج البلاغه،اصفهان،انتشارات کانون پژوهش،جلد اول،1386.
  • دکتر اعظم رجالی،آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان،اصفهان، ناشر دانشگاه آزاد خوراسکان، چاپ اول، 1383.
  • حسین شفیعی وب گاه شهرداری اصفهانبازیابی:8دی1396.
  • حسین شفیعی،دارالجنون عشق به انضمام نور الیقین،انتشارات همشهری، چاپ اول، زمستان 1379.