مشهد رأس الحسین علیه السلام: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
{{بخشی از یک کتاب}}
+
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}}
  
 
حرم و بقعه‌اى كه مدفن سر مطهر [[سیدالشهدا]]ست، يا مكانى كه سر آن حضرت به آنجا هم برده شده است. به اين نام، دو محل يكى در شام و ديگرى در [[مصر]] وجود دارد.
 
حرم و بقعه‌اى كه مدفن سر مطهر [[سیدالشهدا]]ست، يا مكانى كه سر آن حضرت به آنجا هم برده شده است. به اين نام، دو محل يكى در شام و ديگرى در [[مصر]] وجود دارد.

نسخهٔ ‏۳۰ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۹:۳۲

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


حرم و بقعه‌اى كه مدفن سر مطهر سیدالشهداست، يا مكانى كه سر آن حضرت به آنجا هم برده شده است. به اين نام، دو محل يكى در شام و ديگرى در مصر وجود دارد.

در شام‌ در عسقلان مسجدى بزرگ و ضريحى عظيم است كه مردم آنجا را زيارت كرد، تبرك ‌مى‌جستند.[۱] به نوشته سيد محسن امين: محلى در كنار مسجد جامع اموى در دمشق كه ‌گويا محل نگهدارى سر مطهر سيدالشهدا در ايام يزيد بوده و در خزانه آن ملعون نگهدارى ‌مى‌شده است.[۲]

همچنين وى مى‌نويسد: (در سفرنامه خويش) در مصر، زيارتگاه با شكوه‌ و مقدسى است كه مردم مصر معتقدند سر ابا عبدالله الحسين علیه السلام در آنجا مدفون است و خلفاى مصر آن را از شهر عسقلان (در فلسطين) آورده و طى مراسمى در مصر دفن‌ كرده‌اند.

در همين زمينه در «اعيان الشيعه‌» مى‌نويسد: بنا به قول برخى، يكى از خلفاى‌ فاطمى در مصر، مامورانى به عسقلان (بين مصر و شام) فرستاد و سرى را برايش آوردند و گفت كه سر حسين‌ علیه السلام است.

آن را به مصر آوردند و در محلى كه الآن به نام مشهد يا مسجد راس الحسين علیه السلام معروف است دفن كردند. مردم مصر به اين محل علاقه نشان‌مى‌دهند و زن و مرد دسته دسته به زيارت آن مى‌روند و مراسم دعا و تضرع در آنجا مى‌گيرند.

البته در اين كه آن سر، سر امام حسين‌ علیه السلام بوده، ترديد وجود دارد.[۳] اين مسجد، اكنون نيز در قاهره وجود دارد، محل تجمع و مركز محافل دينى و قرآنى، به ويژه در شبهاى ‌ماه رمضان است و در ميلاد امام حسين‌ علیه السلام هزاران نفر آنجا گرد مى‌آيند و حتى دست ‌توسل به سوى خداى حسين‌ علیه السلام دراز كرده و به بركت آن مكان، بيماران و گرفتاران شفا و نجات مى‌يابند.

پانویس

  1. آثار البلاد و اخبار العباد، قزوينى، ص 278 (چاپ امير كبير).
  2. اعيان الشيعه، ج 1، ص 627.
  3. همان.

منابع

جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.