خاکی خراسانی

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

مولانا لطفعلى خاکی خراسانی (م، ۱۲۳۴ ق) از شاعران و عارفان ایرانی در قرن سیزدهم هجری است.

زندگانی و تحصیل

به گفته صاحب «ریاض العارفین» مولانا لطفعلى والدش از اهل بروجرد بود اما تولد او در مشهد روى داد. از علوم رسمیه و فنون ادبیه بهره ور گردیده و باده فقر از جام ملامت کشیده، خراسان و پیشاور و کابل را سیاحت کرده و به خدمت مسکین شاه پیشاورى و سید عالم شاه هندى رسیده، از ایشان تربیت ها دیده، آنگاه به جانب عراقین و فارس شتافته، سعادت خدمت سید قطب الدین شیرازى و آقا محمدهاشم دریافته و بنابر اخلاص به خدمت آقا محمدهاشم، نام فرزند سعادتمند خود را محمدهاشم نهاده. اغلب اوقات صائم و مشغول به ذکر دایم بوده. بیشتر اوقات به خدمت و صحبت حاج میرزا ابوالقاسم شیرازى روى مى آورد. خلف صدق او محمدهاشم نیز صاحب اخلاق نیکو و اوصاف دلجو بوده است.[۱] [۲]

خاکی خراسانی در سال ۱۲۳۴ هجرى وفات یافت و در حافظیه شیراز مدفون گردید. این اشعار از اوست:

بود گنج دو عالم در سه گوهر كز آنها مي‌شود كامت مُيسّر

يكى در جوع دايم، دويمين جود سيم در ذكر حق آن اصل مقصود

پانویس

  1. نقل به اختصار از ریاض العارفین، چاپ اول، ص ۲۵۶.
  2. در مجمع الفصحاء، جلد دوم، ص ۱۰۹ نیز هدایت شرح حال او را آورده است.

منابع