مناقب الطاهرین (کتاب)

از دانشنامه‌ی اسلامی
(تغییرمسیر از مناقب الطاهرين (کتاب))
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مناقب الطاهرین

«مناقب الطاهرین»، اثر عمادالدین حسن بن على طبرى (طبرسى)، عالم شیعى قرن هفتم هجرى، درباره امامت و زندگى چهارده معصوم(ع) به زبان فارسى است.

موضوع و محتوای کتاب

محقق درباره موضوع کتاب، مى‌گوید: موضوع کتاب، زندگانى و اثبات امامت و ولایت چهارده معصوم است و بخش عمده آن به نقل معجزات اختصاص دارد و شاید بتوان گفت که ترجمه همه کتاب الثاقب فی المناقب نوشته ابن حمزه طوسى (سده ۶ ق) در این اثر آمده است.[۱]

در کتاب حاضر، فصل‌بندى و عنوان‌گذارى خاصى وجود ندارد، مگر آنکه مؤلف هر باب را به یک معصوم اختصاص داده و ذیل آن فصل‌هایى را آورده و عناوینى را به زبان عربى به این فصل‌ها داده است. بسیارى از فصل‌ها هم بدون عنوان است. مؤلف از عبارات عربى در کتاب بسیار استفاده کرده و آنها را به فارسى برنگردانده است. متن فارسى هم مربوط به دوره‌اى است که هنوز کلمات فارسى و عربى کاملا به‌هم‌آمیخته بوده و گاه فهم عبارت را مشکل مى‌سازد. ضمن اینکه گاه عبارات فارسى مؤلف نیز واضح و گویا نیست و به‌سختى مى‌توان منظور او را فهم کرد.

در این کتاب، مطالب زیادى از مناقب و معجزات ائمه نقل شده و گاه به افراط کشیده شده و مطالبى که در منابع معتبر دیده نمى‌شود، نقل شده است؛ چنان‌که این مطالب در کتب دیگر مؤلف نیز به چشم مى‌خورد و مقتضاى آن دوران بوده که تشیع تازه رو به گسترش نهاده و فضاى مناسبى براى بیان معارف خود مى‌دیده است.

کتاب در دو جلد منتشر شده است. جلد نخست، تا پایان زندگى امام على(ع) است و جلد دوم به امام دوم تا دوازدهم مى‌پردازد. در ابتداى جلد دوم، کلیاتى درباره مناقب ائمه آمده است.

یکى از کرامات حضرت فاطمه(س) چنین نقل شده است: اسامة بن زید گوید: رسول(ص) مرا به طلب على(ع) بفرستاد. على را یافتم در سجده خداى تعالى به تضرع و ابتهال و فاطمه را یافتم بر دست راست تکیه کرده و روى را پوشیده به جلبابى از پشم شتر و آسیا مى‌گردید و دو دست که وصف آن نتوان کرد، یکى آسیا مى‌گردانید و دیگرى غله در دهان آسیا مى‌انداخت.

اسامه گوید: من خرّم به خدمت رسول(ص) آمدم و حال بگفتم. رسول(ص) گفت: خداى تعالى بدان سجده على(ع) هفتاد مغفرت به وى داد؛ یکى از گناه وى مقدم و مؤخر و باقى مدخر است براى شیعه وى و خداى تعالى شدت و مکابدت فاطمه(ع) بدید در شب و روز، دو حورى از بهشت بفرستاد تا مدد وى دهند و ایشان به طرفة العین به زمین آیند. پس گفت: یا اسامه تو را براى آن فرستادم تا تو آن حال مشاهده کنى و به امت من رسانى.[۲]

پانويس

  1. مقدمه محقق، ج۱، ص۹
  2. متن کتاب، ج۱، ص۲۹۶

منبع

ویکی نور