حجر (فقه)

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

«حجر» در لغت، به معناى منع است و در فقه، «محجور» به کسى گفته مى شود که طبق قانون شرع، به عللى از تصرف در اموال خود منع شده باشد.[۱]

افرادى که از نظر شرعى، محجور و از تصرف در مال خود ممنوع مى باشند فراوانند، از جمله:

  • ۱- مُفلس؛
  • ۲- کودک تا وقتى که به حد بلوغ برسد و رشید شود؛
  • ۳- مجنون؛
  • ۴- سفیه: کسى که مال خود را بیهوده مصرف مى کند و توانایى نگهدارى و معامله با آن را ندارد.[۲][۳]

پانویس

  1. تحریرالوسیله، ج ۲، ص ۱۲.
  2. تحریرالوسیله، ج ۲ ص ۱۲-۲۴.
  3. آشنایى با ابواب فقه، ص ۷۷.