بحرین

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

بحرین کشوری است جزیره ای در خلیج فارس. پایتخت آن منامه و پادشاهی است. زبان اصلی عربی و زبانهای فرعی انگلیسی، فارسی و اردو است غالب مردم آن شیعه هستند اما حکومت این کشور بدست حاکمان اهل سنت است.

تاریخ

در گذشته به منطقه ساحلی جنوب خلیج فارس حد فاصل بصره تا بحرین امروزی بحرین گفته می شده است که متعلق به ایران بوده است. در سالهای پایانی دولت صفوی، این منطقه مورد تاخت و تاز خوارج عمان قرار گرفت و دولت صفوی هم که در آن زمان خود حال و روز خوبی نداشت، سپاهی فرستاد که همه افراد آن در سال ۱۱۲۹ کشته شدند و نتوانستند کاری انجام دهند. سرانجام خوارج با گرفتن مبالغ هنگفتی پول حاضر به تخلیه جزیره بحرین شدند.

در دوران نادرشاه افشار، پرتغالی ها بحرین را چندین بار تصرف کردند ولی سرانجام نادرشاه توانست آنجا را بازپس گیرد. این کشور تا میانه های پادشاهی محمدرضا شاه پهلوی یکی از استان های ایران بود. تا این که در زمان نخست وزیری هویدا، با طرح همه پرسی در سازمان ملل، بحرین به عنوان کشوری مستقل شناخته شد.

مساحت

دارای 706 کیلومتر مربع است. از هفتصد کیلومتر مربع مساحت این کشور نزدیک به چهارصد کیلومترمربع آن بیابانی است. بحرین به «جزیره یک میلیون نخل» نیز شهرت داشته است. بحرین شامل سه شهر یا به عبارت بهتر سه جزیره اصلی منامه و محرق و ستره است و منامه یعنی بزرگترین این جزایر پایتخت آن به شمار می آید. در بحرین روستاهایی هم دارد که همه آنها در فاصله های نزدیک به یکدیگر قرار دارند.

تقسیمات کشوری

بحرین به پنج استان بخش شده و تا ۳ ژوئیه ۲۰۰۲ دارای ۱۲ شهرستان بود. استان های بحرین عبارتند از:

  • استان عاصمه
  • استان وسطى
  • استان محرق
  • استان شمالی
  • استان جنوبی

حکومت بحرین

حکومت بحرین در دست امیر آن است (مقامی ارثی) که نخست وزیر و کابینه وزیران را انتصاب می کند. قانون اساسی 2002 متضمن مجمع نمایندگان با 40 عضو انتخابی و مجلس شورا با 40 عضو انتسابی پادشاه به مدت 4 سال. مجمع نمایندگان با رأی عمومی انتخاب می شوند و در انتخابات پارلمانی ماه اکتبر 2002، 19 کرسی نصیب جریانات اسلامگرا و 21 کرسی نیز نصیب مستقل ها و عناصر غیرمذهبی شده است. (شناسنامه کشورهای جهان، گیتاشناسی 1382)

شیعه در بحرین

بیشتر جمعیت بحرین شیعه هستند. این میزان، در اطلس جهانی 75 درصد کل جمعیت برآورده شده است و آن گونه که در منابع تاریخی آمده، آنها در گذشته گرایش اسماعیلیه داشته و در طی هفت قرن گذشته، به سمت شیعه امامی متمایل شده اند. البته در کتاب های مختلف، درصد شیعیان از 50 تا 75 درصد متغیر است ولی به یقین، بیش از نیمی از ساکنان این سرزمین را شیعیان تشکیل می دهند.

منابع