امامزاده سید تاج الدین غریب شیراز

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو

آرامگاه سید تاج الدین غریب از بقاع متبرك شیراز است كه پیش از دوره قاجاریه در نزدیك دروازه كازرون در كوچه ای احداث شده است.

این بقعه آرامگاه جعفر بن فضل بن جعفر بن علی ابن ابی طالب ملقب به "تاج الدین غریب" است.

این سید بزرگوار علاوه بر اینکه امامزاده است ، مردی با فضل و دانش بوده است .

همچنین مقبره محمد بن حسن مثنی ابن حسن بن علی بن ابی طالب نیز در این مكان قرار گرفته است.

مردم این امامزاده را حاجی سید غریب می نامند . این بقعه ی شریفه , محل استجابت دعاست و مردم در منازعه و مرافعه به آن تربت رفته , قسم می خورند .

این بقعه که دارای گنبدی نیلوفری است رو به شمال و در کوچه‌ای منتهی به بازار میوه فروش‌ها – دروازه کازرون - قرار گرفته است.

در سردر ورودی نیز کاشی هفت رنگ استفاده شده و بر روی آنها تصاویر گل و بوته نقش بسته است.

بر روی برخی از آنها آیات قرآنی و احادیث به خط ثلث نگاشته شده و بر روی برخی دیگر تصاویر وقایع کربلا نقش بسته است.

بر روی در ورودی که چوبی و منبت کاری شده نیز احادیثی به صورت منبت نقش بسته است.

بر بالای در پنجره‌ای مشبک از قطعات چوب و شیشه رنگی وجود دارد. در پشت در، راهرویی به شکل هشت ضلعی وجود دارد که در سقف آن کاشی یک رنگ به کار رفته است.

این بقعه دارای یک هشتی ورودی است که کاربندی شده و گنبدی کم خیز دارد.

این اثر در تاریخ ۱۱ دی ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۵۱۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.


منابع