ازبکستان
«ازبکستان» از کشورهای مسلمان آسیای مرکزی است و با کشورهای قزاقستان، افغانستان، تاجیکستان، ترکمنستان و قرقیزستان همسایه است. تاشکند، پایتخت این کشور بوده و شهرهایی چون سمرقند و بخارا محل پرورش شخصیتهای بزرگ علمی و اسلامی مانند ابوریحان بیرونی و ابوعلی سینا هستند.
وضعیت جغرافیایی
ازبکستان در آسیای مرکزی و در میان رودخانه های آمو دریا و سیر دریا قرار گرفته، طول این کشور از شرق به غرب حدود ۴۴۷ هزار کیلومتر مربع است. در جلگه های وسیع که قریب دو سوم خاک ازبکستان را در بر می گیرد، منابع آبی خیلی کم است و برعکس در سلسله کوهها، منابع آبی فراوانی وجود دارد. بزرگترین دریاچه ازبکستان دریاچه آرال نام دارد. قسمت اعظم خاک ازبکستان از جلگه و بقیه از کوهها و فرورفتگی های بین کوهها تشکیل شده است.
بلندترین قله ازبکستان در سلسله جبال حصار قرار دارد به نام حضرت سلطان ۴۶۴۳ متر ارتفاع دارد. آمودریا و سیر دریا بزرگترین رودخانه های ازبکستان یعنی قسمت های شمال و میانی آن در منطقه معتدل و قسمت غربی آن در منطقه خشک قرار گرفته است. به طور کلی ویژگی عمده آب و هوای ازبکستان، اختلاف دما، مقدار کم بارندگی سالیانه و تابش زیاد آفتاب است.
ازبکستان از لحاظ اقلیمی در منطقه گرمسیر قرار گرفته است. وزش باد در دوران زمستانی معتدل و در دوران تابستان دارای بادهای استوایی است. ازبکستان یک کشور زلزله خیز بوده، زمین لرزه هایی به شدت ۹ـ ۸ ریشتر در این کشور رخ داده است. در خاک ازبکستان نزدیک به ۳۰۰۰ نوع گیاه یافت می شود که ۲۵۰ نوع آن منحصر به فرد هستند. شهرهای مهم ازبکستان عبارتند از: تاشکند، سمرقند، نمنگان، اندیجان، بخارا، فرغانه و خوقند.
موقعیت مرکزی و جمعیت این کشور موجب شده که امروزه این جمهوری نقطه ارتباطی مناسبی برای کل آسیای مرکزی باشد. ازبکستان در قلب آسیای مرکزی از لحاظ جغرافیایی در محل تقاطع اروپا در غرب و آسیا در شرق واقع شده و از شمال به روسیه و از جنوب به جهان اسلام محدود می باشد و بدینسان از موقعیت استراتژیک بسیار عمده ای برخوردار است. ازبکستان به طور مستقیم به آبهای آزاد راه ندارد.
در ازبکستان منابع طبیعی به ویژه گاز، نفت، زغال سنگ و طلا به وفور یافت می شود. علاوه بر این ازبکستان دارای شرایط مناسبی جهت کشت پنبه و سایر محصولات کشاورزی است. این کشور سومین صادر کننده پنبه و هفتمین تولید کننده طلا در جهان است.
ادیان و مذاهب
ازبکستان کشوری است که پیروان قریب به ۱۵ دین و مذهب مختلف را در خود جای داده است. عمده ترین ادیان مذکور عبارتند از: اسلام، مسیحیت و یهودیت. قریب به ۸۵ درصد مردم ازبکستان مسلمان هستند.
به دنبال فتح خراسان به دست اعراب و نفوذ آنها به آسیای مرکزی، دین اسلام به مرور زمان در آسیای مرکزی نفوذ کرد و گسترش یافت. نفوذ مسیحیت در ازبکستان در پی تبلیغ مهاجرین در قرون ۴ـ۲ میلادی صورت پذیرفت. یهودیان به عنوان مهاجر و تاجر در سراسر آسیای مرکزی به تدریج پراکنده شدند ولی امروز قسمت اعظم آنان در بخارا و سمرقند متمرکز می باشند و به زبان فارسی تکلم می کنند. مردم آسیای مرکزی وارث تمدن های کهن هستند که برخی از آنها قبل از اسلام بوده اند.
اما دین اسلام که طی هزار سال در گستره ای عظیم، زندگی روزمره مردم آسیای مرکزی و به ویژه ازبکستان را هدایت کرده است، پس از استقلال و فروپاشی امپراطوری اتحاد شوروی و استقلال جمهوری های مختلف در این امپراطوری، دیگر بار در آسیای مرکزی قوت گرفت و به عنوان یک عامل مهم و تعیین کننده مطرح شد.
براساس قانون ازبکستان، دین از سیاست جداست و اتباع ازبکستان صرف نظر از اعتقادشان در برابر قانون مساوی اند و نیز هیچ یک از ادیان نسبت به دیگری امتیاز یا محدودیت ندارد.
به لحاظ ریشه دار بودن اسلام در این سرزمین و علاقه و اعتقاد عمیق مردم به آن، حضور مردم در مساجد برای انجام فرائض یومیه و به ویژه نماز جمعه چشمگیر است. نمازهای عید فطر و قربان و مراسم جشن های نوروزی و همچنین احیاء مساجد و مدارس علمیه در این کشور از اهمیت خاصی برخوردار است.
وضعیت اجتماعی و فرهنگی
جمعیت ازبکستان تا پایان نیمه اول سال ۱۹۵۵ میلادی به ۲۳ میلیون نفر رسید. این کشور پرجمعیت ترین کشور آسیای مرکزی است. براساس سرشماری به عمل آمده حدود ۹ میلیون نفر جمعیت ازبکستان شهر نشین بوده و ۱۴ میلیون نفر ساکن روستا هستند. در این کشور ۱۲۹ ملیت مختلف ساکن هستند.
به لحاظ ترکیب سنی این کشور یکی از جوانترین جمهوری ها در بین کشورهای مشترک المنافع محسوب می شود. سرزمین فعلی ازبکستان از دوران پیش از تاریخ مسکونی بوده و تمدن های گوناگونی را به خود دیده است. اعراب در نیمه دوم قرن هفتم میلادی با فتح آسیای مرکزی، اسلام و خط عربی را به میان ساکنان ناهمگون این خطه آوردند.
خط رسمی این کشور کیریل می باشد و طبق مصوبه شورای عالی جمهوری ازبکستان از سال ۲۰۰۰ میلادی خط لاتین به جای کیریل مورد استفاده قرار گرفته است.
در واقع نام جمهوری ازبکستان پس از حاکمیت بلشویکها و تجزیه ترکستان و ماوراءالنهر در سال ۱۹۲۴ م. به سرزمینی داده شد که اغلب شهرهای موجود در محدوده آن مرکز تمدن ماوراءالنهر به شمار می رفت که خود بخش مهمی از تمدن ایران بود. شهرهایی چون سمرقند و بخارا محل پرورش شخصیتهای بزرگ علمی و اسلامی و همچنین وقوع حوادث تاریخی با اهمیتی هستند.
تاریخ رسمی ازبکستان تاریخ میلادی است. تعطیلات رسمی ازبکستان عبارتند از: عید نوروز، عید فطر، عید قربان، اول سال میلادی، روز زن، روز پیروزی در جنگ جهانی دوم، روز استقلال و روز قانون اساسی.
در حال حاضر، زنان بیش از نیمی از جمعیت این کشور را تشکیل داده، ۸۰ درصد زنان و دختران شاغل می باشند. از ویژگی های سیستم آموزش و پرورش در شوری سابق، فراگیر بودن و یک سطح بودن آن بود که ازبکستان نیز ناچار یکی از وارثان آن سیستم می باشد. بی سوادی در این کشور تقریباً ریشه کن شده، در علوم ریاضی، فیزیک، انرژی و زمین شناسی پیشرفت خوبی به عمل آمده است.
برخی از کتابخانه های ازبکستان از شهرت بالایی برخوردارند. به عنوان مثال می توان به کتابخانه علی شیرنوایی اشاره کرد. علاوه بر آن بایستی به نسخ خطی متعددی که در کتابخانه های مختلف در پایتخت و استانها محفوظ است اشاره کرد.
نخستین شاعران پارسی گوی، شعر و ادب پارسی را ماوراءالنهر در شهرهایی چون بخارا و سمرقند پایه گذاری کردند. دو تن از بزرگترین دانشمندان اسلامی در قرن های چهارم و پنجم یعنی ابوریحان بیرونی و ابوعلی سینا متعلق به همین ناحیه هستند.
منابع
- "نگاهی به موقعیت مسلمانان ازبکستان"، خبرگزاری مهر، شنبه ۲۶ خرداد ۱۳۸۶.
| آسیا | * ایران * ترکیه * سوریه * عراق * عربستان * فلسطین * یمن * آذربایجان * اردن * ازبکستان * افغانستان * امارات متحده عربی * بحرین * برونئی * بنگلادش * تاجیکستان * عمان * قرقیزستان * قطر * لبنان * مالزی * پاکستان * کویت * مالدیو * قزاقستان * ترکمنستان |
| آفریقا | * تونس * اتیوپی * الجزایر * تانزانیا * ساحل عاج * سنگال * سودان * سومالی * لیبی * مالی * مصر * موریتانی * موزامبیک * نیجر * نیجریه * چاد * کامرون * گابن * گامبیا * گینه * سیرالئون * کومور * جیبوتی * بورکینافاسو * گینه بیسائو * کنگو * جمهوری غنا * جمهوری عربی صحرا * توگو |
| سایر قاره ها | * آلبانی (اروپا) * بوسنی هرزه گوین (اروپا) *سورینام (آمریکا) |
