جدث
به معنی گور است و جمع آن أجداث در قرآن استعمال شده است.
«فاذا هم من الاجداث الی ربهم ینسلون» (سوره یس/آیه51) از گورها سوی پروردگار خود می روند. باید بیرون آمدن از قبر را کنایه از زنده شدن در آخرت دانست نه آنکه حقیقة مردگان تا آن زمان در قبر می مانند چون هیچکس تا آخر این جهان در قبر نخواهد ماند مگر اندک. هر سال میلیونها مردم هندو را می سوزانند و خاکسترشان را در رود کنک پراکنده می سازند و هزاران تن دفن نمی شوند و در دریا می میرند و ماهیان می خورند یا گرگان و کرکسان صحرا و هزاران قبرستان را زیر و رو می کنند و استخوانها را از قبور بیرون می ریزند پس بیرون آمدن از قبر کنایه است مانند آنکه گویند فلان را بر تخت نشاندند یعنی پادشاهی دادند
و این مضمون در سوره القمر آیه 7 نیز آمده است. از این تاویل عجب نباید داشت زیرا که گاه امری که برای اندک از مردم اتفاق می افتد به همه نسبت می دهند چنانکه گویند عرب شاعرند و یونانیان حکیم.
منبع
نثر طوبی، علامه شعرانی، ج1، ص 126
